Του Ηλία Μακρή από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»

Την ώρα, δηλαδή, που μια μειοψηφία καρπώνεται τον πλούτο που παράγουν εκατομμύρια εργαζόμενοι με μισθούς πείνας, είναι τουλάχιστον συνενοχή στο έγκλημα ο εν ψυχρώ εμπαιγμός των θυμάτων αυτού του πολέμου, πριν απ' όλα των ανέργων.

Τέσσεραπρωτοσέλιδα διαγκωνίζονται για το ποιο θα αρπάξει το «ευρουλάκι» του αναγνώστη που ψάχνει να βρει τρόπο να υπάρχει κι αύριο.

Η αλχημεία δίνει και παίρνει ως προς τα νούμερα που παρουσιάζει ο καθένας για τις περίφημες θέσεις εργασίας.

Το ψάξιμο ανάμεσα στις 73 χιλιάδες «θέσεις» που τάζει ο ένας και στις κοντά 3 χιλιάδες προσλήψεις που προαναγγέλλει ο τελευταίος, δείχνει το πολύ 1.000 θέσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (δήμοι, κλπ.). Ενός διαγωνισμού που «θα» προκηρυχτεί και θα δώσει αποτέλεσμα σε 2-3 χρόνια.

Αυτό και τίποτα άλλο! Ολα τα υπόλοιπα νούμερα αφορούν αρπαχτές είτε από τους ίδιους τους βιομηχάνους στους οποίους δίνονται επιδοτήσεις για πρόσκαιρη απορρόφηση ανέργων, είτε προγράμματα δήθεν επιμόρφωσης.

Κι όμως,δουλιά μπορεί να υπάρχει για όλους. Εργα που έχει πραγματική ανάγκη ο τόπος και να δουλέψει ο κόσμος αμέτρητα. Μόνο που θέλουν άλλη εξουσία.

Κι όσο αυτό δεν «περπατάει» σαν κοινή συνείδηση, που σημαίνει και μετατόπιση προς τον άξονα της βασικής αντίθεσης, θα ασχολούμαστε με την καθημερινότητα έτσι που να επιτρέπεται σε διάφορους να αναθέτουν ως και στον ...Βουλγαράκη τη διαλεύκανση εγκλημάτων.

Σα να μην είναικοινό μυστικό ότι το ονομαζόμενο και οργανωμένο έγκλημα πάει νύχι-κρέας με το «μεγάλο έγκλημα», αυτό της ίδιας της ύπαρξης της εμπορευματικής κοινωνίας.

Εκτός κι αν πράγματι θεωρούμε παράδοξο να στέλνει να σφάξουν και δημοσιογράφους αυτός που έχει μόνο του θεό το κέρδος. Και ψάχνε εσύ για «αργυρώνητους», για «ελληνομέτρες» κι άλλα στοιχεία στο εποικοδόμημα, την ώρα που αφήνεις άθιχτη τη βάση. Αν δεν την ευλογάς, θελημένα ή αθέλητα, αδιάφορο.

Είναι σάπιο το σύστημα, ό,τι μισθό κι αν εξασφάλισες εσύ.