Το ΚΚΕ δεν έχει (ακόμα) κάνει ρητά κριτική στο Στάλιν, για το ότι εισήγαγε τη λαθεμένη θεώρηση ότι ανατροπή του σοσιαλισμού (ειρηνική, όπως συνέβη στην ΕΣΣΔ το 1991, δηλαδή όχι κατόπιν θερμού πολέμου), είναι πια αδύνατη. Τη λαθεμένη αυτή θεώρηση συνέχισαν, αλλά και ενίσχυσαν οι επόμενοι Σοβιετικοί ηγέτες. Κατ' εξαίρεση οι της Κρατικής Επιτροπής Εκτακτης Κατάστασης της ΕΣΣΔ του Αυγούστου του 1991, έστω και αργά, εγκατέλειψαν αυτή τη λαθεμένη θεώρηση. Ανατροπή του σοσιαλισμού θα γίνει αδύνατη, μόνο όταν ο συνολικός όγκος των παραγωγικών δυνάμεων του τμήματος του κόσμου όπου υπάρχει ο σοσιαλιστικός τρόπος παραγωγής θα ξεπεράσει το συνολικό όγκο των παραγωγικών δυνάμεων του τμήματος του κόσμου όπου υπάρχει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Αυτό δε σημαίνει ότι μέχρι τότε η ανατροπή του σοσιαλισμού θα είναι αναπόφευκτη. Ομως, όσο η ανατροπή του δε θα είναι αδύνατη, η αποτροπή της θα προϋποθέτει τη συνειδητοποίηση του μη αδύνατου της ανατροπής, τη σχετιζόμενη ιδεολογική πολιτική επαγρύπνηση, τον αφανισμό της υπεραυταρέσκειας. Ολα αυτά σε όσο γίνεται μαζικότερη κλίμακα. Οι λαϊκές μάζες νιώθουν, ιδιαίτερα σήμερα, την (υφιστάμενη ακόμα) παράλειψη του ΚΚΕ να κάνει ρητά την πιο πάνω κριτική, να τονίζει ρητά όλα τα πιο πάνω, πράγμα που, πάλι ιδιαίτερα σήμερα, έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ελκυστικότητά του σ' αυτές. Μια άποψη ότι κάτι προκαλεί αρνητικές επιπτώσεις στην ελκυστικότητα του ΚΚΕ στις λαϊκές μάζες, έχει κατ' εξοχή θέση στο Δημόσιο Προσυνεδριακό Διάλογο.

Με Φιλικές, Συντροφικές Ευχές

Θωμάς Ακρωτηριανάκης