Εξι δισεκατομμύρια δραχμές είναι το κόστος μετεγκατάστασης των δεξαμενών πετρελαίου από τη γειτονιά των 90.000 ανθρώπων, που παίζουν καθημερινά τη ζωή τους κορόνα - γράμματα, γιατί έτσι θέλουν οι εταιρίες πετρελαίου. Περίπου εξήντα πέντε χιλιάρικα το κεφάλι. Το πρώτο νούμερο το ανέφερε χτες ο υπουργός Bιομηχανίας, Κ. Σημίτης, που ως οικονομολόγος τα παίζει στα δάχτυλα τέτοια πράγματα κι όταν οι κάτοικοι του μιλούσαν για τη ζωή τους, αυτός απαντούσε με το κόστος μετεγκατάστασης. Το δεύτερο νούμερο είναι η "χυδαία" έκφραση του πρώτου, όπως προκύπτει από διαίρεση μ' ένα κομπιουτεράκι. Ο υπουργός, βέβαια, δεν μπορεί από την υψηλή θέση του να μιλήσει δημόσια έτσι"χυδαία". Αυτός, όπως και ο συναρμόδιός του υπουργός Περιβάλλοντος, όπως και οι προκάτοχοί τους, όπως συνολικά οι κυβερνήσεις τους, απλά σκέφτονται με συγκεκριμένα νούμερα και "κόστη", γιατί έτσι ακριβώς σκέφτονται και τα αφεντικά τους. Το πώς εκφράζουν στη συνέχεια τη σκέψη τους, υπακούει στους κανόνες ενός ολόκληρου επιστημονικού κλάδου, της επικοινωνιολογίας, κανόνες εξαιρετικά χρήσιμους, για να μπορεί κάποιος να ονομάσει το φόνο "απώλεια". Το ζήτημα, βέβαια, δεν είναι ο τρόπος σκέψης του όποιου υπουργού. Αλλά η πολιτική που αξιώνει η άρχουσα τάξη και εφαρμόζουν οι κυβερνώντες εντολοδόχοι της.

Αυτή η πολιτική, λοιπόν, αποκαλύφθηκε για μια ακόμη φορά, με αφορμή την προχτεσινή πυρκαγιά στις εγκαταστάσεις της EL PETROL στο Πέραμα, ότι είναι διαρκής. Εχει συνέχεια, ανεξάρτητα από το χρώμα αυτού που την εφαρμόζει. Είναι απάνθρωπη και δε θα μπορούσε να ήταν αλλιώς, αφού μόνη πηγή εκπόρευσής της είναι το κυνήγι του κέρδους από μια χούφτα "επιχειρηματίες". Είναι εγκληματική. Οι νεκροί της ΠΕΤΡΟΛΑ, οι νεκροί του ΑΝΑΤΖΕΛ ΓΚΡΕ+ΔΚΙΤΝΕΣ, του ΙΡΟΝ ΑΝΤΟΝΙΣ και αυτοί, που παρ' ολίγο να γίνουν νεκροί προχτές, δίνουν το στίγμα και το χαρακτηρισμό αυτής της πολιτικής. Τα "άλλοθι" που έσπευσε η κυβέρνηση διά του υπουργού της να παράσχει στους ιδιοκτήτες της εταιρίας, μόνο ως επιβεβαίωση των δεσμών αίματος ανάμεσα στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκφραστές μπορούν να εκληφθούν.

Ολα αυτά, βέβαια, δεν είναι καθόλου καινούρια. Και είναι γεγονός ότι δε διαπνέονται από έναν αέρα "εκσυγχρονισμού". Μα ποιος, αλήθεια, απ' όλους αυτούς που πασχίζουν να αναπαλαιώσουν την πολιτική πρόσοψη του καπιταλισμού μπορεί στα σοβαρά να ισχυριστεί ότι αρκεί ο "εκσυγχρονιστικός" λόγος κάποιου Σημίτη, για να πάψει το προμελετημένο έγκλημα να είναι έγκλημα; Η χτεσινή άμεση αντίδραση των κατοίκων του Περάματος που έκλεισαν συμβολικά κατ' αρχήν τις πύλες των εταιριών που απειλούν τη ζωή τους, είναι ο μόνος εσαεί σύγχρονος δρόμος, για να αντιμετωπίζονται τέτοιες καταστάσεις. Και είθε αυτές οι πρώτες εν θερμώ αντιδράσεις να βρίσκουν πάντα τη συνέχειά τους, να γίνονται αφορμή για καλύτερη λαϊκή οργάνωση και αποτελεσματικούς αγώνες, τέτοιους που να χτίζουν ένα μέτωπο συνολικών ανατροπών. Οι κομμουνιστές έχουν σε μια τέτοια προοπτική πολλά να δώσουν.