ΕΚΛΟΓΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΕΚΛΟΓΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ

«Εδώ παπάς.., εκεί παπάς...», πού είναι οι εκλογές; Πάνε τώρα πολλά χρόνια που τα μεν-δε του δικομματισμού αφήνουν το λαό να αντιλαμβάνεται την πολιτική σαν επίδειξη δεξιότητας σε παιχνίδια ανάλογα του «παπά». Αλλιώς δε θα μπορούσε να γίνει. Οταν χρειάζεται απερίσπαστοι να κάνουν τα χατίρια της κυρίαρχης τάξης, εξασφαλίζοντας όμως την ψήφο του λαού, θα πρέπει, όπως η σουπιά, «να ρίχνουν μελάνι», ώστε να κινούνται εκτός αληθινού λαϊκού ελέγχου και συμμετοχής. θα πρέπει να αποσπούν το μυαλό του ψηφοφόρου από τα αληθινά του προβλήματα και να τον βάζουν να παρακολουθεί ένα θέαμα, που η έκβασή του τον ενδιαφέρει λιγότερο από έναν αγώνα ποδοσφαίρου.

***

Τι κρίνεται, δηλαδή, στις εκλογές; Κρίνεται ποιος είναι πιο τσαχπίνης και τη «φέρνει» στον άλλο (είτε με την ημερομηνία, είτε με τα γκάλοπ, είτε το κλίμα νίκης, είτε με τις μεταγραφές προσωπικοτήτων); Τέτοιες τσαχπινιές μπορεί να είναι πετυχημένες ή αποτυχημένες, όταν οι κλόουν κάνουν τα νούμερά τους στα τσίρκα, αλλά δεν είναι δυνατόν να ονομάζονται πολιτική ζωή. Βέβαια, όπως σε κάθε τέτοιου είδους και ποιότητας θέαμα, φυσικό είναι να λειτουργεί κάποιος μηχανισμός ταύτισης και όλοι μαζί να παρακολουθούν για το ποιος και πότε θα κάνει την «ωραιότερη τούμπα...». Αυτό συμβαίνει με δεδομένο ότι και τα ΜΜΕ παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και τάχα βαθυστόχαστα «ψάχνουν ημερομηνίες» ή «άλλους λαγούς» του υποτιθέμενου ρεπορτάζ.

Κάποτε, μόλις λίγα χρόνια πριν αυτός ο λαός γελούσε (όχι μόνο περιφρονούσε) με τον τρόπο που οργανώνονταν οι εκλογικές καμπάνιες σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, όπου καλείται ο ψηφοφόρος να αποφασίσει για τα πιο άσχετα ζητήματα, εκτός από αυτά που πραγματικά τον ενδιαφέρουν. Τώρα, επιχειρούν αλλοιώνοντας τον προβληματισμό του και απομακρύνοντάς τον από αυτά που βιώνει, στην πραγματικότητα να τον κάνουν να έχει τον καημό του Σημίτη ή του Καραμανλή και όχι το δικό του.

Ποιον εκτός από το μηχανισμό της σημερινής κυβέρνησης και τον «αντίπαλο» της λεγόμενης αξιωματικής αντιπολίτευσης ενδιαφέρει για το ποιος θα «πιάσει τριάντα ένα» με τις εκλογικές του κινήσεις; Για παράδειγμα, οι πιθανές ημερομηνίες και οι συνδυασμοί, που θυμίζουν συστήματα ΠΡΟΠΟ, που επιχειρούν σχετικοί ή άσχετοι να κάνουν μπορεί να είναι καλές... ασκήσεις του νου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ενδιαφέρουν πραγματικά τον ελληνικό λαό. Αντε, στην καλύτερη περίπτωση, παρακολουθώντας τα κόλπα καθενός «επί σκηνής» να βγάζει κάποια συμπεράσματα για τους σκοπούς και τις πιθανές εξαρτήσεις. Επί της ουσίας όμως των συμφερόντων, οι μόνοι που μπορεί να καίγονται είναι οι ίδιοι που κάνουν «τις τούμπες», γιατί όπως πάντα σε τέτοια ακροβατικά μπορεί «να σπάσουν και το σβέρκο τους», παρά τα προστατευτικά που τους απλώνει η κυρίαρχη τάξη, αφού για αυτής την ποδιά «σφάζονται τα παλικάρια».

