Με την απεργία των εργατών του Δήμου που ανέβασε τα σκουπίδια στο ύψος του Πύργου των Αθηνών, ο δικομματισμός άρπαξε για μια ακόμη φορά την ευκαιρία να αποδείξει ότι υπάρχουν διαφορές στην πολιτική (ποια πολιτική;) των δυο κομμάτων. Ο τέλειος τίτλος, όπως λέει ο Αποστόλης και γελά με νόημα, είναι: «Ακόμα ένας αγώνας των σκουπιδιών για επικράτηση». Τέτοια δώσ' τους. Σκάνδαλο Μητσοτάκη για οικονομικές παρανομίες. Σκάνδαλο Παπανδρέου - Κοσκωτά πάλι για οικονομικές παρανομίες. Ποιος κλέβει περισσότερο και ποιο γρήγορα. Κάθε νέο του σκουπιδοτενεκέ που τους δίνει την ευκαιρία να κάνουν πως διαφωνούν είναι ευπρόσδεκτο. Ανεβοκατεβαίνουν κυβερνήσεις, αλλάζουν τα ονόματα των υπουργών, αλλάζει το κόμμα που θα μασήσει καλύτερα, αλλά εμείς, οι χαζοψηφοφόροι, βρισκόμαστε συνέχεια με... την ίδια κυβέρνηση! Την επόμενη μέρα, ή σε λίγες μέρες μετά τις εκλογές συνειδητοποιούμε ότι ξαναπέσαμε στην παγίδα του δικομματισμού. Ορκιζόμαστε ότι θα κόψουμε τα χέρια μας αν το ξανακάνουμε, αλλά είναι αργά. Το καταλαβαίνουμε γιατί δεν είμαστε χαζοί άνθρωποι, είμαστε χαζοί ψηφοφόροι. Κάθε τέσσερα χρόνια και πολλές φορές λιγότερο, μας δίνεται η ευκαιρία να ξεφορτωθούμε τη γάγγραινα του δικομματισμού, τη δυνατή ασπίδα του κεφαλαίου που εξασφαλίζει στους εκμεταλλευτές ένα ιδεώδες «υπηρετικό προσωπικό» με το παρατσούκλι, «ελληνική κυβέρνηση».

Πρέπει να είναι ανώμαλος κανείς για να μην καταλαβαίνει ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι ΕΝΑ. Είναι η ίδια ομάδα χωρισμένη στα δύο από τους αντιπροσώπους του κεφαλαίου μόνο και μόνο, για να εξαπατά τον κόσμο και να του αποκλείει κάθε ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Ομως εμείς ψηφίζουμε... το κόμμα μας! Και ποιο είναι το κόμμα μας; Το κόμμα μας είναι αυτό που βλαστημάμε τέσσερα χρόνια συνέχεια για... να έρθουν οι εκλογές να το ξαναψηφίσουμε. Κάθε φορά που ακούω τη λέξη δικομματισμός, με πιάνει τρέλα. Γιατί ένας λογικός άνθρωπος που δεν είναι πλούσιος, που δε μισθοδοτείται από το κόμμα, που δυσκολεύεται να θρέψει την οικογένεια του, που ζει με το φόβο της ανεργίας, που απειλείται η σύνταξή του, η ιατρική του περίθαλψη, θα ψήφιζε ποτέ ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ; Ο Αποστόλης λέει ότι ο φανατισμός είναι επιστήμη. Φανατίζουν τον κόσμο από παιδιά. Και ο φανατισμός είναι ο θάνατος της σκέψης. Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός. Στραβώνονται από το πάθος τους, λέει. Κάποτε μου πέρασε και μένα από το μυαλό μια τέτοια εξήγηση όμως πολύ γρήγορα την απέρριψα, γιατί υπάρχει μια τεράστια διαφορά.

Μπορεί να είσαι φανατικός οπαδός μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, γιατί σου αρέσει ο τρόπος που παίζουν, γιατί είναι συντοπίτες σου, (από την Αφρική) μπορεί γιατί και ο μπαμπάς σου ήταν οπαδός της και για ένα σωρό άλλους λογικούς ή παράλογους λόγους. Χάνει κερδίζει η ομάδα σου εσύ την αγαπάς. Χαίρεσαι όταν κερδίζει, λυπάσαι όταν χάνει αλλά εσύ δε χάνεις τίποτα. Δεν είναι το ίδιο με τα κόμματα που εργάζονται για το κεφάλαιο και που σου ζητάν να σφίγγεις τη ζώνη σου για να ξέρουν πόσο αντέχει ο άνθρωπος πριν τα τινάξει, σαν τον Νασρεντίν Χότζα, που ως που να μάθει το γάιδαρο του να μην τρώει, ο γάιδαρος τα τίναξε. Είναι ντροπή να ψηφίζει κανείς ένα τέτοιο κόμμα που εκτός από την πείνα σου προσφέρει και το θάνατο, στέλνοντας τα παιδιά σου στον πόλεμο για να βοηθήσει τους τρομοκράτες των λαών να σφίξουν πιο πολύ τις αλυσίδες σου. Αντε γεια.