Τι εννοούσε, αλήθεια, ο κ. Αράπογλου, διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας και πρόεδρος της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, όταν έλεγε προχτές στην Οικονομική Επιτροπή της Βουλής ότι τα κέρδη των εγχώριων τραπεζών «είναι τελείως ευθυγραμμισμένα με την ευρωζώνη»; Απ' όσα γνωρίζουμε εμείς και, μάλιστα, έχοντας ως πηγή καπιταλιστικούς οργανισμούς, τα κέρδη των ελληνικών τραπεζών παρουσιάζουν μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση από το μέσο όρο των αντίστοιχων επιχειρήσεων της ευρωζώνης. Και πέρα απ' αυτό, αφού συμβαίνει αυτό με τα κέρδη, γιατί θεωρεί, τότε, ως «εξαιρετικά υψηλό» το εργατικό κόστος στις εγχώριες τράπεζες; Πάντως, όχι, επειδή είναι χαμηλότερο το αντίστοιχο μέσο εργατικό κόστος στην ευρωζώνη (στις 12 χώρες της Ευρωένωσης, όπου ισχύει η ΟΝΕ και το ευρώ). Ολοι γνωρίζουν ότι το αντίστοιχο μέσο εργατικό κόστος της ευρωζώνης είναι αρκετά μεγαλύτερο από το εγχώριο. Οπως όλοι γνωρίζουν ότι η πολιτική επιτοκίων των εγχώριων τραπεζών είναι περισσότερο τοκογλυφική και άδικη για τα λαϊκά στρώματα, από την αντίστοιχη των άλλων χωρών.

Βέβαια, όλ' αυτά δεν είναι άγνωστα στον κ. Αράπογλου. Απλώς, οι ολοφάνερες αντιφάσεις των ισχυρισμών του αποκαλύπτουν την εσαεί λογική των καπιταλιστών: Τα σα μα και τα μα μάσα τα...