H κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η ανάπτυξη της οικονομίας, που πέτυχε με την πολιτική της, βελτίωσε τη θέση και το βιοτικό επίπεδο των λαϊκών στρωμάτων. Είναι όμως αυτή η αντικειμενική πραγματικότητα;

Μία ασφαλιστική εταιρία και πέντε τραπεζικά συγκροτήματα εμφάνισαν το πρώτο εξάμηνο του 1999 κέρδη ένα τρισεκατομμύριο περίπου.

Οι είκοσι ισχυρότεροι επιχειρηματικοί όμιλοι, που είναι εισαγμένοι στο χρηματιστήριο, συγκέντρωσαν το 76% των συνολικών κερδών.

Οι βιομήχανοι αύξησαν τα επίσημα κέρδη τους κατά 3.314% το 1997 συγκριτικά με το 1991.

Το 8,2% του συνολικού αριθμού βιομηχανιών πραγματοποιεί το 65% των πωλήσεων και το 80% των κερδών.

Το 1997, τα καθαρά προ φόρων κέρδη για τις εισαγμένες στο χρηματιστήριο βιομηχανίες αυξήθηκαν κατά 50%.

Οι ασφαλιστικές εταιρίες το 1999 είχαν καθαρά προ φόρων κέρδη 22 δισ. δραχμές έναντι 12 δισ. δρχ. το 1997.

Ετσι η ανεργία ανήλθε στο 13%, ενώ στους νέους φτάνει το 34%. Η ανεργία στην Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη της τελευταίας εικοσαετίας. Η υποαπασχόληση, δηλαδή η περιστασιακή απασχόληση, ή η απασχόληση κάποιες μέρες και ώρες ανά βδομάδα, φτάνει το 25%. Το 25% του λαού ζει κάτω από το όριο φτώχειας. Οι απώλειες εισοδήματος των χαμηλόμισθων στο χρονικό διάστημα 1984-1998 υπολογίζονται, σύμφωνα με στοιχεία της ΓΣΕΕ, στο 16%. Η μέση αμοιβή των εργαζομένων βρίσκεται στα επίπεδα του 1989.

Ταυτόχρονα, οι δαπάνες για υγεία, παιδεία και άλλες κοινωνικές ανάγκες ως ποσοστό του ΑΕΠ συνεχώς συρρικνώνονται, για να φτάσουν σήμερα στο 2,9% για την υγεία, στο 3,5% για την εκπαίδευση και στο 23,3% στους άλλους τομείς. Είναι οι μικρότεροι δείκτες συγκριτικά με τα άλλα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σύμφωνα με την Ευρωστατ.