Τα πυρά είναι καταιγιστικά, οι βολές ρίχνονται "κατά ριπάς", τα χτυπήματα έγιναν αλλεπάλληλα. Τόσο, που δεν προφταίνεις να πάρεις ανάσα. Δεν πρόκειται σίγουρα για κάποια ιδιοτροπία, ούτε για έναν ιδιότυπο "τσαμπουκά" των κυβερνητικών επιτελείων. Εχουμε να κάνουμε με μια καλά μελετημένη τακτική, που στοχεύει στο σοκάρισμα της κοινής γνώμης και στην καθήλωση του εργαζόμενου λαού σε μια κατάσταση ενός - ολοφυρόμενου μεν, αλλά ανήμπορου να αντιδράσει δε - παρατηρητή απέναντι σε εξελίξεις, που φέρνουν κυριολεκτικά τα πάνω - κάτω. Εχουμε να κάνουμε με μια χιονοστιβάδα μέτρων, που διαπερνώνται συνολικά από τη λογική του "αποφασίζομεν και διατάσσομεν" και που μόνο μια κυβέρνηση με χαρακτηριστικά "σύγχρονης δικτατορίας" θα αποτολμούσε. Οι εργαζόμενοι στην "Ολυμπιακή" σήμερα βρίσκονται με το "πιστόλι στον κρόταφο", όπως θα βρεθούν πολύ σύντομα, τις αμέσως επόμενες μέρες, συνολικά οι εργαζόμενοι, για τη "γούνα" των οποίων η κυβέρνηση, όχι μόνο έχει έτοιμα τα"ράμματα", αλλά και τα επιδεικνύει καθημερινά με τον πιο προκλητικό τρόπο.

Μέσα σ' αυτόν τον καταιγισμό, είναι κατεπείγουσα, επιτακτική ανάγκη, πρώτον να καθοριστούν από το συνδικαλιστικό και γενικότερα το μαζικό κίνημα τα κεντρικά μέτωπα πάλης,όπως πολύ καλά καθορισμένοι και μελετημένοι είναι οι κεντρικοί άξονες της επίθεσης. Αξονες, που βεβαίως υπηρετούνται από μια σειρά μέτρα, τα οποία εξαπλώνονται ραγδαία σε όλους τους χώρους και χωρίς να αφήνουν ανεπηρέαστο ούτε ένα σημείο των εργασιακών και κοινωνικών κατακτήσεων. Δεύτερον,με βάση αυτά τα κεντρικά μέτωπα, να οργανωθεί ο αγώνας των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Ενας αγώνας, συντονισμένος και μακρόπνοος, όπως συντονισμένη και μακρόπνοη είναι η επίθεση που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Αυτήν ακριβώς την ανάγκη υπηρετεί η ολοκληρωμένη πρόταση που κατέθεσε προχτές και στα όργανα της ΓΣΕΕ η ΕΣΑΚ.Ως προς το πρώτο - τα κεντρικά μέτωπα πάλης - η παράταξη θέτει τρία σημεία - "κλειδιά", όπως τα χαρακτηρίζει, πάνω στα οποία πρέπει να επιδιωχτεί η ευρύτερη δυνατή συσπείρωση δυνάμεων και να ξεδιπλωθεί η πάλη των εργαζομένων. Τα σημεία αυτά - χωρίς να παραμερίζονται στο ελάχιστο τα ζητήματα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τα προβλήματα των ανέργων κλπ. - είναι: α.Υπεράσπιση των κατακτήσεων στις εργασιακές σχέσεις, με αιχμή την πλήρη απασχόληση και συνολική απόρριψη των μέτρων της κυβέρνησης, που σκοπεύουν μέσα από τις "ευέλικτες μορφές" να καταργήσουν το οχτάωρο και γενικά το συμβατικό ωράριο, να σαρώσουν επιδόματα, δώρα, άδειες, αποζημιώσεις, συλλογικές συμβάσεις κλπ.. β.ΔΕΚΟ 100% στο Δημόσιο, κατηγορηματική αντίθεση στην ιδιωτικοποίηση κάθε μορφής,απαίτηση για ένα δημόσιο τομέα σύγχρονο, αποτελεσματικό, με κοινωνική προσφορά. γ.Αποχώρηση από κάθε μορφής "κοινωνικό διάλογο", έτσι που να απομονωθεί η κυβέρνηση και να της αφαιρεθεί κάθε άλλοθι "συναίνεσης" στη σαρωτική πολιτική της.

