Τρίτη 1 Νοέμβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ
Ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής;

Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»

Γιάννης Δερμεντζόγλου

Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»
Εικόνα είναι και τα πρωτοσέλιδα. Μια εικόνα που πουλάει εκείνη την ώρα και δε θυμάσαι την επομένη ότι το ίδιο μουχλιασμένο τυρί σου πούλησαν και χτες. Τώρα καταλαβαίνεις γιατί βγάζουν μπιμπίκια διάφοροι με την επιμονή του ΚΚΕ να ασχολείται με το ίδιο το περιεχόμενο της Παιδείας και ειδικά εκεί στα μικρά τα χρόνια, που τα παιδιά μαθαίνουν να μη μαθαίνουν, μαθαίνουν να καταναλώνουν εικόνες ατάκτως ειρημένες, μαθαίνουν να κουράζονται στον ανταγωνισμό αλλά όχι στη σπουδή.

Την ίδια ώρα, όμως, η εικόνα συνιστά δύναμη για το επαναστατικό κίνημα. Ενοχλητική εικόνα. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στον Αϊζενστάιν.

Εχεις αυταπάτες ότι μπορεί ο ΣΥΝ να είναι έστω μια εκδοχή της Αριστεράς; Δες την υποδοχή που επιφύλαξε η έντυπη προπαγάνδα του στην ταινία «Viva Couba". Αφού δεν καταγγέλλει τον Κάστρο, δεν είναι καν ταινία! Την εξαφάνισαν. Κι αν αύριο τους πεις ότι είναι αντικομμουνιστές, θα αντιδράσουν στη φράση και θα σπεύσουν με την κριτική που τους κάνεις να εισπράξουν το αντίτιμο. Γι' αυτούς ο χαρακτηρισμός αντικομμουνιστής είναι έπαινος. Είναι προς εξαργύρωση. Ακριβώς έτσι και μόνο έτσι, φίλτατοι διάφοροι που πιπιλάτε καραμέλες περί ενότητας.

Εικόνα είναι και το «κοινωνικό μανιφέστο της Αθήνας». Ετσι για να παράγει εντύπωση, να κερδίζει κάτι από την αίγλη του ενός Μανιφέστου. Πόσο «μανιφέστο» με το φορτίο που κουβαλά ο όρος κι όχι η λέξη, μπορεί να είναι ένα κείμενο «αριστερών» στο οποίο δεν υπάρχει ούτε μία - κυριολεκτικά ούτε μία - φορά η λέξη «καπιταλισμός». Υπάρχει πιο χοντρή γελοιοποίηση όποιας εκδοχής της Αριστεράς, από αυτήν που διακηρύσσει ότι το σύστημα που ζούμε είναι μονόδρομος! Οτι το μόνο που έχουν να κάνουν οι εργαζόμενοι είναι να ζητήσουν ευγενικά να υπάρχει «διαφάνεια» στην εκμετάλλευσή τους; Ορισμένοι απλώς αντιγράφουν - σκονάκι σκέτο - όσα συμβαίνουν στην από κει μεριά του Ατλαντικού...

Ψάχνεις ακόμα λόγους για να κατέβεις στην Αθήνα, στις 12 Νοέμβρη; Κοίτα απλά τα παιδιά σου στα μάτια. Τα παιδιά στα μάτια! Είναι μέτρο - κριτήριο πια. Για κάθε έναν που στοιχειωδώς δηλώνει ότι τον ενδιαφέρει το αύριο απ' τη σκοπιά των εργατών. Κανείς δε χρειάζεται να δηλώσει ΚΚΕ, κανείς δε χρειάζεται να αναγνωρίσει στο ΠΑΜΕ αυτό που είναι. Αρκεί να μπορεί να κοιτάξει τα παιδιά κατάματα. Και να τους απαντήσει ειλικρινά στην ερώτηση: «Γιατί δεν είσαι στη διαδήλωση;». Τα παιδιά αποτυπώνουν εικόνες, αλλά ξέρουν και να σκέφτονται. Γι' αυτό και είναι εν δυνάμει νεκροθάφτες όποιου τους χαρίζει χάντρες και καθρεφτάκια την ώρα που διψάνε για ζωή.

Ασχετο: Στο βουνό χάθηκαν 18, κι απ' αυτούς οι 11 ήταν εργάτες - κουβαλητές, γι' αυτό δεν αναφέρονται στην είδηση. Σαν τα μνημεία που τα έχτισε ο τάδε. Τι θα έκαναν άραγε χωρίς τζάμπα εργατική δύναμη;


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