Ηημερίδα του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου για την κοινωνική ασφάλιση ήταν πράγματι μια σημαντική πρωτοβουλία. Οχι μόνο γιατί το θέμα της βρίσκεται στην επικαιρότητα από την άποψη της επίθεσης που δέχεται από την άρχουσα τάξη, αλλά γιατί η ημερίδα, μαζί με την ολόπλευρη ανάλυση του ζητήματος, των επιδιώξεων του κεφαλαίου, των σκοπών αυτών των επιδιώξεων και των συνεπειών τους για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, πήρε το χαρακτήρα συγκέντρωσης υπεράσπισης και διεύρυνσης της κοινωνικής ασφάλισης.

Και αυτό το τελευταίο, επίσης, είναι ζήτημα πρώτης γραμμής για την εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό της κίνημα, αφού η υπόθεση υπεράσπισης των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, της διεύρυνσής τους, η πάλη για τη βελτίωση της θέσης της απέναντι στο χρηματιστικό κεφάλαιο και τα διεθνικά μονοπώλια, με την απόσπαση κατακτήσεων προς όφελός της, που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της, δεν μπορεί να γίνει χωρίς σκληρή ταξική πάλη. Πολύ περισσότερο, που η προοπτική αυτής της πάλης απαιτεί τη σύγκρουση και τη ρήξη με την πολιτική της άρχουσας τάξης, προκειμένου η εργατική τάξη να κατακτά όλα όσα της ανήκουν. Η δράση του ΠΑΜΕ αποτελεί καθοριστικής σημασίας παράγοντα, προκειμένου η εργατική τάξη να συνειδητοποιεί αυτήν την αναγκαιότητα, απέναντι στην πολιτική της ταξικής συνεργασίας, μέσω των διαβόητων «κοινωνικών διαλόγων», με τους οποίους υψώνουν τείχος στην ταξική πάλη οι πλειοψηφίες των ηγεσιών του συνδικαλιστικού κινήματος.

Ημεθόδευση του χτυπήματος των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων των εργατών είναι αρκετά καλά σχεδιασμένη και υλοποιείται στην πράξη, έχοντας βασικό μοχλό περάσματος της πολιτικής του κεφαλαίου τα ισχυρά στηρίγματά του μέσα στην εργατική τάξη. Μια μερίδα εξαγορασμένων συνδικαλιστικών ηγετών γίνεται ο καλύτερος σύμμαχος της πλουτοκρατίας, ή, πιο σωστά, μέρος της εμπροσθοφυλακής της μέσα στην εργατική τάξη. Και απ' αυτήν την άποψη, το ΠΑΜΕ με τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία δεν ανταποκρίθηκε απλά και μόνο στη διαφώτιση ή τη ζύμωση του περιεχομένου που αποκτά το μέτωπο της κοινωνικής ασφάλισης. Αποτελεί μοχλό ανάπτυξης της πάλης της εργατικής τάξης με ταξικό προσανατολισμό, ώστε η επιδίωξη του κεφαλαίου να μειώνει την τιμή της εργατικής δύναμης, ως το μέσο που μπορεί να της αποφέρει κέρδη, να βρει μπροστά της το πραγματικό αντίπαλο δέος.

Το μέτωπο που άνοιξε με την κοινωνική ασφάλιση είναι συστατικό μέρος της επιβολής αντεργατικών, αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων σ' ένα στρατηγικής για το κεφάλαιο σημασίας ζήτημα, αυτό της μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης. Τα επιχειρήματα της πλουτοκρατίας για ανάγκη «μείωσης του λεγόμενου κόστους εργασίας», ή του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους» αποσκοπούν στην ιδεολογική επίδραση στις εργατικές συνειδήσεις για ακόμη μεγαλύτερη αφαίμαξη της εργατικής τάξης. Πηγή του κέρδους είναι η εργατική δύναμη, δηλαδή η ικανότητα των εργατών να δουλεύουν, να παράγουν. Τον πλούτο, όμως, που παράγουν τον καρπώνεται το κεφάλαιο. Και η τιμή της εργατικής δύναμης δεν καθορίζεται μόνο από το μεροκάματο, αλλά και την κοινωνική ασφάλιση, την υγεία, την εκπαίδευση, την ψυχαγωγία και ανάπαυση κλπ. Ολα αυτά που ανατρέπονται, ιδιωτικοποιούνται. Το επιχείρημα, επίσης, της ανταποδοτικότητας, δηλαδή «πλήρωσε για να 'χεις», είναι κάλπικο, αφού το κεφάλαιο βγάζει κέρδος από τον εργάτη. Είναι απαίτηση η πλήρης ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών ολόκληρης της εργατικής τάξης, δηλαδή και των γυναικών και των ανέργων και των μελών των οικογενειών τους κλπ. Αλλά μόνο με ένταση της ταξικής πάλης μπορούν να υπάρξουν κατακτήσεις. Και σ' αυτή την κατεύθυνση η πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ συμβάλλει αποφασιστικά.