Ούτε μια λέξη καταδίκης του άδικου και παράνομου πολέμου κατά του ιρακινού λαού δε βγήκε από το στόμα του Κ. Καραμανλή, ο οποίος βέβαια δεν τόλμησε να αποδοκιμάσει τη βαρβαρότητα των «φίλων» του Αμερικανών. Παρ' όλα αυτά δε δίστασε να διακηρύξει ότι (στα λόγια) «είμαστε υπέρ της ειρήνης και κατά του πολέμου»!

Αποδεικνύοντας ότι παραμένει πιστός σύμμαχος της Ουάσιγκτον, ο πρόεδρος της ΝΔ εξέφρασε τη... λύπη του γιατί [«φτάσαμε στα άκρα»(!) και «ο αφοπλισμός του Ιράκ δεν αντιμετωπίστηκε με ειρηνικά μέσα», χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για τη χαμένη τιμή του «διεθνούς δικαίου» και της «διεθνούς νομιμότητας». Φορώντας το φιλάνθρωπο προσωπείο αναφερόμενος στις επιπτώσεις του πολέμου, απέφυγε να αναφερθεί όπως σταθερά έκανε τις προηγούμενες μέρες στις «οικονομικές συνέπειες» αλλά προτίμησε να επισημάνει την ανάγκη να υπάρξει «ανθρωπιστική βοήθεια για τα θύματα του πολέμου»(!), καθώς και να αναληφθεί δράση από την ΕΕ για το ενδεχόμενο μαζικού κύματος προσφύγων.

Μιλώντας μετά τη συνεδρίαση της συνόδου κορυφής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στις Βρυξέλλες, εμφανίστηκε απογοητευμένος γιατί η ΕΕ, για μια ακόμη φορά, «δε στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων» και δεν κατάφερε να μιλά με ενιαία φωνή σε «μείζονα διεθνή ζητήματα» (όχι δεν τον νοιάζει τι θα λέει). Προφανώς γι' αυτό ως «ρεαλιστής» προτιμά να αφήνεται στην ασφάλεια του ισχυρού συμμάχου, χωρίς όμως αυτό να τον εμποδίζει να αγωνίζεται για την «ταχύτατη προώθηση» της Κοινής Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής (ΚΕΠΠΑ). Πρότεινε μάλιστα να προχωρήσουν όσες χώρες θέλουν, κατά το προηγούμενο της δημιουργίας της ευρωζώνης.

Ο «διχασμός» της ΕΕ εκφράστηκε και στο εσωτερικό των ηγετών του κεντροδεξιού ΕΛΚ καθώς οι «πρόθυμοι» σύμμαχοι των ΗΠΑ, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Ιταλοί και Ολλανδοί - δηλαδή οι Αθνάρ, Μπαρόσο, Μπερλουσκόνι και Μπαλκενέντε - έδιναν μάχη για να εκδοθεί ψήφισμα υπέρ των ΗΠΑ. Από την άλλη πλευρά, ο Αυστριακός καγκελάριος, Β. Σιούσελ και ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, Ζαν-Κλοντ Ζουνκέρ, τάχθηκαν ανοιχτά με δηλώσεις τους εναντίον του πολέμου και επεσήμαναν την ανάγκη να υπάρξει ενιαία φωνή στην ΕΕ. Ο επικεφαλής της γερμανικής αντιπολίτευσης, Εντμουντ Στόιμπερ, επεσήμανε ότι ουδέποτε στο παρελθόν η ΕΕ ήταν τόσο διαιρεμένη. Ο Πορτογάλος πρωθυπουργός είπε στις δηλώσεις του ότι δεν έχει αντίρρηση να συζητηθούν οι διαφορές που υπάρχουν στην ΕΕ, αλλά τόνισε ότι προέχουν οι διατλαντικές σχέσεις.