Με τον συνήθη απεχθέστατο τρόπο αντιμετώπισαν ξανά ορισμένα κανάλια το πράγματι ασυνήθιστο, συγκλονιστικό, ασύλληπτο στην τραγικότητά του, συμβάν στο Παγκράτι. Επεσαν πάνω σαν τις ύαινες που μυρίστηκαν "ψοφίμι", για να μολύνουν για μια ακόμα φορά τον "αέρα" με τη δική τους δυσοσμία. Δυσοσμία, που απέπνεαν οι άθλια ανατριχιαστικές περιγραφές, οι ανόητοι υπαινιγμοί, το ανελέητο κυνήγι, για δηλώσεις (!), μιας τραγικής μάνας που ο σαλεμένος - από τον πόνο - νους της δεν μπορεί να χωρέσει την ιδέα (και πώς να τη χωρέσει;) ότι ο γιος της είναι νεκρός, οι ηλίθιες ερωτήσεις του τύπου: "Ηταν, μήπως, επηρεασμένοι οι γονείς από το θάνατο του παιδιού τους..;"!

"Αυτή είναι η δουλιά μας" (!), ακούστηκε να λέει σε μια στιγμή κάποιος "απαντώντας" στην οργή της αδελφής του νεκρού νέου.

Αυτή είναι, λοιπόν, η "δουλιά" τους και τους έχει αλλοτριώσει τόσο, ώστε να μην μπορούν να αγγίξουν στο ελάχιστο το μέγεθος αυτής της ανείπωτης τραγωδίας και να μην μπορούν να καταλάβουν και σε τι σκοτάδια παράνοιας μπορεί να οδηγήσει το νου ενός γονιού ο χαμός του 17χρονου γιου;