Εκτενή αναφορά έκανε η Αλ. Παπαρήγα με αφορμή τη συζήτηση που αναπτύχθηκε γύρω από το σύνθημα για «γερή και μαζική ΚΝΕ». Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα:

«Χρησιμοποιήσαμε στις θέσεις έναν όρο, ένα δίπτυχο: "Γερή και μαζική ΚΝΕ". Μπορούμε να τον δούμε και ως ανάπτυξη και σταθεροποίηση αυτής της ανάπτυξης της ΚΝΕ, παίρνοντας υπόψη ότι η ΚΝΕ είναι η βασική πηγή, όπως βεβαίως και το εργατικό κίνημα, για την ανάπτυξη και ισχυροποίηση του Κόμματος, για την προετοιμασία στρατολογιών για το Κόμμα και για το εργατικό και λαϊκό κίνημα, για την ηλικιακή ανανέωση των γραμμών και των οργάνων του Κόμματος.

Ορισμένοι σύντροφοι, από αυτό το βήμα και στον προσυνεδριακό διάλογο, έκαναν ορισμένες παρατηρήσεις και έδειξαν μια δημιουργική ανησυχία για το ζήτημα της ανάπτυξης της ΚΝΕ, μέσα από την εμπειρία της κομματικής δουλιάς. Ανέδειξαν την ανάγκη να σκύψουμε ακόμα περισσότερο για να προσέχεται η διαδικασία για τη στρατολογία των νέων ΚΝιτών, να αποφεύγονται φαινόμενα προχειρότητας.

Αυτές οι εμπειρίες είναι υπαρκτές. Ωστόσο, πρέπει να το δούμε το ζήτημα επιθετικά και δημιουργικά: Ποιος έχει την ευθύνη να καλλιεργήσει το έδαφος, ούτως ώστε πραγματικά η ΚΝΕ να έχει την ευχέρεια, μαζί με τη δική της αυτοτελή δουλιά, να προχωρά σε μαζικές στρατολογίες, όσο γίνεται των καλύτερων παιδιών από την εργατική, τη μαθητική, τη φοιτητική και σπουδάζουσα νεολαία; Ποιος έχει την ευθύνη καλλιεργήσει το έδαφος ώστε αυτές οι στρατολογίες να σταθεροποιούνται, να αφομοιώνονται, να υπάρχουν και οι λιγότερες δυνατές απώλειες, μιας και ξέρουμε ότι μέσα στην ΚΝΕ οπωσδήποτε δεν είναι εύκολο όλοι όσοι στρατολογούνται στις γραμμές της να σταθεροποιούνται και τα επόμενα χρόνια; Αυτό εξαρτάται βέβαια και ανάλογα με την ανάπτυξη του κινήματος. Εχει ουσιαστική ευθύνη και το Κόμμα.

Νομίζουμε ότι τα καθήκοντα που βάζει το Κόμμα για τον εαυτό του δημιουργούν προϋποθέσεις να έχουμε και τα δύο: Και πολλές μαζικές στρατολογίες στην ΚΝΕ και καλύτερες δυνατότητες αφομοίωσής τους. Δε θα λύσουμε το ζήτημα της αφομοίωσης "στενεύοντας" τις στρατολογίες, κλείνοντας την πόρτα στην απαίτηση για μαζικές στρατολογίες στην ΚΝΕ, ούτε όμως και οι μαζικές στρατολογίες στην ΚΝΕ θα δημιουργήσουν προϋποθέσεις από μόνες τους ισχυροποίησής της. Να μην αντιπαρατίθεται το ένα στο άλλο, αρκεί ως Κόμμα να δουλέψουμε στο πνεύμα που έχουμε συζητήσει και αναμφισβήτητα η ίδια η ΚΝΕ, με την εμπειρία που έχει αποκτήσει, να βελτιώσει και την εσωτερική της λειτουργία. Ούτως ώστε τα νέα παιδιά να μπορούν να ενσωματώνονται και να πείθονται για την αναγκαιότητα, τη σημασία και την αξία της οργανωμένης ζωής.

