Ο πόλεμος για τον οποίο συζητούν οι ηγέτες της ΕΕ, στη Σύνοδο Κορυφής που άρχισε χτες, είναι στενά δεμένος με τις ανατροπές στα εργατικά δικαιώματα που προβλέπει η ατζέντα για την απασχόληση και την «κοινωνική προστασία». Και είναι αλληλένδετα γιατί η «ανταγωνιστικότητα» - ο ανταγωνισμός γενικότερα - η οποία έχει αναδειχτεί σε φάρο της ευρω-ενωσιακής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, είναι ακριβώς αυτή που γεννά και το συγκεκριμένο πόλεμο. Η όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ χωρών, πολυεθνικών και ιμπεριαλιστών είναι αυτός που ποτίζει τους πολέμους.

Βέβαια, οι ανατροπές θα προωθούνταν από την ολιγαρχία της ΕΕ έτσι και αλλιώς. Ομως το ξέσπασμα του πολέμου κάνει πιο επιτακτική την εφαρμογή τους. Η παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η επέκταση της μερικής απασχόλησης αντί της σταθερής εργασίας, η ενίσχυση του καθεστώτος της «ενοικίασης εργαζομένων» που επεξεργάζεται η Ελληνική Προεδρία, είναι ορισμένες μόνο επιλογές, που τώρα θα κριθούν «εκ των ουκ άνευ» και για έναν πρόσθετο λόγο: Για να φορτωθούν τα «σπασμένα» του πολέμου στις πλάτες των Ευρωπαίων εργαζομένων.

Ο πόλεμος που διεξάγουν οι ιμπεριαλιστές έχει τα έξοδά του. Κάποιοι πρέπει να πληρώσουν. Αν τα ασφαλιστικά συστήματα είχαν ήδη μπει στο στόχαστρο των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, τώρα οι Ευρωπαίοι καπιταλιστές θα έχουν ακόμα ένα πρόσχημα, αλλά και ανάγκη να αφαιμάξουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα.

Οι ιδιωτικοποιήσεις μεγάλων επιχειρήσεων, η απελευθέρωση των ευρωπαϊκών αγορών, η ισχυροποίηση τελικά του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, θα ενισχύσει στο έπακρο τα αντεργατικά και αντιλαϊκά χαρακτηριστικά του. Αντικειμενικά ο πόλεμος ενισχύει την αντιδραστικοποίηση συνολικά του «ευρωπαϊκού οικοδομήματος». Και αυτό είναι σίγουρο ότι θα εκφραστεί στον α' η β' βαθμό και στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής.