Εκχωρούνται όλοι οι δημόσιοι χώροι της πόλης και τους στερείται ο πληθυσμός της Αθήνας,προειδοποίησε χτες ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων Λεων. Αυδής,καλώντας τους κατοίκους της πόλης να ανατρέψουν τις σε βάρος τους πολιτικές επιλογές, που καταγράφονται χαρακτηριστικά σε μια σειρά τερατώδη, όπως εξελίσσονται "μεγάλα έργα",όπως το Μετρό,η Δυτική Περιφερειακή Λεωφόρος Υμηττού ή το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Ν. Γουλανδρή.

Ο επικεφαλής της "Αγωνιστικής Αριστερής Οικολογικής Συμπαράταξης για την Αθήνα", υποψήφιος δήμαρχος, σε σχετική συνέντευξή του στον "902 Αριστερά στα FM", με αφορμή τις τελευταίες καταγγελίες του συνδυασμού του για τα τρία συγκεκριμένα έργα, υπογράμμισε πως, για την ώρα, η κυβέρνηση φαίνεται να είναι αποφασισμένη να μην κάνει πίσω στις επιλογές της για καταστροφή του δημόσιου χώρου και ειδικά του ελάχιστου και πολύτιμου για την πόλη πράσινου, που έχει απομείνει, καθώς ταυτίζεται με τα συμφέροντα των εργολάβων και των λογής ιδιωτών που εμπλέκονται με τα έργα και τα κριτήριά τους δεν είναι βέβαια, περιβαλλοντικά, αλλά οικονομικά.

Ετσι στην περίπτωση του μετρό, αυτό που ενδιαφέρει τους εργολάβους είναι το μικρότερο δυνατόν κόστος, με αποτέλεσμα να μην έχει γίνει η παραμικρή απαλλοτρίωση, αντίθετα, για να εξυπηρετηθεί το μετρό, να καταπίνει πλατείες, αλσύλλια, πεζοδρόμια και δρόμους. Στην Περιφερειακή ενδιαφέρει το μέγιστο δυνατό κέρδος για τους εργολάβους που θα διαχειριστούν τη λεωφόρο, όταν λειτουργήσει και γι' αυτό επιμένουν στην επιφανειακή χάραξη, η οποία σε αντίθεση με τη σήραγγα, τους παρέχει τη δυνατότητα εκμετάλλευσης, με λογής επιχειρήσεις της γης εκατέρωθεν του δρόμου και τη λειτουργία κόμβων διοδίων.

Με τη συγκεκριμένη πολιτική, όμως, όπως σημείωσε ο Λ. Αυδής, χάνονται στην πρώτη περίπτωση σημαντικά τμήματα του δημόσιου χώρου της πόλης - αποτελεί μάλιστα αυτό μια πρόσθετη φορολογία σε είδος,αφού το μετρό το πληρώνει το ελληνικό κράτος από τον προϋπολογισμό του κατά μεγάλο μέρος και βέβαια με έσοδα που παίρνει από τη φορολογία, η οποία πλήττει τις ασθενέστερες τάξεις. Και μετά έρχεται το μετρό, χωρίς μια απαλλοτρίωση - ακόμη και στο αμαξοστάσιο των Σεπολίων, μοναδική περίπτωση απαλλοτρίωσης, έχει καταλάβει χώρους και εκτός του εργοταξίου του - και παίρνει το δημόσιο χώρο, που στερεί από τους κατοίκους της πόλης.

Με την περιφερειακή χάνεται το καλύτερο κομμάτι του δάσους του Υμηττού, ενώ και το περιβόητο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης καταπίνει το άλσος και τα δέντρα της Ριζάρη με την επιμονή της... γηραιάς κυρίας - όπως είπε ο Λ. Αυδής - να γίνει σε αυτή την κορεσμένη περιοχή, αντί της υποβαθμισμένης, ξεχασμένης για τον πολιτισμό Δυτικής Αθήνας. Και δόθηκε μάλιστα πάλι ο χώρος του άλσους, ούτε καν η κοντινή "τρύπα", το γνωστό κενό, ανασκαμμένο οικόπεδο μεταξύ των οδών Ριζάρη και Β. Κωνσταντίνου.