Μετά τις διορισμένες επιτροπές της κυβέρνησης, έρχονται και οι πρυτάνεις να «επενδύσουν» με το κύρος τους την πρόταση για περιορισμό του ακαδημαϊκού ασύλου και τη λογική που θέλει τα πανεπιστημιακά ιδρύματα να μπουν στο νάρθηκα της υποτιθέμενης «τάξης και ασφάλειας».

Ο λόγος για το πόρισμα της επιτροπής πρυτάνεων που θα κατατεθεί στη σχετική Σύνοδο, το οποίο εισηγείται την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου για το πανεπιστημιακό άσυλο, ώστε αυτό να καλύπτει μόνο τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Ετσι, πρυτάνεις αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην κλιμάκωση της επίθεσης - η οποία έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια - απέναντι σε μια λαϊκή κατάκτηση που επιτεύχθηκε κυριολεκτικά με αίμα. Κι όλα αυτά, σε μια κρίσιμη στιγμή, όπου ανοίγει ο δρόμος της ιδιωτικοποίησης για κάθε βαθμίδα της δημόσιας εκπαίδευσης.

Πάντως, η λογική της πρότασης να ισχύει το άσυλο μόνο για μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας γεννά το ερώτημα: Είναι επικίνδυνος π.χ. ο οικοδόμος για την «ομαλή λειτουργία των ακαδημαϊκών οργάνων» και δεν είναι η πολιτική υποβάθμισης και υπονόμευσης του δημόσιου χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης; Είναι επικίνδυνος ο εργάτης και όχι ο ασφαλίτης - «φοιτητής»; Δηλαδή, οι «εκτός» είναι ύποπτοι και οι «εντός» απαλλαγμένοι;