Στην επιτυχημένη συγκέντρωση, που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Δευτέρας, στην πλατεία Τριών Ναυάρχων, παραβρέθηκε ο Δημήτρης Τζαβάρας, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ το άνοιγμα πραγματοποίησε η Βασιλική Γκιόκα, μέλος του ΓΠ Πελοποννήσου και Γραμματέας της ΤΕ Αργολίδας, καλώντας σε ενίσχυση του Κόμματος.

«Μόνο οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ αποκάλυψαν τον πραγματικό ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου, τη σχέση των ευρωβουλευτών με διαφανείς και αδιαφανείς μηχανισμούς των μονοπωλίων, των λόμπι, που κρύβονται πίσω από τεχνικές προδιαγραφές, σκάνδαλα τύπου Κατάρ-γκέιτ, χρηματισμούς.

Είναι αυτοί οι ανταγωνισμοί μεταξύ των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, όπως και με τα μονοπώλια των ΗΠΑ, της Κίνας, που φέρνουν στη δημοσιότητα σκάνδαλα των αντιπάλων τους ή που φέρνουν αντεργατικά κείμενα κανονισμών, οδηγιών, εκθέσεων, ψηφισμάτων, ντυμένα με όμορφες, παραπλανητικές φράσεις για περιβαλλοντική προστασία, ατομικά δικαιώματα, ισοτιμία, δημοκρατία, κι ας τα καταπατούν ασύστολα», ανέφερε εισαγωγικά η Ελ. Μπέλλου, προσθέτοντας:

«Δεν αρκεί μόνο η δυσαρέσκεια από την κυβερνητική πολιτική, τη σημερινή ή την προηγούμενη. Κάθε προβληματιζόμενος εργαζόμενος, νέος και νέα, με βάση την πείρα και την ιστορία πρέπει να κάνει το βήμα, να σκεφτεί και να πράξει πολιτικά με ταξικό κριτήριο.

Το τουριστικό κεφάλαιο με τα υπερκέρδη του δεν έφερε ανθρώπινες θέσεις εργασίας ούτε φθηνά καταλύματα και μεταφορικά μέσα, φτηνή εστίαση για τον εγχώριο τουρισμό. Αντίθετα, όλο και περισσότερο κλείνει τις παραλίες, τις παίρνει για ιδιωτική χρήση - εκμετάλλευση, όπως συμβαίνει και στην περιοχή της Ερμιονίδας, αλλά κι εδώ δίπλα στην πόλη, στην παραλία της Καραθώνας».

Ταυτόχρονα, σημείωσε σε άλλο σημείο, για τον ρόλο της ΕΕ και την κατάσταση στον νομό: «Οι κατευθύνσεις της ΕΕ είναι ιδιωτικά πανεπιστήμια, ό,τι δημόσιο έχει απομείνει περισσότερο να συνδεθεί με το ιδιωτικό κεφάλαιο σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης.

Τα παιδιά και τα εγγόνια μας, κι αυτές τις μέρες, ζουν την κατάληξη ενός βαθιά προβληματικού εκπαιδευτικού συστήματος, που δεν καλλιεργεί κρίση, δημιουργική σκέψη, αλλά τον υποχρεωτικό δρόμο της προετοιμασίας για τις πανελλαδικές μέσα από την ιδιωτική Εκπαίδευση.

Τα ευρωπακέτα, συγκεντρωμένα από τον ιδρώτα και πολύ συχνά κι απ' το αίμα των εργαζομένων, δεν διοχετεύτηκαν σε έργα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής, αντισεισμικής προστασίας, ασφάλειας στους σιδηροδρόμους, σε έργα ύδρευσης - άρδευσης.

Δεν είναι μόνο στον δικό σας νομό που οι αγρότες ήδη δεν μπορούν να ποτίσουν τις καλλιέργειές τους, γιατί το κράτος των καπιταλιστών έχει χρήματα - πόρους για τους εφοπλιστές, τους βιομήχανους, για να σώζει τις τράπεζες από χρεοκοπία. Δεν έχει όμως για τ' αρδευτικά έργα υποδομής, π.χ. για το φράγμα Αναβάλου.

