Σχολιάζοντας τις εξελίξεις στο "αγροτικό" και αναφερόμενη στη νέα αγροτική εξέγερση η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα,μιλώντας χτες το βράδυ στο Πέραμα, σημείωσε ανάμεσα σε άλλα:

"Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έδωσε και δίνει σκληρές μάχες, για να περιορίσει τις αρνητικές συνέπειες από την αγροτική πολιτική της ΕΕ στην Ελλάδα. Τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης την κατηγορούν ότι δε μάχεται όπως πρέπει. Λες και η αγροτική πολιτική της ΕΕ μπορεί να αξιοποιηθεί για το καλό της αγροτιάς με παζάρια και διαπραγματεύσεις, από τη στιγμή που από γεννησιμιού της έχει στόχο να χτυπήσει τη φτωχή και τη μεσαία αγροτιά προς όφελος της μεγάλης αγροτικής ιδιοκτησίας και των βιομηχάνων, που τώρα έχουν διάθεση να κάνουν επενδύσεις στην αγροτική οικονομία.

Αλλά δε στέκει ούτε το επιχείρημα της ελληνικής κυβέρνησης ότι προσπαθεί και διαπραγματεύεται. Πώς είναι δυνατόν να ισχυρίζεται η ελληνική κυβέρνηση ότι μάχεται στα κοινοτικά όργανα, όταν ακούγονται σε όλη την Ευρώπη οι κρωγμοί της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Γεωργίας, και όχι μόνο, ότι οι αγωνιζόμενοι αγρότες δεν είναι τίποτε άλλο παρά μαφιόζοι και μπαταχτσήδες;Πώς είναι δυνατόν να ακουστούν τα αιτήματα της ελληνικής κυβέρνησης - αν υποθέσουμε ότι προβάλλει αιτήματα - τη στιγμή που η ίδια έχει στείλει στα δικαστήρια χιλιάδες αγρότες; Με τέτοια μέσα θα υποστηρίξει κάποιες εξαιρέσεις από την αντιαγροτική πολιτική των ποσοστώσεων;

Ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι της πόλης, που βράζουν στο ίδιο καζάνι με την αγροτιά, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε από τις αγροτικές κινητοποιήσεις και τις μορφές πάλης, που οι ίδιοι οι αγρότες επιλέγουν, όταν αντιμετωπίζουν την κυβερνητική αδιαλλαξία. Στο πρόσωπο της αγωνιζόμενης αγροτιάς βρίσκουν και θα βρίσκουν τον καλύτερο σύμμαχο στους αγώνες για τη δουλιά και το μεροκάματο, για την παιδεία και την υγεία, που είναι παλλαϊκά αιτήματα και προβλήματα.

Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι μπορούν τώρα, καλύτερα απ' ό,τι πριν, να καταλάβουν πόση υποκρισία κρύβει η στάση της κυβέρνησης, αλλά και ηγετών της αντιπολίτευσης, όπως του προέδρου της ΝΔ και του Συνασπισμού, οι οποίοι τάχα αναγνωρίζουν το δικαίωμα του αγώνα, αλλά ξορκίζουν τις μορφές πάλης, που δήθεν παρεμποδίζουν άλλες ομάδες και κατηγορίες εργαζομένων. Λες και ο αγώνας μπορεί να αναπτυχθεί χωρίς συγκεκριμένες μορφές πάλης που ασκούν πίεση και διευκολύνουν την πλατιά ενημέρωση.

Αυτή η προπαγάνδα είναι προπαγάνδα υπέρ της κατάργησης των αγώνων, υπέρ της υποταγής στη μοιρολατρία. Είναι η προπαγάνδα όλων αυτών που δε θέλουν αγώνες, γιατί δε θέλουν εμπόδια στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι η προπαγάνδα αυτών που φοβούνται τους αγώνες, γιατί αυτοί τους υποχρεώνουν να ανοίξουν τα χαρτιά τους μπροστά στο λαό, πράγμα που δεν είναι απαραίτητο όταν υπάρχει βουβαμάρα.

Ο εφιάλτης του ελληνικού λαού δεν είναιοι όποιες δυσκολίες εμφανίζονται π. χ. στην κυκλοφορία των ΙΧ και των άλλων μέσων συγκοινωνίας - μεταφοράς, αναπόφευκτο αποτέλεσμα όχι των αγώνων αλλά της αντιδραστικής πολιτικής που ακολουθείται.

Ενας είναι ο εφιάλτης του ελληνικού λαού: Η πολιτική που αυγαταίνει τα κεφάλαια, την επιθετικότητα του ΝΑΤΟ και των άλλων συγγενών οργανισμών στην περιοχή.

Διεκδικητικοί αγώνες, δίχως ανεβασμένες και περιφρουρημένες από τους ίδιους τους αγωνιστές μορφές πάλης, δεν υπάρχουν. Αποτελεσματικοί αγώνες δίχως ευρύτερη κοινωνική αλληλεγγύη και κυρίως συμπαράταξη, δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχειελπίδα ότι μπορεί να βρεθούν λύσεις με το διάλογο στα γραφεία και στα σαλόνια, με τους διαλόγους στους καναπέδες της τηλεόρασης, ούτε βεβαίως με τις δημοσκοπήσεις.

Οταν οι πλατείες γεμίζουν από αγωνιζόμενους ανθρώπους του μόχθουκαι της δουλιάς, όταν οι δρόμοι σφύζουν από τη φλόγα της νεολαιίστικης δράσης, όταν η Ελλάδα ολόκληρη από άκρη σε άκρη χτυπά στο ρυθμό των μεγάλων ενωτικών αγώνων, τότε υπάρχει ελπίδα σ' αυτόν τον τόπο.