«Ξεκίνησε μια συζήτηση για τις παρελάσεις και βεβαίως οι οπορτουνιστές πάλι έδωσαν τα ρέστα τους για το αν πρέπει να γίνονται παρελάσεις ή όχι στις εθνικές εορτές. Αν πρέπει να γιορτάζουμε στις 28 Οκτωβρίου ή όχι. Ειπώθηκε μάλιστα ότι δεν πρέπει να γιορτάζουμε τότε, γιατί το κίνημα ηττήθηκε στην Ελλάδα. Και να μη γιορτάζουμε το 1821 αφού "ηττήθηκε" το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα και ήρθαν οι ξένες δυνάμεις στην Ελλάδα. Εφτασαν να λένε ακόμα ότι η νεολαία δε χρειάζεται ήρωες σήμερα. Χρειάζεται όμως προσωπικότητες αστικές, αυτό δεν το είπαν αλλά...

Είναι σύνθετο ζήτημα και βεβαίως εμείς δεν μπορούμε να πούμε ότι η αστική τάξη μπορεί να προσδώσει το γνήσιο ταξικό πατριωτικό διεθνιστικό περιεχόμενο σ' αυτές τις επετείους και ότι οι παρελάσεις μπροστά στον πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρωθυπουργό μπορούν να δώσουν αυτό το μήνυμα.

Θέλουν να καταργήσουν εκδηλώσεις που δείχνουν τη λαϊκή παρέμβαση και εξέγερση. Εμείς θα τις τιμάμε ανεξάρτητα από το πώς εξελίχτηκε ένας αγώνας. Και μάλιστα έφτασαν να πουν ότι πρέπει να γίνονται άλλες γιορτές στην Ελλάδα όπως στην Ευρώπη, όπου γιορτάζουν τον σχηματισμό του εθνικού αστικού κράτους π.χ. πότε ενώθηκε η Γερμανία κ.λπ.. Βεβαίως για εκείνη την εποχή ήταν μια προοδευτική εξέλιξη σε σχέση με τη φεουδαρχία αλλά εδώ τα πράγματα είναι πολύ πονηρά και πρέπει να ανοίξουμε και τέτοια θέματα, αποδεικνύοντας ότι το Κόμμα μας, το προοδευτικό ριζοσπαστικό κίνημα μπορεί να δώσει το πραγματικό νόημα σ? αυτές τις επετείους. Δηλαδή σύντροφοι ο ιμπεριαλισμός μπορεί να μας βάλει σε διλήμματα του ναι ή όχι κι εδώ θέλει επιθετική, σύνθετη, δημιουργική δουλειά.

Πάρτε το θέμα το εκκλησίας, πώς το ξεκίνησε ο Συνασπισμός. Εφυγε από την ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αν ορκιζόταν ο Κωνσταντόπουλος Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα φεύγανε; Δε θα φεύγανε. Βεβαίως πρέπει να ανοίξουμε τα θέματα της θρησκείας, της Εκκλησίας, αλλά εδώ εμείς είμαστε ένα Κόμμα σοβαρό, πως θα το ανοίξεις, με ποιο τρόπο, σε ποια στιγμή; Βεβαίως έχει ανοιχτεί αυτό το θέμα και θα το προχωρήσουμε, και την καύση των νεκρών και τον πολιτικό γάμο, πρέπει να γίνουν σημαία για μας και ιδιαίτερα στις γραμμές μας, αλλά δεν είναι εύκολο. Βγαίνουν οι του Συνασπισμού και έχουν πιάσει τις παρελάσεις, τις θρησκείες και λοιπά και τα βάζουν με ένα τρόπο που μπορεί να πιάνει ένα κύκλο διανοουμένων αλλά εμάς μας ενδιαφέρει τα εργατικά λαϊκά στρώματα να καταλάβουν τι λέει το ΚΚΕ, γιατί το λέει και πως χειρίζεται αυτά τα ζητήματα. Ετσι όπως πάμε δε θα μείνει τίποτα όρθιο. Και το θέμα είναι πραγματικά να καλλιεργήσουμε στη νεολαία, το «καμιά πίστη, καμιά τήρηση όρκων πίστης στο αστικό σύστημα», ισχύει βεβαίως για όλους. Είδατε τι ειπώθηκε εδώ, ότι υπάρχουν εκπαιδευτικοί που λένε «μα, εγώ είμαι δημόσιος υπάλληλος, πρέπει να πειθαρχούμε»! Δηλαδή θα σεβαστείς τον όρκο που έδωσες στο αστικό σύστημα; Οχι, αγαπητέ μου σύντροφε θα σεβαστείς τον όρκο πίστης που έδωσες στο κίνημα, στους γονείς, στο Κόμμα. Εδώ είναι διαφορετικά τα πράγματα. Στη νεολαία όμως θέλει πιο λεπτή δουλειά, πιο ουσιαστική. Το να κλονίσεις τις αστικές αξίες, που πρέπει να τις κλονίσεις, το να τους κάνεις εντελώς απείθαρχους δε φτάνει. Πρέπει να καλλιεργήσεις: πειθαρχία πού, πώς, γιατί. Τα λέω αυτά σύντροφοι γιατί είναι σύνθετο το ζήτημα και πρέπει όλα αυτά τα θέματα να τα δούμε στην πορεία και να τα ανοίξουμε στη νεολαία, να μη διστάσουμε. Θέλει όμως επεξεργασία, να μην παρασυρθούμε από μερικούς ψευτομοντέρνους οπορτουνιστές οι οποίοι όλα αυτά τα αντιμετωπίζουν έξω από την ταξική ανάλυση, την ταξική πάλη και τις συγκεκριμένες ανάγκες που έχει ο αγώνας».