Η ακριβή ιδιωτική ύδρευση γίνεται δυσβάσταχτο κόστος παραγωγής για πολλούς αγρότες σε πολλούς νομούς της Ελλάδας, εδώ, στη Θεσσαλία, στην Αιτωλοακαρνανία.

Αλλά πολλοί βουλευτές, δήμαρχοι, περιφερειάρχες, από κόμματα που έχουν δυνάμεις - επιρροή στους αγρότες, όπως η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, προσπάθησαν να διασπάσουν τις αγροτικές κινητοποιήσεις, να βάλουν τους μεν, αγρότες ενός νομού, μιας περιφέρειας να βλέπουν ως αντιπάλους τούς δε στις διεκδικήσεις. Ομως, δεν τους πέρασε, γιατί υπάρχει οργανωμένο κίνημα, με Αγροτικούς Συλλόγους, Ομοσπονδίες και με την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, με την πρωτοπόρα και ακούραστη δράση των κομμουνιστών.

Σ' αυτό το κίνημα ανήκει η επόμενη μέρα των εκλογών, όπως και στο εργατικό κίνημα, το ταξικά προσανατολισμένο, με καρδιά το ΚΚΕ, τα σωματεία και τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Το ίδιο και για τους αυτοαπασχολούμενους, για τις μαχόμενες γυναίκες μέσα από τους Συλλόγους της ΟΓΕ, γι' αυτό εκπρόσωποί τους βρίσκονται στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ».

Μπροστά και στις κάλπες επισήμανε: «Δεν λέει τίποτα η περιγραφή των προβλημάτων, των αναγκών, όταν δεν αποκαλύπτονται οι πραγματικές αιτίες τους, ο ταξικός υπαίτιος κι όταν δεν καθορίζεται ο δρόμος, ο τρόπος αντίστασης, αντεπίθεσης, σύγκρουσης και ρήξης μέχρι και την οριστική εξουδετέρωση, την αποδέσμευση από την ΕΕ, με ανατροπή που θα φέρει ο λαός.

Τι έχουν να πουν για την ιδιωτικοποίηση γης που ανήκει στο Δημόσιο, όπως του στρατοπέδου στο Ναύπλιο; Μήπως δεν τα βρήκαν στην ίδια κατεύθυνση προηγούμενη και τωρινή δημοτική αρχή, μήπως όλες οι δημοτικές παρατάξεις, πλην της "Λαϊκής Συσπείρωσης", δεν υπερψήφισαν την απαράδεκτη συμφωνία μεταξύ δήμου και Ταμείου Εθνικής Αμυνας, στερώντας έτσι απ' τον λαό της περιοχής τη δυνατότητα αξιοποίησης δημόσιας γης για σχολική στέγη, χώρους πρασίνου, αναψυχής, άθλησης, με ελεύθερη πρόσβαση, δωρεάν χρήση; Δεν είναι αυτό κριτήριο ψήφου;

Κριτήριο ψήφου δεν πρέπει να είναι η δημαγωγία σε σχέση με την ακρίβεια. Γιατί την ακρίβεια δεν τη διαμορφώνουν μόνο οι τιμές των εμπορευμάτων, αλλά και το ύψος των μισθών και συντάξεων, η έλλειψη λαϊκής στεγαστικής πολιτικής, οι ιδιωτικοποιήσεις στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, η εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας, οι συνθήκες που γίνεται το εμπόριο μεταξύ διαφορετικών κρατών, συνθήκες εκμετάλλευσης, ανταγωνισμού και ανισομετρίας, ιμπεριαλιστικών πολέμων. Αλλά αυτή είναι η καπιταλιστική παραγωγή και αγορά, οι κυβερνήσεις και οι διακρατικές συμμαχίες τους, δηλαδή η ΕΕ και το ΝΑΤΟ (...)

