Πρώτος στη λίστα είναι ο κύριος Μίλερ της γνωστής πρεσβείας. Με ύφος που θα ζήλευε ο καρδινάλιος Ρισελιέ, δήλωσε πως δε θέλει καθόλου αυτόν τον πόλεμο. Ετσι έχουμε ένα νέο δόγμα: «Κάνω αυτό που δε θέλω». Οι νεκροί Ιρακινοί θα εκτιμήσουν δεόντως αυτή την άποψη και θα τη λάβουν σοβαρά υπόψη όταν στον άλλο κόσμο βρεθούν μπροστά στον προφήτη τους.

Τρίτος στη λίστα ο παραμυθιασμένος καλλιτέχνης. Δείγμα τελευταίο: ένας θλιβερός τύπος που κυκλοφορεί ανερυθρίαστα πουλώντας το βιβλίο του περί τρομοκρατίας. Ο παραμυθιασμένος απαιτεί τώρα τα επαναστατικά του ένσημα για τους αγώνες που υποτίθεται ότι είχε κάνει εναντίον της χούντας. Σύνθημά του είναι: «Βάλε τώρα που γυρίζει», γιατί μετά καλή σου μέρα λησμονιά.

Πέμπτος στη λίστα είναι ο απρόσωπος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Ψάχνει καταϊδρωμένος, ο καημένος, να βρει ποιοι είναι οι καλοί σ' αυτόν τον πόλεμο. Τυχαία πέφτει πάνω στους Γάλλους και τους Γερμανούς. Βλέπει ότι για την ώρα του κάνουν. Σαν καλός πελάτης, που αγοράζει τοις μετρητοίς, δε ρωτά για το παρελθόν τους. Στη χώρα του περιστασιακού, περιστασιακά ζούμε, ψωνίζουμε κι αρμενίζουμε...