Ολοκληρώθηκαν την περασμένη Κυριακή στη Λευκωσία οι εργασίες του 19ου Συνεδρίου του ΑΚΕΛ. Στα πλαίσια των εργασιών του το ΑΚΕΛ διοργάνωσε Διεθνή Συνάντηση με θέμα «Η απάντηση της Αριστεράς στην "παγκοσμιοποίηση" της οικονομίας». Παρέμβαση σ' αυτή τη Διεθνή Συνάντηση έκανε, εκ μέρους του ΚΚΕ, ο Ορέστης Κολοζώφ, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Παραθέτουμε στη συνέχεια την τοποθέτηση του Ορέστη Κολοζώφ.

«Ενα νέο στοιχείο που αναπτύσσεται το τελευταίο διάστημα διεθνώς είναι η εμφάνιση μεγάλων λαϊκών αντιδράσεων και κινητοποιήσεων ενάντια στην πολιτική οργανισμών που αποτελούν εργαλείο και κλειδί στην εφαρμογή της πολιτικής των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων και του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Τέτοιοι οργανισμοί όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ), το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, αλλά και οι Σύνοδοι Κορυφής της ΕΕ, αντιμετώπισαν αυτό το διάστημα μαχητικές διαδηλώσεις από συγκεντρωμένους από πολλά μέρη του κόσμου, οργάνωση αντισυνόδων όπου πολλές οργανώσεις καταθέτουν την αντίθεσή τους στην πολιτική που εφαρμόζουν αυτοί οι οργανισμοί και προτείνουν διάφορα μέτρα αντιμετώπισης της, (Σιάτλ, Ουάσιγκτον, Πράγα κλπ. αλλά και η Εργατική Πρωτομαγιά το 2000).

Οι αντιδράσεις αυτές έρχονται να ενωθούν με τις μεγάλες αντιδράσεις που έχουν σημειωθεί από κυβερνήσεις και λαούς πολλών χωρών σχετικά με το τεράστιο εξωτερικό χρέος και τις αντιλαϊκές, ληστρικές πολιτικές που επιβάλλουν οι δανειστές και ιδιαίτερα το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα.

Η Ομάδα των 77 χωρών που σήμερα έχει διευρυνθεί με νέες χώρες, οι τοποθετήσεις της Κούβας σε παγκόσμιες συναντήσεις για τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής στους λαούς, αντικειμενικά φέρνουν πολύ κοντά πολλές από αυτές τις οργανώσεις που αντιπαλεύουν αυτή την πολιτική με αυτές τις χώρες και τις διεκδικήσεις τους για μια ριζική αλλαγή της κατανομής του παγκόσμιου πλούτου που συγκεντρώνεται σε όλο και πιο λίγες χώρες και χέρια. Παρατηρείται, λοιπόν μια σημαντική αμφισβήτηση στη δράση των ιμπεριαλιστικών οργανώσεων και ενώσεων καθώς επίσης και μια απομυθοποίηση του δόγματος της «παγκοσμιοποίησης».

Διαπιστώνουμε μια ανοδική τάση για αντίσταση και πάλη, τόσο στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στην παγκόσμια επίθεση κατά των δικαιωμάτων των λαών, όσο και κατά των αποφάσεων των διεθνών οργανισμών οι οποίες οδηγούν στη μαζική φτώχεια, στη διάδοση θανατηφόρων ασθενειών που αποδεκατίζουν ολόκληρους πληθυσμούς, στην αύξηση της ανεργίας και τις λεγόμενες ελαστικές μορφές απασχόλησης, στην ταξική και εθνική καταπίεση.

Ενα από τα πιο σημαντικά γεγονότα ήταν ότι το 1999 εμφανίστηκαν ισχυρές λαϊκές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις που πυροδότησε ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας. Εμφανίστηκε περισσότερο ανοιχτά και μαχητικά ένα κύμα αμφισβήτησης προς το ΝΑΤΟ και στο νέο δόγμα του, ιδιαίτερα στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια που αγκάλιασε πλατύ κόσμο.