Σήμερα η Αργολίδα, σε σχέση με τα πορτοκάλια, τις αθρόες εισαγωγές, βιώνει ό,τι περίπου έγινε με τα θαφτικά πριν από 3 δεκαετίες στην Αρτα ή με τα καπνά στο Αγρίνιο. Και στον νομό Καρδίτσας ίδια εικόνα ξεραμένων καλλιεργειών σιτηρών, όπως σ' εσάς στα δέντρα.

Κανένας βιοπαλαιστής αγρότης δεν θα δει κρατική παρέμβαση μείωσης του κόστους άρδευσης με αλλαγή της σύνθεσης του Ευρωκοινοβουλίου προς τη σοσιαλδημοκρατία, δηλαδή με μετακίνηση ψήφου από ΝΔ σε ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, σε άλλο κόμμα του ευρωμονόδρομου. Ούτε με ψήφο στα δεξιά της ΝΔ, π.χ. σε Βελόπουλο, Νίκη, που δημαγωγούν για δήθεν προστασία της αγροτικής παραγωγής, του αυτοαπασχολούμενου.

Μόνο ο αγώνας, η συσπείρωση με το ΚΚΕ μπορεί να βάλει φρένο, ν' αποσπάσει κατακτήσεις, ν' ανοίξει νέους δρόμους για δουλειά του αγροτοπαραγωγού, του κτηνοτρόφου, στηριγμένη σε κρατικές υποδομές, σε κρατικό εμπόριο και για τις προμήθειες και για τη διάθεση με εγγυημένες τιμές, με κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας.

Για όλα αυτά η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η βέβαιη ψήφος για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, η ψήφος στον διάπλατο δρόμο της προοπτικής της συνεργασίας των λαών με τη δική τους οικονομία και εξουσία, η ψήφος που γίνεται ψηφίδα στον δρόμο του σοσιαλισμού στην Ευρώπη.

Οι καπιταλιστές στην Ελλάδα, τα κόμματα και τα λόμπι στην ΕΕ δεν φοβούνται κόμματα - συμπληρώματα είτε στη ΝΔ είτε στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ. Τη συσπείρωση του οργισμένου λαού με το ΚΚΕ φοβούνται, και στις ευρωκάλπες της ερχόμενης Κυριακής.

Γιατί η καπιταλιστική, η ιμπεριαλιστική ΕΕ, ως εχθρός των λαών, δεν είναι τόσο δυνατή όσο παρουσιάζεται. Τα σωθικά της κατατρώγονται από βαθιές αντιφάσεις και αντιθέσεις.

Η υποτιθέμενη ατμομηχανή της ΕΕ, η Γερμανία, πλήττεται από στασιμότητα, βρίσκεται στα πρόθυρα μιας νέας βαθιάς οικονομικής κρίσης.

Η ΕΕ στηρίζει τον Ζελένσκι στον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά η Γερμανία ήδη εισπράττει τις οικονομικές συνέπειες από τους αποκλεισμούς της Ρωσίας, αύριο - μεθαύριο ίσως και από αντίποινα εκ μέρους της Κίνας. Ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ - Κίνας ήδη εξελίσσεται, ενώ προετοιμάζεται και μεταξύ ΕΕ - Κίνας.

Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία δεν τα βρίσκουν στο πόσο θα είναι το όριο του επιτρεπτού δημόσιου χρέους, πόσο σφιχτή ή χαλαρή η νομισματική πολιτική για να μη χάσει την αξία του το ευρώ σε σχέση με το δολάριο ΗΠΑ, το κινεζικό γουάν.

Δεν τα βρίσκουν ούτε στην ΚΑΠ, γιατί η λεγόμενη "πράσινη" ΚΑΠ ήδη ξόφλησε, ενώ φοβούνται την οργή των αγροτών, την παρεμπόδιση στην κυκλοφορία των εμπορευμάτων με τα αγροτικά μπλόκα στους δρόμους και στις πόλεις.

