"Δεν παραιτούμαστε από την έννοια της ευρωπαϊκής Αριστεράς και των ιδεών της και των παρεμβάσεων της και των προοπτικών της" (Μιχ. Παπαγιαννάκης, "Αυγή", 6/6/99).

• Το πώς εννοεί η ηγεσία του ΣΥΝ την ευρωπαϊκή "Αριστερά", είναι γνωστό, από την επιμονή της στην "Κεντροαριστερά", ως μορφή διακυβέρνησης και μάλιστα φιλολαϊκής, η οποία είναι ικανή να μετατρέψει και την ΕΕ σε ένωση φιλολαϊκή. Ηρθε βεβαίως ο πόλεμος ο οποίος ανέτρεψε την εικόνα της σοσιαλδημοκρατίας και της "Κεντροαριστεράς" στην ΕΕ, με τη συμμετοχή αυτών των κυβερνήσεων στο μακελειό ενάντια στο γιουγκοσλάβικο λαό, αλλά η ηγεσία του ΣΥΝ βρήκε άλλοθι. Υπάρχουν φιλολαϊκές φωνές στο εσωτερικό της, τύπου Λαφοντέν.
• Οι δυνάμεις αυτές της σοσιαλδημοκρατίας, παρά τις επιμέρους διαφορές δεν αρνούνται ούτε αντιτίθενται στην πολιτική που εκπορεύεται από τα επιτελεία των Βρυξελλών, τη συνδιαμορφώνουν. Αν εκφράζονται κάποιες μεμονωμένες διαφοροποιήσεις στους κόλπους της σοσιαλδημοκρατίας, αποσκοπούν στον εγκλωβισμό λαϊκών μαζών στην πολιτική διαχείρισης του καπιταλισμού, ως αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων.
• Ας αφήσουμε όμως να ομολογήσει η ίδια η ηγεσία του ΣΥΝ τη διέξοδο που προτείνει με τη σοσιαλδημοκρατία και την "Κεντροαριστερά". Οταν κατακτούσαν την κυβερνητική εξουσία σε κράτη - μέλη της ΕΕ, θριαμβολογούσε.

* "Κλάδος ελπίδας για την Ευρώπη, την Αριστερά, τον εκδημοκρατισμό των κοινωνιών", έγραφε η "ΑΥΓΗ" μία μέρα μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησης της Ιταλικής Ελιάς με πρωθυπουργό το σημερινό πρόεδρο της Κομισιόν, Ρ. Πρόντι. Δυο χρόνια μετά η "Κομμουνιστική Επανίδρυση" αποσύρει την εμπιστοσύνη της στην κυβέρνηση Πρόντι και προκαλείται κυβερνητική κρίση. Ο Ντ' Αλέμα αναλαμβάνει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης.

* "ΑΥΓΗ" (25-10-98), με αφορμή την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ: "Η κοινωνική Ευρώπη το στοίχημα της Ευρωαριστεράς. Το νέο πολιτικό σκηνικό στην Ευρώπη αποτυπώνουν οι παρουσίες Σρέντερ και Ντ' Αλέμα στη Σύνοδο Κορυφής του Πέρτσαχ". Ο Ντ' Αλέμα, όχι μόνο συμφώνησε στους βομβαρδισμούς αλλά παρέχει και τη βάση του Αβιάνο για τις ΝΑΤΟικές επιδρομές, ενώ η συμβολή του στην υπόθεση Οτσαλάν είναι αποκαλυπτική για τη δημοκρατία που πρεσβεύει.

* "ΑΥΓΗ" (4-5-97), απ' αφορμή την κυβέρνηση Μπλερ στην Αγγλία: Ο Μπλερ "εμπνέει με τη νίκη του προσδοκίες για αλλαγές στο χάρτη της Ευρώπης". "Μετά τη νίκη των Νέων Εργατικών στη Βρετανία - Νέο τοπίο στην Ευρώπη, πιο ευνοϊκό και για την Ελλάδα". Βεβαίως, η κυβέρνηση της Αγγλίας είναι η πιο φανατική υπέρ των χερσαίων δυνάμεων στα Βαλκάνια.

* Ν. Κωνσταντόπουλος, για τις γαλλικές εκλογές: "Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αντί να θριαμβολογεί, οφείλει να διδαχτεί από την αυτοκριτική και την προοδευτική μετατόπιση των Γάλλων σοσιαλιστών"! "Ελευθεροτυπία" (2-6-98), "Κωνσταντόπουλος: Συνεργασία αλά γαλλικά", "...ένα πείραμα τύπου Γαλλίας νομίζω ότι επιβάλλεται να το κουβεντιάσουν και η ελληνική κοινωνία και οι πολιτικές δυνάμεις". Τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών, "στέλνουν ένα ισχυρό μήνυμα καταδίκης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών με ευρύτερη ευρωπαϊκή διάσταση" και "αποτελούν θετικό βήμα στην προσπάθεια για την προοδευτική αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, για μια ενιαία δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη".

* "Εξουσία", (4-6-97): "Το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γαλλία δημιουργεί μια ρωγμή στη λογική των μονόδρομων" (Γ. Δραγασάκης). "Η νίκη των σοσιαλιστών στη Γαλλία μπορεί να συμβάλει σημαντικά σε αλλαγές στη Συνθήκη του Μάαστριχτ που διεκδικούν εδώ και καιρό οι δυνάμεις της Αριστεράς και της Οικολογίας σε όλη την Ευρώπη" (Μιχ. Παπαγιαννάκης). "Οι γαλλικές εκλογές δημιουργούν τελικά μια νέα κατάσταση στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης" (Αλ. Αλαβάνος).

* "ΑΥΓΗ" (29-9-98), για την εκλογική νίκη του Σρέντερ: "Στροφή στη Γερμανία"... ""Κοκκινοπράσινος" συνασπισμός και στη Γερμανία".

• Οι μονόδρομοι όμως συνεχίζονται. Ετσι η ηγεσία του ΣΥΝ μιλάει για "Αριστερά" στην "Ευρώπη", σπέρνοντας αυταπάτες, αφού η πολιτική της δεν έχει καμιά σχέση με την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, ενάντια σ' αυτά των επιχειρηματιών.
• Η "Κεντροαριστερά", και ολόκληρη η σοσιαλδημοκρατία, συμφωνούν με τις Συνθήκες Μάαστριχτ και Αμστερνταμ, με το Σύμφωνο για την Απασχόληση, που προωθεί τις κατευθύνσεις της Λευκής Βίβλου, με το Σύμφωνο Σταθερότητας στα Βαλκάνια, που ανοίγει το δρόμο, της μετά τον πόλεμο οικονομικοπολιτικής διείσδυσης των πολυεθνικών για τη συνέχιση της εκμετάλλευσης των Βαλκάνιων. Μα αυτή όχι μόνο "κοινωνική Ευρώπη" δεν είναι, αλλά η Ευρώπη των ισχυρών καπιταλιστών.