Με το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου τα «Εργαστήρια κατασκευής πολέμων» έπρεπε να προσαρμοστούν στα νέα γεωπολιτικά δεδομένα. Η ισχύς της Σοβιετικής Ενωσης και η ύπαρξη των σοσιαλιστικών χωρών στην Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη περιόριζαν σημαντικά τις επιθετικές ορμές του ιμπεριαλισμού. Για λίγα χρόνια, μέχρι την ανακοίνωση της Σοβιετικής Ενωσης για την κατασκευή ατομικής βόμβας, οι ΗΠΑ με την «ατομική διπλωματία», με φόβητρο τη βόμβα, καλλιεργούσαν για λογαριασμό τους την εικόνα της παντoδυναμίας. Στις συνθήκες αυτές το σύνθημα του «εξ Ανατολών κινδύνου» έγινε σημαία του μηχανισμού της παραπληροφόρησης, του ψεύδους και της χειραγώγησης. Αυτό ήταν το βασικό μοτίβο του «Ψυχρού Πολέμου». Κάθε πρόταση για ύφεση και αφοπλισμό χαρακτηριζόταν «σοβιετικός δάκτυλος», το φιλειρηνικό κίνημα ήταν «συνοδοιπόρος»... Η σημερινή συνέχεια του αφιερώματος «Στα εργαστήρια κατασκευής πολέμων» αφορά στην περίοδο 1950 - 1980 και στο κυνήγι των εξοπλισμών που όχι λίγες φορές έφερε την ανθρωπότητα στο χείλος μιας ανείπωτης καταστροφής.