Και οι δικοί μας κορυφαίοι βιομήχανοι, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Παπαλεξόπουλος, και ο πρόεδρος της Eurometaux, Ευ. Μυτιληναίος, σ' εκδήλωση του ΣΕΒ για το μέλλον της ΕΕ δεν μπόρεσαν να κρύψουν την ανησυχία τους για τη συνοχή της, για την προοπτική της. Ανησυχούν για το αντι-ευρωενωσιακό ρεύμα που αναπτύσσεται σ' όλη την Ευρώπη και στην Ελλάδα.

Τώρα, προς τα πού κλίνουν οι προσανατολισμοί; Στην ενίσχυση της πολεμικής βιομηχανίας. Και η κοινή ευρωπαϊκή αεράμυνα που πρότεινε ο Μητσοτάκης και πήρε τα συγχαρητήρια των Ευρωπαίων εταίρων του είναι ουσιαστικά ιμπεριαλιστικός, επιθετικός σχηματισμός, όπως και το ΝΑΤΟ.

Συσκέφτονται για χρησιμοποίηση πιο αναβαθμισμένων βομβαρδιστικών, αλλά και η άλλη ιμπεριαλιστική πλευρά, η Ρωσία, προειδοποιεί για πυρηνικά αντίποινα. Πόσα βήματα ή στιγμές πριν από την επέκταση του πολέμου, ίσως του Γ΄ Παγκόσμιου Πολέμου, βρισκόμαστε;

Εχουμε και την πείρα του Μεσοπολέμου, που προκειμένου να ξελασπώσουν τότε από τη μεγάλη οικονομική κρίση που μπορούσε να στοιχίσει και το τέλος της καπιταλιστικής εξουσίας στην Ευρώπη, προτίμησαν τον πόλεμο, διπλωματικά και οικονομικά έκαναν πλάτες στη ναζιστική Γερμανία, στη φασιστική Ιταλία, τώρα στηρίζουν την Ουκρανία και το Ισραήλ.

Μην αναρωτιόμαστε, λοιπόν, γιατί και σήμερα, και σε κράτη - μέλη της ΕΕ φουντώνει η ακροδεξιά, ο συγκαλυμμένος ή απροκάλυπτος φασισμός. Είναι γέννημα, στήριγμα, σωτήρας της καπιταλιστικής εξουσίας στις πιο δύσκολες στιγμές της.

Ομως, οι λαοί δεν είναι δέσμιοι μιας ίδιας αντιδραστικής πορείας και ανάλογων καταστροφών, αρκεί να οργανωθούν, να δράσουν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, να μην ξεγελαστούν από τα φασιστικά, δήθεν "εθνικά", "πατριωτικά", "λαϊκά" συνθήματα».

Καταλήγοντας, τόνισε: «Σήμερα υπάρχει πείρα, υπάρχει ιστορική γνώση. Είναι 90 χρόνια από τότε που ο Λένιν απάντησε στο σύνθημα των συμβιβασμένων Γερμανών σοσιαλδημοκρατών, παραμονές του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, για το σύνθημα των "Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης": Με καπιταλισμό το σύνθημα είναι ουτοπικό ή η πραγματοποίησή του μόνο αντιδραστική μπορεί να είναι. Κατήγγειλε τα πολεμικά σχέδια της Γερμανίας που δυστυχώς τα συγκάλυψε η γερμανική σοσιαλδημοκρατία.

Το ίδιο και σήμερα: Καμιά δυνατότητα εξανθρωπισμού της ΕΕ, καμιά σοσιαλδημοκρατική διαχείρισή της με φιλολαϊκή χροιά, αλλά και κανένας φόβος, δέος, σκύψιμο το κεφάλι σ' έναν δήθεν άτρωτο γίγαντα».