Ο πήχης των απαιτήσεων για τη στρατολογία στην ΚΝΕ δεν μπορεί να είναι ίδιος με το Κόμμα, ούτε τώρα, ούτε αύριο, ούτε στο σοσιαλισμό. Και στο σοσιαλισμό οι απαιτήσεις για να γίνει κανείς μέλος του Κόμματος, τα κριτήρια, ο πήχης θα πρέπει να μπαίνει όλο και πιο υψηλά. Ας μην το δούμε σχηματικά, αλλά οπωσδήποτε είναι πιο κάτω ο πήχης των απαιτήσεων για ένα παιδί της ηλικίας των 15, 16, 17, 18 χρονών για να γίνει μέλος της ΚΝΕ. Ο κομμουνιστής ούτε γεννιέται, ούτε γίνεται μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα. Μπορεί να έχεις και περιόδους όπου το κίνημα αναπτύσσεται γοργά, να υπάρχει και μια μαζική διάθεση οργάνωσης, αλλά η σταθεροποίηση σε οποιεσδήποτε καμπές και φάσεις του κινήματος είναι μια πολύ σύνθετη δουλιά. Επομένως πρέπει να έχουμε πάντα στο νου μας ότι τα παιδιά που θα προσεγγίζουν την ΚΝΕ θα θέλουν πάρα πολλή βοήθεια για να αφομοιώνονται. Μία πλευρά αυτής της βοήθειας είναι αυτό που βάζουμε ως καθήκον του Κόμματος, την ανοιχτή, μαζική, πολιτική, ιδεολογική δραστηριότητά του στη νεολαία, παράλληλα και ταυτόχρονα βεβαίως με το άνοιγμα δρόμων για την οργάνωσή της και την ανάπτυξη της πάλης για τα προβλήματά της.

Κάποιοι νέοι άνθρωποι φτάνουν σε μια ηλικία χωρίς να έχουν κατακτήσει τις προϋποθέσεις να γίνουν μέλη του Κόμματος. Αυτό τι σημαίνει; Οτι πρέπει να χάνονται από το κίνημα; Κάποιοι δεν αντέχουν την οργανωμένη ζωή, χωρίς να έχουν ιδεολογικές διαφορές. Λυγίζουν, κάθονται στο πλάι. Εδώ χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα. Εχουμε έναν αριθμό Κνιτών 29-30 χρονών που δεν μπορεί πια να είναι μέλη της ΚΝΕ, λόγω ηλικίας. Ταυτόχρονα δεν εκπληρώνουν τις προϋποθέσεις να γίνουν μέλη του Κόμματος. Αλλά αυτά τα παιδιά μπορεί να είναι δίπλα μας στις συσπειρώσεις, στο κίνημα. Δε σημαίνει ότι πρέπει να τους χάνουμε αν δεν μπορούν να συνεχίσουν την οργανωμένη ζωή. Και αν θέλετε, χάνοντάς τους σε τέτοιες συνθήκες μερικούς από αυτούς τους βρίσκεις και αντίπερα.

Ολα αυτά τα φαινόμενα μπορούν να μειωθούν, υπάρχουν αντικειμενικές προϋποθέσεις για να πετύχουμε αυτό που λέμε "γερή και μαζική ΚΝΕ" και γοργή ανανέωση των γραμμών του Κόμματος από τις γραμμές της ΚΝΕ.

Θα πρέπει εδώ να συμφωνήσουμε όλοι ότι δεν αρκεί η πρακτική εμπειρία, δεν αρκούν οι προσωπικές ικανότητες. Καλή είναι και η πρακτική εμπειρία και η προσωπική ικανότητα του κάθε στελέχους, του κάθε μέλους. Χρειάζεται πραγματικά πολιτική μόρφωση, επιστημονική γνώση. Αυτή είναι απαίτηση της εποχής μας. Και είναι απαίτηση όχι μόνο για την κοινωνία γενικά, αλλά και για το Κόμμα, γιατί ακριβώς και η πολιτική και επιστημονική γνώση, σε συνδυασμό με τη συμμετοχή στη δράση, ακονίζουν και ανεβάζουν το ταξικό κριτήριο που είναι το ζητούμενο. Να ανεβαίνει το ταξικό κριτήριο στην αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων ανάπτυξης του κινήματος».