«Συνέπεια τοιαύτης καταστάσεως πρόκειται να είναι: Πρώτον. Οτι απελευθέρωσις θεωρηθεί περίπου έργον ΕΑΜ οποίον καταλαμβάνει αμέσως περιφερείας εκκενουμένας υπό Γερμανών.

Δεύτερον. Οτι Κυβέρνησις μεταβαίνουσα Αθήνας και στερουμένης ιδίας και Συμμαχικής δυνάμεως θα είναι ουσιαστικά αιχμάλωτος ΕΑΜ.

Τρίτον. Οτι Βρετανικόν γόητρον θα υποστεί σοβαράν ελάττωσιν.

Και τέταρτον ότι Βρετανικαί δυνάμεις όταν βραδύτερον καταστούν διαθέσιμοι ουδεμίαν δικαιολογίαν θα έχουν όπως έρθουν στην Ελλάδα εφ' όσον απελευθέρωσις θα έχει συντελεστεί.

Τοιουτοτρόπως ανατρέπεται ευτυχής πολιτική κατάστασις οποίαν κατόπιν μόχθων είχομεν δημιουργήσει και παραδιδόμεθα ουσιαστικώς αυθαιρεσίαν ΕΑΜ προς πλήρη εξασθένησιν γοήτρου Κυβερνήσεως και Συμμάχων...

... Θεωρώ εθνικόν καθήκον μου όπως εκ μέρους μαρτυρικού Ελληνικού Εθνους πιστού και αφοσιωμένου φίλου Μ. Βρετανίας εκφράσω βαθείαν πικρίαν μου και προς Βρετανικήν Κυβέρνησιν και προσωπικώς προς τον Πρωθυπουργόν κ. Τσώρτσιλ και να παρακαλέσω θερμότατα όπως διά πάσης θυσίας ευρεθούν αι ολίγαι απαιτούμεναι Συμμαχικαί δυνάμεις προς άμεσον απελευθέρωσιν Ελλάδος υπό Συμμαχικών στρατευμάτων...

... Παρακαλώ προβείτε σχετικά διαβήματα μετά λεπτότητας και αποφασιστικότητος.

Υποβάλλω επίσης παράκλησιν Αυτού Μεγαλειότητα όπως ευαρεστούμενος απευθυνθεί αμέσως πρωθυπουργόν κ. Τσώρτσιλ και επικαλεσθή αποτελεσματικήν επέμβασίν του όπως διατεθώσιν αμέσως αι απαραίτητοι ολίγαι στρατιωτικαί δυνάμεις προς απελευθέρωσιν Ελλάδος υπό Βρετανικών στρατευμάτων.

Αναμένω αποτελέσματα ενεργειών σας.

Πρόεδρος Κυβερνήσεως

Γ. Παπανδρέου

14.9.44»