«Ορισμένοι σύντροφοι ανέπτυξαν τον προβληματισμό ότι εμείς σήμερα στους νέους κομμουνιστές και γενικότερα στους νέους δεν πρέπει να προσδοκούμε απλά να μεταδώσουμε κάποιες ριζοσπαστικές επαναστατικές ιδέες, αλλά να βοηθήσουμε στην ολόπλευρη διαπαιδαγώγησή τους και στον τρόπο ζωής και στον τρόπο αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου κ.λπ. Σωστά είναι. Αλλά η διαμόρφωση μιας ολόπλευρης συγκροτημένης προσωπικότητας δεν είναι εύκολο πράγμα. Και ας κοιτάξουμε και τους εαυτούς μας. Παλεύουμε, είμαστε κομμουνιστές αλλά έχουμε όλοι λυμένο το πώς καθορίζεται όλη η ζωή μας από το κύριο, που είναι η ένταξη στο Κόμμα και το κίνημα; Δεν μπορούμε να το απαιτούμε, λοιπόν, από τη νεολαία. Μπορεί να δεις νέο στην πρώτη γραμμή της πάλης και στον τομέα του πολιτισμού, για παράδειγμα, να μην ξεχωρίζει καθόλου από την υπόλοιπη νεολαία.

Δεν υπάρχουν σινικά τείχη ανάμεσα στην κοσμοθεωρία μας, στην επιστημονική γνώση και στον πολιτισμό. Βοηθάνε και τα δύο αυτά στην αγωνιστικότητα, στη μαχητικότητα και τη σταθεροποίηση. Αλλά θέλει με μεγαλύτερη προσοχή και πιο πλατύ πνεύμα να βλέπουμε τα παιδιά της ΚΝΕ. Βοηθά και το κομματικό παράδειγμα. Βασικό στοιχείο σήμερα της διαπαιδαγώγησης της ΚΝΕ είναι το παράδειγμα του Κόμματος στο πρόσωπο κυρίως των στελεχών του.

Πρέπει να απαξιώσουμε στη συνείδηση των μελών της ΚΝΕ και της νεολαίας το σκοπό, τη μέθοδο, το περιεχόμενο του αστικού σχολείου. Αυτό όμως πρέπει να το κάνουμε με δημιουργικό τρόπο, γιατί το αστικό σχολείο θα τελειώσουν τα παιδιά, αυτό το δίπλωμα θα πάρουν. Γι' αυτό θέλει ουσιαστική δουλιά, ώστε τελειώνοντας το αστικό σχολείο να έχουν αποκτήσει κριτική σκέψη και να μην απαξιώνουν γενικά την αξία της μόρφωσης».