ΓΙΑΤΙ,άραγε, ο πρωθυπουργός αποκάλυψε την προχτεσινή μεταμεσονύκτια τηλεφωνική του επικοινωνία με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ; Μπορεί το ερώτημα, να μη σας απασχόλησε, αλλά δεν έχει και μικρή σημασία. Αλλωστε, πόσες φορές έχετε δει τον Κ. Σημίτη - έστω και με... υπολανθάνοντα τρόπο - να δηλώνει "όχι" στους Αμερικανούς;

***

Ας επανέλθουμε, όμως, στο ερώτημα. Μερικοί εκτιμούν πως ο λόγος που έσπρωξε τον Κ. Σημίτη στη δημοσιοποίηση του τηλεφωνήματος ήταν η καλλιέργεια μιας εικόνας αποφασιστικής και γενναίας υπεράσπισης των εθνικών μας θεμάτων. Η εκτίμηση φαίνεται να έχει βάση. Ενισχύεται, επίσης, ακόμη περισσότερο από τους τίτλους των εφημερίδων, που συνήθως πρωτοπορούν στην ικανοποίηση των πρωθυπουργικών επιθυμιών.

***

Παρ' όλ' αυτά, επιτρέψτε μας να αμφιβάλουμε. Μπορεί η κυβέρνηση να μιλά συχνά πυκνά για τόλμη και θάρρος, αλλά τα εξαντλεί αποκλειστικά και μόνο σε αντιλαϊκές επιλογές και μέτρα και αφού εξασφαλίσει να έχει πρόχειρες κάμποσες διμοιρίες ΜΑΤ...

***

Απ' όσα ξέρουμε, μόνο το "γιες μεν" χρησιμοποιούν η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός μέχρι σήμερα με τους Αμερικανούς.

***

Επιτρέψτε μας, επομένως, να υποθέσουμε ότι άλλοι ήταν οι λόγοι της δημοσιοποίησης. Το πιθανότερο να έγινε υποχρεωτική, επειδή έτσι κι αλλιώς είχε ήδη διαρρεύσει το γεγονός. Δηλαδή, ο πρωθυπουργός εφάρμοσε το γνωστό σε όλους "η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση"...

***

Μόνο που τα μπέρδεψε λίγο. Προφανώς, σκέφτηκε να βγάλει και κέρδος από την ιστορία. Γι' αυτό και τα περί σθεναρής στάσης και τα υπόλοιπα. Αλλά πώς να σταθούν αυτά, όταν δηλώνει ευχαριστημένος, επειδή ο "πλανητάρχης" τον πήρε τηλέφωνο, για να τον κατσαδιάσει, ενώ σε άλλες εποχές δεν έπαιρνε καθόλου...

***

Εδώ, που τα λέμε, όσο κι αν σκεφτήκαμε, δεν μπορέσαμε να βρούμε ποιο είναι το λιγότερο κακό. Να σε παίρνει τηλέφωνο ο Κλίντον για να σου τα ψάλλει ή να μη σε παίρνει καθόλου...