Οι πρώτες πέντε μέρες πέρασαν. Θ' ακολουθήσουν κι άλλες. Πόσες; Εξαρτάται πρώτα και κύρια απ' την κυβέρνηση. Πάντως, η θέληση και η αντοχή περισσεύουν στα μπλόκα.

"Θ' αποκλείσετε την εθνική οδό;", ρωτάει μια τηλεπαρουσιάστρια ένα από τα μέλη της ΠΑΣΕ. "Πες μου τι θα κάνει ο Σημίτης και η κυβέρνηση, για να σου πω κι εγώ", της απαντάει κοφτά.

Πέντε μέρες και νύχτες στην εθνική οδό. Δίπλα στα τρακτέρ. Οι δημοσιογράφοι προσπαθούν να μετρήσουν μηχανήματα κι ανθρώπους. Πρέπει να βγουν λιγότερα τα τρακτέρ, λιγότεροι οι αγωνιστές. Οι "φρουροί των μπλόκων" τους κοιτάζουν και κρυφογελούν. Κάποτε οργίζονταν. Τώρα κρυφογελούν. "Αστους να κουράζονται", λένε αναμεταξύ τους.

"Ματσουκοφόροι", που "όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη". Και γραφιάδες εφημερίδων, που πήγαν εκεί ειδικά απεσταλμένοι και σε "διατεταγμένη υπηρεσία".

Ψάχνουν να βρουν αδυναμίες. Να πιάσουν την τρίχα και να την κάνουν τριχιά. Αναζητούν διαφορές και διαφοροποιήσεις. Παρατηρούν πώς κοιτάζει ο Παττάκης τον Νασίκα. "Τον κοίταξε στραβά, άρα "τρώγονται" στην Πανθεσσαλική".

Οι "τηλεοπτικοί" στήνουν κάμερες, φώτα για σόου. Κατηγορούν τους ηγέτες του ξεσηκωμού γιατί βγαίνουν στις τηλεοράσεις οι των εφημερίδων κι από τη μεριά τους παρακαλούν για "αποκλειστικές" συνεντεύξεις.

Κι όλοι μαζί τρέχουν στα "μπουζουξίδικα", στα μπαρ, μήπως βρουν κάποιον αγρότη απ' τα μπλόκα εκεί, για να πουν την άλλη μέρα: "Στα μπουζούκια ο αγώνας των αγροτών".

Πρωί - πρωί γυρίζουν στα χωριά. Ψάχνουν για λιπόψυχους και διαμαρτυρόμενους. Κι αν βρουν κάποιον, "χαράς ευαγγέλια". Το μήνυμα βγήκε: "Οι αγρότες δεν ακολουθούν τον Μπούτα και την Πανθεσσαλική".

Την "πέφτουν" στους αστυνομικούς. Μόνο που δεν τους μαλώνουν. "Πότε θα γίνει το "ντου"; Πού ακούστηκε οι αστυνομικοί να συμπαραστέκονται στους αγρότες και να μην τους "κάνουν μπλε μαρέ" για να γίνει "τζερτζελές" και να είμαστε "οι επί τόπου" πολλά λεπτά "στον αέρα", να μας βλέπει όλη η Ελλάδα"; Οι περισσότεροι από δαύτους δε χωνεύουν τους αγρότες, ακόμα κι αν πολλοί και πολλές "χαριεντίζονται" μαζί τους. Είναι οι χωριάτες, που τους κρατούν κι αυτούς μέσα στο κρύο. "Ζωντανά", τους χαρακτήρισε ένας στην εφημερίδα του, χωρίς να έχει το θάρρος να παραδεχτεί ότι ο χαρακτηρισμός είναι δικός του, αλλά τον απέδωσε σ' έναν ανώνυμο καμέραμαν.

Τι να ξέρουν όλοι τούτοι από αγώνα! Πώς να καταλάβουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που δε γλείφουν τα αφεντικά τους, δε ρουφιανεύουν το συνάδελφο, δεν έχουν γίνει ένα με το ψέμα, δε βολεύονται στη "δημοσιοϋπαλληλική λογική", να περνάει η μέρα και βλέπουμε.

Π. Ρ.