"Στις πολιτισμένες κοινωνίες, μάλιστα, συνηθίζουμε να λέμε ότι αυτό είναι το ακριβές μέτρο της δημοκρατίας: η ελευθερία της άποψης και η ανοχή του Αλλου, του διαφορετικού"... "Ο Γ. Παπανδρέου είπε την άποψή του και κανέναν δεν υποχρέωσε να την αποδεχτεί ή να την εφαρμόσει"... "Στη συγκεκριμένη περίπτωση δε μιλάμε για χασίσι: μιλάμε για δημοκρατία..."... "Εξ αυτού του λόγου ο κίνδυνος δεν προέρχεται από "επικίνδυνες απόψεις". Προέρχεται από αυτούς που χαρακτηρίζουν τις απόψεις επικίνδυνες... Και ζητούν τη "λήψη μέτρων" κατά των απόψεων, όποιες και αν είναι αυτές. Ο κίνδυνος προέρχεται όχι από την κάνναβη αλλά από τους κανίβαλους. Διότι, όπως θα λέγαμε στην "άνετη" γλώσσα του φωνασκούντος Κνίτη, καμιά δημοκρατία δεν κινδύνευσε ποτέ από τη μαστούρα"...

Μ' αυτά και άλλα τοιαύτα διανθίσματα ο Ι. Κ. Πρετεντέρης του "Βήματος" (25/5/97) μπήκε στη "μάχη σωτηρίας της δημοκρατίας που κινδυνεύει", από τη θέση του ΚΚΕ, στο ζήτημα που προέκυψε απ' αφορμή την τοποθέτηση ενός υπουργού απέναντι στη μάστιγα των ναρκωτικών και την άποψη - προτροπή (αφού πρώτα νομιμοποιηθεί) ατομικής καλλιέργειας χασίς απ' όποιον θέλει. Δεν προκαλεί πλέον εντύπωση η κάθε παρόμοια προσέγγιση ενός προβλήματος που πραγματικά άπτεται της δημοκρατίας. Ποιας δημοκρατίας; Μα αυτής που διαφεντεύει την πολιτισμένη βαρβαρότητα του ολοένα και πιο παρασιτικού καπιταλιστικού συστήματος. Αυτή που, όσο υπάρχουν στους κόλπους της ενεργά στοιχεία αμφισβήτησης της σαπίλας της, δεν μπορεί να εκτοξεύει ήσυχη την μπόχα της για να καταπνίγει αυτούς που, επειδή δεν ανέχονται την "ελεύθερη δημοκρατική" σκλαβιά της, ζουν και αναπνέουν με την ελευθερία εναντίωσης ως την οριστική ανατροπή της. Αυτός είναι ο φόβος για τη "ζωή" της κυρίαρχης τάξης μέσα στην κρίση του συστήματος και της δημοκρατίας της, που δεν της αρκεί η εκμετάλλευση, η καταπίεση και η εξαθλίωση της ζωής των λαϊκών μαζών, αλλά απαιτεί τον εθισμό, την εξάρτηση και την αποχαύνωσή τους, για να 'ναι πιο σίγουρη ότι τα σαθρά της θεμέλια μπορούν να αντέχουν τη στήριξη του βάθρου της εξουσίας της. Τη συνείδησή τους αποζητά να υποτάξει και όταν κινδυνεύει να μην μπορεί να το εξασφαλίζει, αυξάνει τα όρια της ελευθερίας μέχρι το χασίς και τα ναρκωτικά. Αυτή τη δημοκρατία υπερασπίζεται ο εν λόγω δημοσιογράφος, των άβουλων εξατομικευμένων εξαρτημένων και χωρίς συνείδηση ανθρώπων ενάντια στη συλλογική συνειδητή δράση της προοπτικής, όπου ο λαός θα διαφεντεύει ο ίδιος τις τύχες του.

Πράγματι, κύριοι φαρισαίοι δημοκράτες, οπαδοί του άθλιου παραδείσου της "άγιας" κοινωνίας σας, η δημοκρατία σας δεν κινδυνεύει από το χασίς, γιατί ζει με το χασίς και με κάθε χασίς, που προσφέρει απλόχερα για να παρατείνει τη ζωή της, περιμένοντας αναπόφευκτα το νεκροθάφτη της.