Ωστόσο, όπως φάνηκε και από την προχτεσινή συνεδρίαση της ΕΕ της ΓΣΕΕ, οι συγκεκριμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες επιμένουν σε μια τακτική σκόπιμα αποσπασματική. Αρνούνται να προχωρήσουν σε μια συνολική αντιπαράθεση μ' αυτήν την καταστροφική πολιτική. Αντιδρούν - και αυτό υπό το βάρος της πίεσης από τα κάτω - σε "σημεία", βλέποντας το δέντρο και χάνοντας το δάσος. Παρεμβαίνουν περισσότερο ως "διαιτητές" μεταξύ εργαζομένων και κυβέρνησης, δίνοντας την εντύπωση ότι επιδιώκουν την εκτόνωση ακόμα και σε χώρους που βρίσκονται κυριολεκτικά σε αναβρασμό. Ορισμένοι, δε, αξιοποιούν τους όποιους κυβερνητικούς ψευτοελιγμούς - όπως η αλλαγή στη διαδικασία ψήφισης του νομοσχεδίου για την "Ολυμπιακή" - όχι για να πάρει "φωτιά" ο αγώνας ενάντια σ' αυτό το φασιστικής έμπνευσης νομοθετικό τερατούργημα, όπως θα έπρεπε να γίνει, αλλά για να σβήσουν και τη φλόγα που έχει ανάψει! Ταυτόχρονα και παρότι στις ανακοινώσεις τους επικρίνουν την κυβέρνηση ότι καταφεύγει σ' έναν προσχηματικό διάλογο, επιμένουν να παραμένουν στον "κοινωνικό διάλογο" διαρκείας... Σ' αυτήν την απάτη διαρκείας, που η πρώτη φάση της χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση για να ανατινάξει το οχτάωρο και τις εργασιακές σχέσεις, με το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται να φέρει το Μάη για ψήφιση, και η δεύτερη για τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης. Ωστόσο, αυτή η κωμωδία παρατράβηξε. Και μαζί, παρατράβηξε η πρόκληση εκείνων, που, μέσα από το συνδικαλιστικό κίνημα, επιμένουν να συμμετέχουν σ' αυτό το ξεφωνημένο πλέον παιχνίδι, ακόμα και τη στιγμή που η ίδια η κυβερνητική ωμότητα τούς έχει αφαιρέσει και το τελευταίο φύλλο συκής. Τη στιγμή, που τους "φτύνει" κατάμουτρα το ίδιο το υπουργείο Εργασίας, συμπεριλαμβάνοντας στο νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις και μέτρα (π.χ. "συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας"), στα οποία υποτίθεται ότι είχαν διαφωνήσει ...στον "κοινωνικό διάλογο".

Μέσα σ' αυτό το κλίμα και με τους εργαζόμενους του εθνικού αερομεταφορέα να δηλώνουν ομαδικά ότι αυτός ο διάλογος δεν ήταν παρά "στάχτη στα μάτια μας", ξεδιπλώνονται αυτές τις μέρες οι κινητοποιήσεις, ενώ σήμερα αντιδρούν με στάση εργασίας και συγκέντρωση όλοι οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ. Μπροστά μας είναι ακόμα η πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 9 Απρίλη. Οι κινητοποιήσεις αυτές δίνουν την ευκαιρία στις ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις για μια πανστρατιά ενημέρωσης και παρέμβασης. Στην κατεύθυνση της συσπείρωσης γύρω από τους τρεις βασικούς άξονες πάλης, που θέτουν, της ισχυροποίησης της γραμμής της ρήξης μ' αυτήν την πολιτική, της ακόμα πιο επίμονης δουλιάς στη ρότα του πραγματικού μονόδρομου, που είναι η ανάπτυξη ενός μαζικού, πανίσχυρου Λαϊκού Μετώπου Πάλης.