Εγιναν κινητοποιήσεις και σε άλλες χώρες που ήταν μέλη του ΝΑΤΟ και πήραν μέρος στην επέμβαση αλλά δεν μπόρεσε να αγκαλιάσει όλες τις χώρες όπου οι κυβερνήσεις τους είχαν ενεργητική συμμετοχή στον επιθετικό αυτό πόλεμο. Η πάλη κατά της νέας τάξης πήρε πιο έντονο χαρακτήρα ενάντια στην πολιτική των ΗΠΑ, ενώ μερικές δυνάμεις θέλησαν να υποβαθμίσουν τον ιδιαίτερο ρόλο που έπαιξε και η ΕΕ σε αυτόν τον πόλεμο μια και οι περισσότερες χώρες της είναι ταυτόχρονα και μέλη του ΝΑΤΟ. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε για τον αγώνα του Κυπριακού αλλά και του Παλαιστινιακού λαού και το δυνάμωμα της αλληλεγγύης και συμπαράστασης στον δίκαιο αγώνα τους. Πρέπει να σημειώσουμε επίσης, ότι σε όλες τις κινητοποιήσεις που έγιναν έντονη ήταν η λειτουργία, η παρουσία και η δράση των κατασταλτικών μηχανισμών. Πραγματοποιήθηκαν και αρκετές συλλήψεις.

Από τις εξελίξεις που σημειώνονται βλέπουμε ότι παρά την ανοδική πορεία που έχουν οι περισσότερες από αυτές τις κινητοποιήσεις έχουν ακόμα αποσπασματικό και ευκαιριακό χαρακτήρα και αδύνατους δεσμούς μεταξύ τους. Διατυπώνονται επίσης πολλά αιτήματα από διαφορετικές οργανώσεις, μερικές φορές αντιφατικά και άλλες φορές λαθεμένα (όπως για παράδειγμα το αίτημα της ηγεσίας των συνδικάτων στις ΗΠΑ να μη μπει η ΛΔ Κίνας στον ΠΟΕ, γιατί οι Αμερικανοί εργάτες θα χάσουν τις δουλιές τους). Χρειάζεται όπως φαίνεται και η διεξαγωγή συζητήσεων για την επιλογή των αιτημάτων κάθε φορά και καθορισμό γενικών στόχων κλπ.

Αυτή η πλευρά θίγει κι ένα άλλο πολύ σημαντικό ζήτημα. Αυτό του ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ (INTERNET) και της αντιμετώπισης των μέτρων που συζητούνται για να τεθεί υπό τον πλήρη έλεγχο κυβερνήσεων και μονοπωλιακών οργανισμών. Εχουμε ήδη αποκτήσει μια πείρα από τις προσπάθειες που κάνει ο ιμπεριαλισμός, για να μειώσει ή να σβήσει ή ακόμα και να επηρεάσει άμεσα μια σειρά οργανώσεις στη διατύπωση αιτημάτων και των μορφών πάλης που χρησιμοποιούν. Σημειώνουμε ακόμα ότι μια σειρά τέτοιες οργανώσεις που προσπαθούν να αποκτήσουν ή έχουν αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή πολιτική είναι ακόμα πολύ αδύνατες και ότι υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις για την αντιμετώπιση της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης, συγχύσεις για την ουσία μιας τέτοιας πάλης, απόψεις που περιορίζουν τη διεκδίκησή τους μόνο σε μια δίκαιη κατανομή κλπ. των βαρών ή άλλες που θεωρούν ως λύση τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης κ.ά.

Αποκτάει επείγοντα χαρακτήρα η οργάνωση ενός όσο το δυνατόν ευρύτερου αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, η ενίσχυση παγκόσμια των δυνάμεων που θέλουν και μπορούν να ορθώσουν το ανάστημά τους στον ιμπεριαλισμό, στις ενώσεις του, να αρχίσει πιο συντονισμένα, πιο επιτελικά αυτή την πάλη και να δώσει ελπίδα και φτερά σε λαούς, οργανώσεις και εθνικά κινήματα που σήμερα αφυπνίζονται.

Σε αυτή την προσπάθεια οι κομμουνιστές μπορούν να συμβάλουν αποφασιστικά. Η συμβολή των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων είναι απαραίτητη κατά τη γνώμη μας, πέρα από την ενεργητική συμμετοχή τους σε εκδηλώσεις, διαδηλώσεις κλπ. να επεξεργαστούν και να αναδείξουν όσο είναι αυτό δυνατό, γενικούς στόχους τέτοιους που να συσπειρώνουν όσο γίνεται περισσότερες δυνάμεις στην πάλη αυτή.

Για το σκοπό αυτό χρειάζεται να δυναμώσουν οι προβληματισμοί, οι συνεργασίες, ο συντονισμός και οι συζητήσεις ανάμεσα στα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα, για να αποκτηθεί όσο γίνεται μια κοινή και σαφής αντίληψη των σκοπών μιας τέτοιας πάλης και της ανάπτυξης των αγώνων κατά της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης και να αντιμετωπίσουν όσο γίνεται πιο γρήγορα και αποφασιστικά, τις δυσκολίες, τα εμπόδια, τις διασπαστικές ενέργειες του ιμπεριαλισμού.