Το αίτημα της ανερχόμενης αστικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων να συγκληθεί η Γενική Συνέλευση των Τάξεων (είχε να συγκληθεί 175 χρόνια) αντιμετωπίζεται αρνητικά από το βασιλιά Λουδοβίκο τον 16^ο. Στις αρχές του Ιούλη 1789, οι εκπρόσωποι της «τρίτης κάστας» επιβάλλουν τη σύγκληση της Συνέλευσης και της προσδίδουν ρόλο συντακτικό. Ο βασιλιάς αντιδρά και συγκεντρώνει δυνάμεις στο Παρίσι για να χτυπήσει τη Συνέλευση, ενώ στις 11 Ιούλη απολύει τον αγαπητό στο λαό υπουργό Οικονομικών Νέκερ.

Στις 12 Ιούλη γίνονται οι πρώτες συγκρούσεις ανάμεσα στο λαό και το στρατό. Στις 13 Ιούλη, η πρωτεύουσα αναστατώνεται από τις κωδωνοκρουσίες, που καλούν το λαό να ξεσηκωθεί. Οι δρόμοι και οι πλατείες πλημμυρίζουν από εργάτες, βιοτέχνες, μικρέμπορους, υπάλληλους και φοιτητές. Ο λαός αρχίζει να οπλίζεται με δεκάδες χιλιάδες όπλα, που άρπαξε από τους στρατώνες.

Αλλά η κυβέρνηση κρατάει στα χέρια της ένα τρομερό φρούριο - τις φυλακές της Βαστίλλης. Οι οχτώ πύργοι του φρουρίου αυτού, που προστατεύονταν γύρω γύρω από δυο βαθιά χαντάκια, έδιναν την εντύπωση πως το φρούριο αυτό ήταν το ακατάλυτο κάστρο της απολυταρχίας. Στις 14 Ιούλη, πρωί πρωί, πλήθη λαού ορμάνε προς τα τείχη της Βαστίλλης. Ο διοικητής του φρουρίου προστάζει τη φρουρά να ανοίξει πυρ. Αν και ο λαός έχει θύματα, ωστόσο συνεχίζει την επίθεση. Περνάνε τα χαντάκια και επιτίθενται εναντίον του φρουρίου. Οι ξυλουργοί και οι οικοδόμοι φτιάχνουν ό,τι χρειάζεται. Οι πυροβολητές περνάνε με το μέρος του λαού και χτυπάνε το φρούριο. Τα βλήματα σπάνε τις αλυσίδες μιας κινητής γέφυρας και ο λαός ορμάει και κυριεύει το φρούριο της Βαστίλλης.

Η νικηφόρα εξέγερση στις 14 Ιούλη 1789 είναι η αρχή της επανάστασης. Ο βασιλιάς και το κόμμα των φεουδαρχών αναγκάζονται, κάτω από την πίεση των λαϊκών μαζών, να υποχωρήσουν. Ο Νέκερ επαναφέρεται στη θέση του και ο βασιλιάς δέχεται τις αποφάσεις της εθνοσυνέλευσης.

Τις μέρες αυτές, στο Παρίσι ιδρύεται το όργανο της αυτοδιοίκησης της πόλης - η δημοτική αρχή, που την αποτελούν αντιπρόσωποι των μεγαλοαστών. Συγκροτείται η αστική εθνοφρουρά με διοικητή τον μαρκήσιο Λαφαγιέτ, που ήταν αγαπητός στο λαό, γιατί είχε πάρει μέρος στον πόλεμο για την ανεξαρτησία των βορειοαμερικανικών αποικιών της Αγγλίας.

Η πτώση της Βαστίλλης έκανε τεράστια εντύπωση, όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και πολύ πέρα από τα σύνορα της. Στη Ρωσία, στην Αγγλία, στα γερμανικά και στα ιταλικά κράτη, όλοι οι προοδευτικοί χαιρέτισαν με ενθουσιασμό τα επαναστατικά γεγονότα του Παρισιού.