Στις πρώτες μέρες του 2005 ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής μοιράζοντας ευχές για το νέο χρόνο μιλούσε για «ήπια προσαρμογή» και «ταπεινότητα». Μέσα στους δώδεκα μήνες που ακολούθησαν, η κυβέρνηση της ΝΔ υπηρετώντας τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου εξαπέλυσε μια ολομέτωπη επίθεση εναντίον του λαού. Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η απελευθέρωση του ωραρίου, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων στις ΔΕΚΟ, οι νέες φοροαπαλλαγές στους κεφαλαιοκράτες, έγιναν νόμοι που ψήφισε η νέα κυβέρνηση. Συγχρόνως, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, έτσι και το 2005 οι δείκτες της ακρίβειας και της ανεργίας χτύπησαν... κόκκινο.

Στη χρονιά που σε λίγες ώρες μας αφήνει, η κυβέρνηση έχοντας εξασφαλίσει τη συναίνεση που απλόχερα πρόσφερε το ΠΑΣΟΚ για την προώθηση κάθε «καπιταλιστικής αναδιάθρωσης», επιτέθηκε με βαναυσότητα στα λαϊκά στρώματα. Στο ίδιο όμως χρονικό διάστημα το λαϊκό κίνημα στον πόλεμο που κηρύχτηκε εναντίον του απάντησε συμμετέχοντας μαζικά σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη. Το ΠΑΜΕ πρωτοστάτησε στους καθημερινούς αγώνες των εργαζομένων, συσπείρωσε το λαό, βρέθηκε δίπλα στους απολυμένους των «κλωστηρίων Νάουσας», της «ΣΕΞ ΦΟΡΜ», διαδήλωσε μαζί με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους για το νέο ωράριο. Παράλληλα, αυτή η ένταση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων είχε νέα ποσοτικά αλλά και ποιοτικά χαρακτηριστικά. Η συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων στο πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 12 Νοέμβρη στην Αθήνα ήρθε ακριβώς για να επιβεβαιώσει ότι η λαός όχι μόνο μεγαλώνει τη συμμετοχή του αλλά κυρίως ότι υιοθετεί τα συνθήματα και τους στόχους των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων για ανατροπή της ευρωενωσιακής πολιτικής που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με ευλάβεια υπηρετούν.

Η χρόνια που έρχεται θα είναι ακόμα χειρότερη για τους εργαζόμενους. Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού και των υπουργών της κυβέρνησης ότι θα υπάρξει κλιμάκωση των «μεταρρυθμίσεων» και συνέχιση της λιτότητας μέχρι το 2008 δεν αφήνουν κανένα περιθώριο στους εργαζόμενους να τρέφουν αυταπάτες περί «ήπιας προσαρμογής», ούτε να εναποθέτουν τις ελπίδες τους στη ...«σκληρή αντιπολίτευση» που επαγγέλλεται το ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα πρέπει να καταδικάσουν τους μπλε και πράσινους εκφραστές του κεφαλαίου.

Οι Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές που θα γίνουν τον Οκτώβρη του 2006 αποτελούν μια καλή ευκαιρία για τα λαϊκά στρώματα να αποδυναμώσουν και να καταψηφίσουν τους «εκλεκτούς» του δικομματισμού και τους ΣΥΝοδοιπόρους τους και να ενισχύσουν ψηφοδέλτια αγωνιστικής συνεργασίας που θα στηρίξει το ΚΚΕ. Να αναδείξουν κομμουνιστές, αγωνιστές και ριζοσπάστες δημάρχους και νομάρχες που θα αμφισβητούν τη σημερινή τάξη πραγμάτων και θα παλέψουν μαζί με το λαό για σταθερή και μόνιμη δουλιά, για μισθούς και συντάξεις που θα ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες, για δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία. Η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης παντού και η ενίσχυση της καθημερινής πάλης με στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής, είναι η μόνη διέξοδος για τα λαϊκά στρώματα στην ολομέτωπη επίθεση που δέχονται από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και το κεφάλαιο. Η χρονιά που αφήνουμε πίσω και οι αγωνιστικές διαθέσεις που έδειξαν οι εργαζόμενοι μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για μια νέα λαϊκή αντεπίθεση...