«Η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, βρήκε ακριβώς το στόχο όσον αφορά το βρώμικο αντικομμουνιστικό μνημόνιο, δηλαδή ότι πρόκειται για κήρυξη πολέμου. Οταν κάποιος διαβάσει τις λεπτομέρειες του κατάπτυστου κειμένου, βλέπει καθαρά ότι είναι όντως κήρυξη πολέμου ενάντια στους κομμουνιστές από κύκλους φασιστοειδών και καθαρά φασιστικών στοιχείων του ιμπεριαλισμού. Ο ιμπεριαλισμός δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να ξεσκεπάζεται και να εκφράζεται με κάθε τρόπο και η ευθύνη αν περάσει το κατάπτυστο μνημόνιο από συνειδητούς ή παραπλανημένους από αυτόν τον εμπαθή, υστερικόμορφο κι απ' ό,τι φαίνεται πανικόβλητο Σουηδό πολιτικό είναι μεγάλη.

Πρώτα - πρώτα ομολογούν ότι φοβούνται την επανάκαμψη στην εξουσία κομμουνιστικών κομμάτων, άρα φοβούνται για την ταξική τους θέση και τα εγκλήματα που σχεδιάζουν και εκτελούν όσο υπάρχουν κοινωνίες. Δηλαδή, αν πάρουμε την Κίνα ή την Κούβα ακόμα καλύτερα, τι θέλουν να μας πουν; Οτι τους πειράζει η προσπάθεια να ζουν καλύτερα όλες οι κοινωνίες και θέλουν να επαναφέρουν τα καθεστώτα του Τσακ-Κάι-Σεκ ή του Μπατίστα, με τις απύθμενες βαρβαρότητές τους που συνίστανται στο διαρκές έγκλημα από καταβολής κόσμου, της πείνας, της εξαθλίωσης, των εθνικών εξαρτήσεων και της καταρράκωσης της ανθρώπινης υπόστασης; Μιλούν για δήθεν εγκλήματα του κομμουνισμού τα φασιστοειδή του ιμπεριαλισμού, όταν οι δικές τους εξουσίες χαρακτηρίζονται απόλυτα από ένα "δικαίωμα": Αυτό της μισής ανθρωπότητας στην πείνα, στους πολέμους, στην ανυπαρξία υγειονομικής περίθαλψης στην ανισότητα, στη μη - Παιδεία, στην ανυπαρξία στέγης και στην οικολογική υποβάθμιση;

Αλλά ας επιχειρήσουμε εδώ να πούμε μια σύντομη συγκριτική άποψη των κομμουνιστικών κινημάτων και των ιμπεριαλιστικών αποικιοκρατικών και νεο-αποικιοκρατικών επιθέσεων.

Οι λαϊκές εξεγέρσεις είναι κοινωνικές και εθνικοαπελευθερωτικές. Είναι ξεσηκωμός ενάντια στην καταπίεση όλων των μορφών, καταπίεση από μια ισχνή αριθμητικά ολιγαρχία. Και βέβαια τότε μπορεί να έχουμε και ένοπλη σύγκρουση. Είναι όμως ιστορικά αποδεδειγμένο ότι οι εξεγέρσεις αυτές για να επικρατήσουν έχουν την υποστήριξη των λαών.

Οι ιμπεριαλιστικές επιθέσεις είναι πραξικοπήματα ή επίθεση ενός κράτους σε άλλο κράτος από οργανωμένους στρατούς που ποτέ δεν είχαν τη λαϊκή πλειοψηφία, παρότι χρησιμοποιούν τη δύναμη των όπλων για εδαφικές προσαρτήσεις με στόχο την οικονομική ωφέλεια εις βάρος των λαών. Καμία, λοιπόν, σχέση.

Αυτό το επαίσχυντο μνημόνιο δεν μπορεί να κρύψει τη μισαλλόδοξη, αντιλαϊκή και ρεβανσιστική διάθεση των φασιστοειδών εισηγητών. Ο συνειδητός νεοφασίστας εισηγητής του μνημονίου μιλά με στόμφο για το κατεπείγον του θέματος. Είναι έντρομος ο άνθρωπος, αυτός και οι όμοιοί του, γιατί γνωρίζοντας τις ανομίες και τις αμαρτίες της δικής του ιδεολογίας (Γκουαντάναμο - Αμπού Γκράιμπ - Φαλούτζα - ιπτάμενα κελιά της CIA, αλλά και το διαρκές έγκλημα της εξαθλίωσης του κόσμου), είναι σίγουρος ότι η κομμουνιστική, ουμανιστική ιδεολογία θα ξαναεπικρατήσει και ο άνθρωπος αυτός και οι όμοιοί του φοβούνται.

Πάνε, λοιπόν, με το μνημόνιο να δώσουν προληπτικά χτυπήματα στους λαούς και να θωρακίσουν την αμαρτωλή εξουσία τους.

Το εκτρωματικό μνημόνιο δεν είναι γέννημα ενός νοσηρού εγκεφάλου, είναι πεισματική, συνειδητή οργάνωση κήρυξης πολέμου. Ο σοσιαλισμός, όπως τον γνωρίσαμε στις χώρες που κυβέρνησε, φυσικά και θα έχει την ιστορική του κριτική. Οσον αφορά όμως εμάς τους κομμουνιστές προσωπικά, έχουμε να πούμε ότι είμαστε υπερήφανοι για την ιδεολογία μας που είναι γεμάτη από ανθρωπιστικά αισθήματα και δεν μπορεί το εξαμβλωτικό πολιτικό φαινόμενο του κυρίου Σουηδού πολιτικού να δικάσει ούτε τον Γιάννη Ρίτσο, ούτε τον Βάρναλη, ούτε τον Μπέντραντ Ράσελ, ούτε τον Νερούντα, ούτε τον Σαρτρ. Και ακόμη σήμερα, για εκεί που το πάνε, ούτε τον Κάστρο, τον Τσάβες, τον Μοράλες, την Κίνα.

Αντίθετα, πρέπει να αντιστραφούν οι όροι και το ταχύτερο να περάσουμε από διεθνές δικαστήριο, να δικάσουμε και να καταδικάσουμε τους κ.κ. Μπους, Μπλερ και τους κάθε λογής ιμπεριαλιστές για τα εγκλήματά τους.

Το κατάπτυστο αντικομμουνιστικό μνημόνιο να καεί στη φλόγα της πιο ανθρώπινης ιδεολογίας, του Μαρξισμού - Λενινισμού».