Ενα από τα μεγάλα θύματα της μάχης των ευρωεκλογών, όπως και των προηγούμενων εκλογών, είναι η γλώσσα.

Χρησιμοποιείται μια γλώσσα ασαφής και αόριστη που αγχωμένα προσπαθεί να κρύψει την αλήθεια, μια γλώσσα μετέωρη και επιφανειακή, που λέει κάτι σήμερα για να το ακυρώσει αύριο, μια γλώσσα μακιγιαρισμένη - της πασαρέλας με στόχευση τον φθηνό εντυπωσιασμό, τον αποπροσανατολισμό, την ακρισία.

Αυτή η γλώσσα, η άνευρη και ασήμαντη εκφέρεται καθημερινά στις τηλεοπτικές εκπομπές, στις τοποθετήσεις των εκφραστών της ΕΕ και στις ερωτήσεις - «πάσες - ασίστ» των δημοσιογράφων.

Στην αντίπερα όχθη το ΚΚΕ, και πρωτίστως ο Γραμματέας του επιδιώκει - με τη γλώσσα εργαλείο - να φανερώσει τον ταξικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να αποκαλύψει το βαθιά αντιλαϊκό πρόσωπό της, να κινητοποιήσει τον λαό και τη νεολαία απέναντι σε κυήσεις επικίνδυνες.

Δεν συμφωνώ σε όλα με το ΚΚΕ. Είναι πολλοί, όμως, οι λόγοι που - και σ' αυτές τις εκλογές - επιλέγω το ΚΚΕ για την ψήφο μου. Η χρήση της γλώσσας είναι ένας απ' αυτούς. Γιατί είναι μια γλώσσα που λέει «άλφα» και εννοεί «άλφα», που σε οδηγεί στη σκέψη και την κρίση, που σε προβληματίζει και σε κινητοποιεί.

Οσο γι' αυτούς που μέμφονται το ΚΚΕ για την «ξύλινη» γλώσσα του, ο Μανώλης Αναγνωστάκης στην ποιητική του έγραψε: «Σα πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις να μην τις παίρνει ο άνεμος».