Στην περαιτέρω ενίσχυση όλων των αντιδραστικών χαρακτηριστικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης οδηγεί η Συνθήκη της Νίκαιας, στην οποία κατέληξαν χτες τα ξημερώματα οι δεκαπέντε ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πρόκειται για μια Συνθήκη που φέρει τη σφραγίδα ενός πρόσκαιρου συμβιβασμού μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως και ενός συμβιβασμού μεταξύ των μεγαλύτερων και των μικρότερων κρατών - μελών της ΕΕ. Ωστόσο, οι μεταξύ τους αντιθέσεις εκδηλώθηκαν με τέτοιο τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για τους ιθύνοντες της ΕΕ.

Οι δραματικές εξελίξεις των δυο τελευταίων εικοσιτετραώρων έφεραν στην επιφάνεια ακόμη και το ενδεχόμενο μιας απόλυτης αποτυχίας της Συνόδου με καταλυτικές επιπτώσεις για το μέλλον του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Η Συνθήκη της Νίκαιας που έρχεται να συμπληρώσει τις δυο προηγούμενες Συνθήκες του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ, έγινε για να αντιμετωπίσει τη διεύρυνση της ΕΕ, αλλά και να επιφέρει θεσμικές μεταρρυθμίσεις σ' αυτήν ενόψει της διεύρυνσης. Το 95% των εργασιών της Συνόδου ασχολήθηκε με τον τρόπο λήψης των αποφάσεων στην ΕΕ και την ανακατανομή των μεριδίων εξουσίας στο εσωτερικό της Ενωσης. Ηταν εξ αρχής γνωστό ότι από τη Σύνοδο της Νίκαιας, οι μικρότερες χώρες - μέλη θα έβγαιναν ζημιωμένες με την αφαίρεση ψήφων και δικαιωμάτων, με την αντίστοιχη αύξηση των ψήφων και των δικαιωμάτων των μεγάλων κρατών - μελών. Ετσι εξ αρχής οι «μικροί» (μεταξύ τους και ο κ. Σημίτης) θεωρούσαν ότι επιτυχία τους θα ήταν να μειώσουν όσο το δυνατόν την απόσταση αυτή.

Η γαλλική προεδρία που βγήκε ασφαλώς με μειωμένο κύρος από αυτή τη Σύνοδο, υπέβαλε στην αρχή μια πρόταση με την οποία οι ψήφοι των τεσσάρων «μεγάλων» (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία και Ιταλία) στο Συμβούλιο Υπουργών τριπλασιάζονταν, ενώ οι ψήφοι των «μικρών» διπλασιάζονταν. Μια τέτοια πρόταση δε θα μπορούσε να γίνει δεκτή από τους «μικρούς» που έβλεπαν την πλήρη περιθωριοποίησή τους και την αφαίρεση ουσιαστικά του δικαιώματος συμμετοχής στη λήψη των αποφάσεων. Η πρόταση απορρίφθηκε και από εκείνη τη στιγμή άρχισε ένα άθλιο παζάρι συμβιβασμού με πρωταγωνιστή τον Γάλλο Πρόεδρο. Ο Ζακ Σιράκ απομόνωσε τους ηγέτες των «μικρών» και «σαλαμοποίησε» το μπλοκ που συγκροτούσαν η Ελλάδα, η Πορτογαλία η Αυστρία και η Σουηδία. Τάζοντας στον ένα μία ψήφο στο Συμβούλιο Υπουργών και στον άλλο μια επιπλέον έδρα στο ευρωκοινοβούλιο πέτυχε να αποσπάσει τη σύμφωνη γνώμη τους. Οι τελευταίες αντιδράσεις από το Βέλγιο κάμφθηκαν με μια επιπλέον έδρα στην Ευρωβουλή.

Ετσι στις 5.30`, χτες το πρωί ανακοινώθηκε η απόφαση με την οποία η κατανομή των ψήφων στο Συμβούλιο έχει ως εξής: Γερμανία 29, Γαλλία 29, Ιταλία 29, Βρετανία 29, Ισπανία 27, Πολωνία 27, Ρουμανία 14, Ολλανδία 13, Ελλάδα 12, Τσεχία 12, Βέλγιο 12, Ουγγαρία 12, Πορτογαλία 10, Σουηδία 10, Βουλγαρία 10, Αυστρία 10, Σλοβακία 7, Δανία 7, Φινλανδία 7, Ιρλανδία 7, Λιθουανία 5, Λεττονία 4, Σλοβενία 4, Εσθονία 4, Κύπρος 4, Λουξεμβούργο 4 και Μάλτα 3.

Αν ληφθούν υπόψη οι περιορισμοί για τη συγκρότηση της ειδικής πλειοψηφίας και τη λήψη απόφασης από το Συμβούλιο τότε με αυτή την κατανομή ψήφων τρεις μεγάλες χώρες - μέλη με τη βοήθεια μιας μικρότερης μπορούν να καθορίζουν ποιες αποφάσεις θα ληφθούν και ποιες όχι. Αυτό είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για την ενίσχυση των μεγάλων χωρών.

Παρ' όλα αυτά ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε τη Συνθήκη «πολύ καλή για την Ελλάδα». Γνωστή η λογική της πολιτικής του «χατζηαβατισμού». Αφού ήταν να χάσουμε περισσότερα τώρα είναι καλύτερα που θα μειώσουμε τις απώλειές μας..!