Με μια πρωτοφανή στα χρονικά - όσον αφορά στο σκεπτικό της -απόφαση, το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας έκρινε την περασμένη Πέμπτη παράνομες και καταχρηστικές τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στη «Σόφτεξ». Δεν είναι η πρώτη φορά που η δικαιοσύνη βάζει πλάτες για να ξεκολλήσει από τον τοίχο την εργοδοσία, ποινικοποιώντας τους εργατικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την απεργία των εργαζομένων στο κατάστημα «Λητώ» του Πειραιά.

Η απόφαση, ωστόσο, για τους εργαζόμενους της «Σόφτεξ» αποτελεί ιδιαίτερα επικίνδυνη παρέμβαση ενάντια στο ίδιο το δικαίωμα στην απεργία και ιδιαίτερα ενάντια στα αιτήματα που προβάλλει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Το σκεπτικό της και το δεδικασμένο που δημιουργεί, στρέφεται ενάντια στο σύνολο της εργατικής τάξης και τους αγώνες της. Αποτελεί πρόκληση για κάθε εργαζόμενο, προσβάλλει τα δημοκρατικά αισθήματα του λαού.

Τα αιτήματα που προβάλλει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ (όπως 7ωρο- 5ήμερο- 35ωρο, κατώτερο μισθό 1.300 ευρώ, μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης) και έχει υιοθετήσει το σωματείο της «Σόφτεξ», διεκδικώντας με τις κινητοποιήσεις του το σταμάτημα των απολύσεων στην επιχείρηση, η πρόεδρος Πρωτοδικών Αντωνία Μανιού έκρινε ότι δεν μπορούν να αποτελούν το περιεχόμενο μιας εργατικής κινητοποίησης, παρά μόνο μιας πολιτικής απεργίας. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με την απόφαση, είναι παράνομα και καταχρηστικά!

Με ένα δικαστικό φιρμάνι, μέσα σε μια νύχτα, η...«ανεξάρτητη» από τα εργοδοτικά συμφέροντα δικαιοσύνη έκρινε ότι παρανομεί όποιος με απεργιακούς αγώνες διεκδικεί τις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες του. Απαγόρευσε μάλιστα στο σωματείο της «Σόφτεξ» να αποφασίσει κινητοποίηση με τα ίδια ή παρεμφερή αιτήματα και στο μέλλον. Επί της ουσίας, το δικαστήριο «αποφάσισε και διέταξε» την απαγόρευση των εργατικών αγώνων. Απόφαση που νομικοί κύκλοι χαρακτηρίζουν ως και «καρμανιόλα» των απεργιακών κινητοποιήσεων.

Την ώρα που με περίσσια υποκρισία φουντώνει η κουβέντα για τα σκάνδαλα στο χώρο της δικαιοσύνης και την ανάγκη της «αυτοκάθαρσης», το πραγματικό σκάνδαλο, η αξιοποίηση δηλαδή και της δικαστικής εξουσίας για την επιβολή και το πέρασμα της αντιλαϊκής - αντεργατικής πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης στις πλάτες των εργαζομένων, παραμένει σε πλήρη εξέλιξη. Η ποινικοποίηση των αγώνων, οι διώξεις συνδικαλιστών, τα αγροτοδικεία και τα μαθητοδικεία έρχονται να επιβεβαιώσουν με τον πιο τρανταχτό τρόπο το ρόλο που καλείται να παίξει η δικαιοσύνη στην προάσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου σαν κομμάτι της ίδιας της εξουσίας του.

Η επαγρύπνηση των εργαζομένων είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη. Ιδιαίτερα σήμερα που τα λαϊκά δικαιώματα και οι ελευθερίες χτυπιούνται από χίλιες μπάντες. Είτε απροκάλυπτα, με κατάπτυστες δικαστικές αποφάσεις και την τρομοκρατία στους χώρους δουλιάς, είτε έμμεσα, με την ενίσχυση του αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου και την επινόηση «μνημονίων» που επιχειρούν να χτυπήσουν την πρωτοπορία και την καρδιά των λαϊκών αγώνων.