Το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση ψήφισε το νόμο 2225/1994 και τον τροποποίησε και συμπλήρωσε με το Ν. 3115/2003, ενώ η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ τον εφαρμόζει απρόσκοπτα. Απόδειξη αυτού είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση εξέδωσε τελικά το Προεδρικό Διάταγμα 47/2005 το οποίο χρειαζόταν βάσει της νομοθετικής εξουσιοδότησης του άρθρου 9 του Ν. 3115/2003.

Το βασικό χαρακτηριστικό της ισχύουσας νομοθεσίας είναι ότι μέσω των επικίνδυνα αόριστων νομικών εννοιών της «εθνικής ασφάλειας» και της «δημόσιας τάξης» δίνει τη δυνατότητα για αθρόες, νομότυπες και κατ' ουσία ανεξέλεγκτες παρακολουθήσεις. Κάτω μάλιστα από τον όρο «ειδικές περιστάσεις εθνικής ασφάλειας» του άρθρου 3 παρ. 2 του Ν. 2225/1994 μπορεί να παρακολουθούνται για αόριστη χρονική διάρκεια τα τηλέφωνα και οι επικοινωνίες απεριόριστου αριθμού προσώπων.

Οι παρακολουθήσεις των επικοινωνιών στη χώρα μας επεκτάθηκαν ακόμη πιο πολύ μετά το άρθρο 9 του Ν. 2928/2001 (τρομονόμος) και το αντίστοιχο άρθρο του Ν. 3251/2004 (ευρωτρομονόμος), που δίνουν τη δυνατότητα για άρση του απορρήτου με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας.

Εξάλλου, οι δυνατότητες αυτές ενισχύονται και από το ότι κατά κανόνα, με βάση το νόμο, ένα μόνο πρόσωπο, ο εισαγγελέας εφετών, αποφασίζει για την άρση του απορρήτου. Ακόμη και η ίδια η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) (οι ανεξάρτητες αρχές αποτελούν το φύλλο συκής του αστικού κράτους για να κάνει καλά τη δουλιά του ενάντια στο λαϊκό κίνημα) δε διαθέτει ούτε από το νόμο ούτε από τη σύνθεσή της, ούτε από την υποδομή σε έμψυχο και άψυχο δυναμικό ουσιαστικές δυνατότητες ελέγχου. Αρα δεν μπορεί να κάνει. Γεγονός που αποδείχτηκε και από τα πρόσφατα συμβάντα. Η ΕΥΠ αλλά και ο ΟΤΕ και ακόμη περισσότερο οι ιδιωτικές εταιρίες τηλεφωνίας δε δίνουν λογαριασμό ούτε για τα προσχήματα.

Πολύ εύγλωττα είναι τα επίσημα στοιχεία για το 2004 που δόθηκαν στη δημοσιότητα από την ΑΔΑΕ. Υπήρξαν 103 υποθέσεις άρσης του απορρήτου για την εξιχνίαση εγκλημάτων του κοινού ποινικού δικαίου (κλοπές, ανθρωποκτονίες, ναρκωτικά, λαθρεμπόριο, κλπ.) αλλά παράλληλα υπήρξαν 425 - επισήμως - περιπτώσεις άρσης του απορρήτου για λόγους «εθνικής ασφάλειας». Η δεύτερη κατηγορία είναι τετραπλάσια της πρώτης! Κάτι, νομίζουμε, λέει αυτό.

Αντίστοιχες επικίνδυνα γενικόλογες διατάξεις περί εθνικής ασφάλειας και δημόσιας τάξης υπάρχουν και στην ισχύουσα μέχρι σήμερα Οδηγία της ΕΕ 2002/58/ΕΚ, η οποία δεν πρόλαβε να γίνει εθνική νομοθεσία καθώς βρίσκεται υπό τελική έγκριση η νέα Οδηγία της ΕΕ, η οποία δίνει ακόμη μεγαλύτερες δυνατότητες για παρακολούθηση των επικοινωνιών. Η τελευταία αυτή Οδηγία εγκρίθηκε τον περασμένο Νοέμβρη από το αρμόδιο Συμβούλιο Υπουργών με τη συνυπογραφή και της ελληνικής κυβέρνησης και τη σύμφωνη γνώμη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία την υπερψήφισε στο Ευρωκοινοβούλιο. Η Οδηγία επιτρέπει την καταγραφή των στοιχείων και της κίνησης όλων των κλήσεων και επικοινωνιών, τη διατήρηση για μήνες αυτών των δεδομένων, ενώ δεν πείθει η διαβεβαίωση ότι θα διατηρούνται μόνο αυτά τα στοιχεία και όχι και το περιεχόμενο των επικοινωνιών.

Αυτό που είναι απόλυτα βέβαιο, τώρα πια και για τους πλέον δύσπιστους, είναι ότι στη χώρα μας και σε όλη την ΕΕ υπάρχει ένα πολύμορφο και πολυπλόκαμο δίκτυο παρακολούθησης υπόπτων. Το δίκτυο αυτό συμπληρώνεται από ένα άλλο δίκτυο καταγραφής, δηλαδή φακελώματος: Η Συνθήκη Σένγκεν που περιλαμβάνει ηλεκτρονικό αρχείο όπου καταγράφονται οι ύποπτοι, η Συνθήκη για τη Γιουροπόλ με την οποία επίσης δημιουργήθηκε ηλεκτρονικό αρχείο όπου καταγράφονται οι ύποπτοι ότι θα(!) διαπράξουν αξιόποινη πράξη, η συμφωνία ΕΕ και ΗΠΑ του 2002 ότι θα ανταλλάσσουν τέτοια στοιχεία, κλπ.

