Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»

...είναι που ξεκουτιάνανε ακόμα και αρκετοί εξ όσων χτες κάτι είχανε να πούνε, όταν περπάταγαν στο δρόμο και δε γυρίζανε αλλού την κεφαλή...

...είναι μια εποχή, όπου κι αυτό ακόμα που κάθε ζώο κάνει, «ανάμεσα σ' αυτούς εδώ περνάει για τέχνη»...

Στ' αυτιά σου αντηχούσε ακόμα το σύνθημα της διαδήλωσης: «Θέλουμε να μάθουμε, θέλουμε να ζήσουμε»...

...την ώρα που με τρόμο είδες το Παλιό να πλησιάζει σα Νέο. «Σερνόνταν πάνω σε καινούρια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί και βρωμούσε νέες μυρωδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει».

Μη σε τρομάζει το αντικομμουνιστικό μνημόνιο, είναι η Ενωση των Καπιταλιστών που το συντάσσει.

Τη σιωπή, όμως, των άλλων να μετράς, αυτών που ήδη κάνουνε ταμείο στο δίχως πάτο βαρέλι, που εθελοντικά έχουν βουτήξει, στο καταστατικό τους, με βούλα «ΕΕ» είσαι ήδη καταχωρημένος εχθρός, του αφεντικού τους.

Είσαι ακόμα στη μέρα πριν την πτώση των εχτρών σου. Κι είναι ο αγώνας σου αναγκαίος για να σταθούνε πλάι σου ξανά οι ποιητές, μόνον η δική σου πάλη τους γεννάει.

Γι' αυτό «μη σπαταλάτε σκέψεις γι' αυτό / που δεν μπορεί ν' αλλάξει! / μη χαλαλίζετε κανένα χειρισμό γι' αυτόν / που δεν καλυτερεύει! / δάκρυα μη χύνετε για ό,τι / δεν είναι να σωθεί!».

Κάν' το παντιέρα: «Οι εκμεταλλευτές έγκλημα το ονομάζουν / αλλά εμείς ξέρουμε: / είναι το τέλος κάθε εγκλήματος /... / είναι το απλό / που είναι δύσκολο να γίνει».

* Ολοι οι στίχοι ανήκουν στον Μπέρτολτ Μπρεχτ, έκδοση «Σύγχρονη Εποχή»