Η σημερινή ανεκδιήγητη κατάσταση της Παιδείας δεν αποτελεί εγχώρια πολιτική, ούτε αποτελεί εξαίρεση. Αντιθέτως πρόκειται για ενσωμάτωση των σχεδίων του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Πολιτικής. Μια ματιά στις χώρες τις οποίες θεωρούμε ινδάλματα και αντιγράφουμε, θα πείσει.

Είναι σίγουρο ότι η πλειοψηφία του κόσμου δεν γνωρίζει για την κατάρρευση του συστήματος Παιδείας εκ των έσω, διότι το όλο εγχείρημα «φοράει τα καλά του» και με όρους μάρκετινγκ πασάρεται ως εξυγιασμένο, αναβαθμισμένο, καινοτόμο. Αυτό αποτελεί πάγια τακτική για την υποβάθμιση των υπηρεσιών της πολιτείας, ώστε να χαριστούν σε επενδυτές - διασώστες! Εξάλλου, πίσω από τις ίδιες λέξεις είχε κρυφτεί η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, του ΕΣΥ και θα χρησιμοποιηθούν αύριο για την περίπτωση της Παιδείας και του νερού. Οταν πέσουν όμως οι μάσκες, δυστυχώς μετά την ολοκλήρωση της «αναβάθμισης», θα έρθουμε αντιμέτωποι με το μέγεθος της καταστροφής. Και τότε ακόμη, την ώρα που καλούμαστε να πληρώσουμε τον λογαριασμό, μας καταλογίζουν την προσωπική ευθύνη, όχι για τις επιλογές μας, αλλά για το αν έχουμε να τον πληρώσουμε!

Αρκεί όμως, χωρίς παρωπίδες, να κοιτάξουμε τα παιδιά μας στα μάτια και να αναρωτηθούμε για τα όνειρά τους, για τον κόσμο που πήραμε και αυτόν που θα τους αφήσουμε. Ετσι δεν θα αναρωτιόμαστε για τη συμπεριφορά τους και τις επιδόσεις τους στα μαθήματα.

Αρκεί να κοιτάξουμε τους εξουθενωμένους εκπαιδευτικούς της πρώτης γραμμής στα μάτια, που παλεύουν σε αντίξοες συνθήκες ώστε να διασώσουν ό,τι μπορούνε, αυτούς που επιβαρύνονται με την αποτυχία των νομοθετημάτων, και να τους εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας.

Αρκεί να αντισταθούμε σε κάθε μορφής επιβολή της πολιτικής της καταστροφής.

Τώρα, που δεν τηρούνται καν τα προσχήματα, μπορούμε να αντιληφθούμε την πραγματικότητα γυμνή. Αυτό καταδεικνύει την ανάγκη για αλλαγή, όχι των προσώπων που εκφράζουν την ίδια κοινή πολιτική που υπαγορεύεται από την ΕΕ, αλλά την ανάγκη για αλλαγή του συνολικού δρόμου προς την κατεύθυνση που εκφράζεται μέσα από το σύνθημα του ΚΚΕ: Μόνο ο λαός σώζει τον λαό.

Για να μπορέσουμε να χτίσουμε την αντίστασή μας και να πούμε ένα μεγάλο «Οχι» στην πολιτική του διαχωρισμού, του ανταγωνισμού, του μίσους, της καταπάτησης των εκπαιδευτικών, μορφωτικών και εργασιακών δικαιωμάτων.

Ηρθε η ώρα να τους αλλάξουμε τα σχέδια. Αυτοί μόνοι τους και όλοι μας, να φέρουμε τα κάτω - πάνω.

Καλώ, λοιπόν, τόσο τους γονείς των μαθητών μας όσο και τους εκπαιδευτικούς σε μια συνειδητή ψήφο, την ψήφο συμπόρευσης με το ΚΚΕ.