Στη Σύνοδο Κορυφής στις 25.3.2004 οι ηγέτες της ΕΕ, εκμεταλλευόμενοι και τη βομβιστική ενέργεια που είχε γίνει λίγες μέρες πριν στη Μαδρίτη, συμφώνησαν στην επέκταση και διεύρυνση των σχετικών αρχείων και στην καλύτερη μεταξύ τους επικοινωνία όπως και στην καλύτερη ανταλλαγή πληροφοριών ανάμεσα στα κράτη-μέλη.

Η παρακολούθηση και καταγραφή συμπληρώνεται βέβαια από τέτοιους μηχανισμούς, όπως το Εσελον, που καταγράφει κάθε τηλεφωνική και ηλεκτρονική επικοινωνία. Το σύστημα είναι βέβαια αμερικανικό, λειτουργεί όμως με τη βοήθεια επίγειων εγκαταστάσεων στο έδαφος της Βρετανίας, της Γερμανίας, της Δανίας και της Κύπρου, για να αναφερθούμε μόνο στα κράτη-μέλη της ΕΕ. Το εκπληκτικό είναι ότι ως απάντηση στο σύστημα Εσελον, η ΕΕ, με απόφαση μάλιστα του Ευρωκοινοβουλίου, επιδιώκει τη δημιουργία ενός αμιγώς δικού της, ευρωπαϊκού συστήματος που θα λειτουργεί ανταγωνιστικά προς το αμερικανικό.

Είναι προφανές ότι βασικός στόχος αυτών των μέτρων είναι όσοι αντιστέκονται, όσοι αγωνίζονται ενάντια στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων. Οι πρακτικές αυτές, νόμιμες και παράνομες, αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο μηχανισμών. Οι μηχανισμοί αυτοί είναι πλευρά των γενικότερων κατασταλτικών μηχανισμών και νόμων: Οι τρομονόμοι, οι αστυνομικές αυθαιρεσίες, η νέα γενιά τρομονόμων που προετοιμάζεται από το Συμβούλιο της Ευρώπης (ήδη η χώρα μας έχει υπογράψει μια νέα τέτοια σύμβαση στις 17.11.2005) καθώς και η προσπάθεια προώθησης αντικομμουνιστικών νόμων και μέτρων, όπως εκφράστηκαν με το περιβόητο «μνημόνιο».

Αυτό που προέχει σήμερα είναι η ένταση του αγώνα του λαού μας, πρώτα απ' όλα των εργατικών συνδικάτων και των άλλων μαζικών φορέων. Οφείλουμε να απαιτήσουμε να καταργηθεί όλο το αντιδημοκρατικό πλέγμα που υιοθετήθηκε με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας ή και με άλλες δικαιολογίες. Ιδίως:

• Να καταργηθούν ο τρομονόμος, ο ευρωτρομονόμος, το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης
• Να αποκαθηλωθούν οι κάμερες παρακολούθησης και καταγραφής
• Να διαλυθούν οι μηχανισμοί παρακολούθησης και καταστολής του λαϊκού κινήματος
• Να καταργηθούν οι νόμοι που κυρώνουν αντιδημοκρατικές διεθνείς συμφωνίες. Τέτοιες είναι ενδεικτικά: Σένγκεν, Γιουροπόλ, Ν. 2514/1997 (σύμβαση εφαρμογής συμφωνίας Σένγκεν), Ν. 2804/2000 (συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ για δικαστική συνδρομή σε ποινικές υποθέσεις), Ν. 2926/2001 (αστυνομική και αντιτρομοκρατική συνεργασία με Τουρκία), Ν. 2383/1996 (αστυνομική συνεργασία με Ισραήλ)
• Να αποσυρθεί η υπογραφή της χώρας μας και να μην κυρωθούν με νόμο συμφωνίες όπως: Οι συμφωνίες έκδοσης και δικαστικής συνεργασίας ΕΕ-ΗΠΑ, το Μνημόνιο αστυνομικής συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ, η συμφωνία- πλαίσιο της ΕΕ του 2000 και τα σχετικά πρωτόκολλα για ζητήματα δικαστικής συνδρομής
• Να μην ενσωματωθεί στην εθνική νομοθεσία η Οδηγία της ΕΕ για την παρακολούθηση των τηλεφώνων και λοιπών ηλεκτρονικών επικοινωνιών
• Να μην επικυρωθεί και να αποσυρθεί η χώρα μας από τη σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη της τρομοκρατίας
• Να καταγγελθούν από τη χώρα μας το Πρόγραμμα της Χάγης και οι λοιπές συναφείς αντιτρομοκρατικές πολιτικές αποφάσεις της ΕΕ.

Αλλά ο λαός πρέπει να βγάλει πολιτικά συμπεράσματα απ' αυτή την πραγματικότητα που διαμορφώνουν τα κόμματα του κεφαλαίου, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με την καταστρατήγηση λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Και να δώσει πολιτική απάντηση αποδυναμώνοντας αυτά τα κόμματα, για να αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων προς όφελός του. Να ενισχύσει ολόπλευρα το ΚΚΕ, συμβάλλοντας στη δημιουργία προϋποθέσεων για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου Πάλης για τη λαϊκή εξουσία. Πολιτικό είναι το ζήτημα. Ο αγώνας ενάντια σ' αυτούς τους νόμους θα βρει δικαίωση με την πολιτική πάλη για την πολιτική διέξοδο σε όφελος του λαού.