***

Επίσης, τι σημασία μπορεί να έχει για το ποιον, και για ποια θέση, θα κάνει ο καθένας από τους εταίρους του δικομματισμού μεταγραφή, για να τον κατεβάσει στην «ενδεκάδα των τελικών»; Παίζει κανένα ρόλο στα λαϊκά συμφέροντα, αν δεχτεί ο Αβραμόπουλος τη «θέση σέντερ φορ» στη ΝΔ, ή αν ο Κοντογιαννόπουλος έκλεισε ήδη «θέση δεξιού αμυντικού» στο ΠΑΣΟΚ; Για το μόνο που μπορεί και αυτή η περίπτωση να παίζει ρόλο είναι το μάθημα για το λαό ότι οι όποιες μεταγραφές είναι πιθανές και δυνατές, αφού το μόνο που ζητείται είναι «να παρθεί το πρωτάθλημα» της κυβερνητικής εξουσίας. Τα κριτήρια και εκείνων που παζαρεύονται - ψήνονται (υπάρχουν κάποια στάνταρ «διαθέσιμα» ονόματα, που έρχονται και ξανάρχονται σε κάθε προεκλογική περίοδο)είναι μόνο το κατά πόσον η συμμετοχή στη μία ή την άλλη εκδοχή - κόμμα της ίδιας πολιτικής του εξασφαλίζει αυτό που επιδιώκει για τα προσωπικά του σχέδια. Ούτε τα κόμματα που τους παζαρεύουν ούτε και οι ίδιοι βάζουν στη διαπραγμάτευση κανένα ουσιαστικό πολιτικό ζήτημα. Με την ίδια ευκολία μπορούν να σαλτάρουν από τη μια παράταξη στην άλλη και ούτε «γρατζουνιά» ιδεολογική να μην πάθουν. Μοιάζουν όλοι αυτοί οι «απασχολήσιμοι» της πολιτικής σαν το καναδικό πρωτάθλημα μπάσκετ, που διατηρείται μόνο για την περίπτωση που χρειαστούν παίκτες στη μέση της σεζόν οι επαγγελματίες του αμερικάνικου NBA και δε βρίσκουν, λόγω τραυματισμών ή από λάθος μοιρασιά των θέσεων...

***

Οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν κρύβουν κανένα «παράπονο» για την ποιότητα του πολιτικού λόγου που εκφέρεται τόσο από τα δυο μεγάλα κόμματα όσο και από το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ. θα παραπονιόταν όποιος περίμενε διαφορετικά πράγματα και άσκηση της πραγματικής πολιτικής. Κάτι τέτοιο, όμως, θα ήταν άλλη μια αυταπάτη, που ευτυχώς δεν την έχουμε.

Ο ελληνικός λαός γνωρίζει τα προβλήματα, αφού αυτά είναι η ζωή του. Γι' αυτή τη ζωή του καλείται να αποφασίζει καθημερινά με αποφάσεις και πράξεις. Οι εκλογές είναι άλλη μια τέτοια ευκαιρία προβολής, διεκδίκησης, πάλης για μια καλύτερη ζωή. Δε γίνεται να την αφήσουμε να σπαταλιέται στα κακόγουστα «θεάματα», που επιχειρούν να μας παρασύρουν. Με τα αληθινά προβλήματα μπροστά, που αντικειμενικά δεν κάνουν τα καλά μάτια στο μεγάλο κεφάλαιο και στον ιμπεριαλισμό, αλλά έρχονται σε σύγκρουση μαζί τους με λόγο και δράση, οικοδομείται τίμια το αληθινό λαϊκό μέτωπο.

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