Η σύγχρονη μορφή ραγιαδισμού | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η σύγχρονη μορφή ραγιαδισμού

Οι διαπιστώσεις του υπουργού Αμυνας, Α. Τσοχατζόπουλου, στην εναρκτήρια ομιλία του στην ημερίδα με θέμα «Ευρωπαϊκή Ενωση: Δυνατότητες, Προοπτικές και Προβλήματα», που οργάνωσε το Σάββατο στη Θεσσαλονίκη το Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων, παρουσιάζουν ενδιαφέρον από πολλές απόψεις. Κυρίως, όμως, αποκαλύπτουν τις τάσεις και τις κατευθύνσεις των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων και της οικονομικής ολιγαρχίας της χώρας.

Ο Α. Τσοχατζόπουλος υποστήριξε ότι οι αδυναμίες συλλογικής αντιμετώπισης των διεθνών προβλημάτων και η αμφισβήτηση του μεταπολεμικού ευρωπαϊκού μοντέλου, οδήγησαν σε ένα νέο μοντέλο, την παγκοσμιοποίηση, που αποτελεί την ανώτερη μορφή εξέλιξης του καπιταλισμού, την κυριαρχία της ελεύθερης αγοράς.

Είπε ακόμα ότι η εποχή μας δεν είναι εποχή παγκοσμιοποίησης της αγοράς σε ό,τι αφορά τη διακίνηση προϊόντων και εργατικού δυναμικού. Η σημερινή παγκοσμιοποίηση αφορά μόνο στη διακίνηση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και αποτελεί το βασίλειο των πολυεθνικών. Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, πρόσθεσε ο κ. Τσοχατζόπουλος, αναδεικνύεται σε κυρίαρχο παράγοντα ελέγχου της παγκόσμιας οικονομίας. Εκανε ακόμα τη διαπίστωση ότι υπάρχει σήμερα μια «έντονη κραυγή» από τους λαούς για τον περιορισμό της ασυδοσίας του χρηματιστικού κεφαλαίου.

Πού οδηγούν όμως όλες αυτές οι διαπιστώσεις; Πώς θα αντιμετωπιστεί αυτή κυριαρχία του χρηματιστικού κεφαλαίου που γίνεται σήμερα το κύριο εργαλείο καταπίεσης και εκμετάλλευσης των λαών; Κατά τον κύριο υπουργό χρειάζεται να ενδυναμώσει ο μηχανισμός συλλογικής ασφάλειας στην Ευρώπη και να διευρυνθεί. Με άλλα λόγια να ισχυροποιηθεί ο μηχανισμός της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας με τη συγκρότηση του ευρωπαϊκού στρατού και τη διεύρυνση των ορίων δράσης του σ' ολόκληρη την περιοχή της Αν. Μεσογείου, της ΝΑ Ευρώπης, του Καυκάσου και της Μέσης Ανατολής.

Οι επιδιώξεις, όμως, αυτές αποτελούν επιλογές των πολυεθνικών, του χρηματιστικού κεφαλαίου και της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης στην Ευρώπη. Τι έχουν να ωφεληθούν οι λαοί απ' αυτές τις εξελίξεις και ιδιαίτερα οι λαοί της Ελλάδας και Κύπρου;

Κατά τον κύριο Τσοχατζόπουλο το «νέο αυτό γεωπολιτικό περιβάλλον αποκαθηλώνει τον παραδοσιακό ρόλο της Τουρκίας ως περιφερειακής υπερδύναμης» και κατά συνέπεια αποβαίνει προς όφελος της Ελλάδας και της Κύπρου. Μα αφού οι κύκλοι που παρεμποδίζουν τη δίκαιη λύση του Κυπριακού, είναι οι ίδιοι κύκλοι του μονοπωλιακού κεφαλαίου που ελέγχουν και το «νέο γεωπολιτικό περιβάλλον», πως μπορεί να προκύψει όφελος για τους δυο λαούς από τα σχέδια αυτά ισχυροποίησης των στρατηγικών θέσεων του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου;

Στο βασικό αυτό ερώτημα ο κ. υπουργός δεν πρόσφερε καμία απάντηση. Απλώς προσπάθησε με τα πιο πάνω ιδεολογήματα να αιτιολογήσει τη σύγχρονη μορφή ραγιαδισμού που ακολουθεί η κυβέρνησή του, ότι αφού το χρηματιστικό κεφάλαιο είναι πανίσχυρο και ελέγχει την παγκόσμια αγορά, το μόνο που μπορούν να κάνουν οι μικρές χώρες είναι να συμμετέχουν σε περιφερειακούς συνασπισμούς, που αν και κάτω από τον έλεγχο των ίδιων μονοπωλιακών κύκλων, είναι σε θέση, με κάποιο μαγικό τρόπο, να υπερασπίσουν την κυριαρχία και τα συμφέροντα των λαών.

Ηιστορία, όμως, είναι αμείλικτη και μας παρέχει άπειρα παραδείγματα, ιδιαίτερα η ελληνική. Κάθε φορά που οι λαοί εναπέθεσαν τη διασφάλιση και υπεράσπιση των συμφερόντων τους στους ισχυρούς, το πλήρωσαν με αίμα, δάκρυα και εθνικές συμφορές. Η υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων και της εθνικής κυριαρχίας είναι υπόθεση του λαού της κάθε χώρας και όταν οι λαοί θέλουν δεν είναι τόσο ανίσχυροι, όσο και αν προσπαθούν να τους παρουσιάσουν οι υπουργοί, για να αιτιολογήσουν τη συμμόρφωσή τους με τις επιταγές των ισχυρών ξένων.

Σ.Μ