Μετά την αποχώρησή μου από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, έπρεπε να πάρω μια απόφαση. Αν θα συνεχίσω να παλεύω για τη ζωή μου και τα πιστεύω μου, ή αν θα τα παρατήσω, αφήνοντας τα πάντα στη μοίρα τους (ή καλύτερα στα σχέδια των ισχυρών).

Δεν μπορώ όμως να είμαι αδιάφορος. Δεν μπορώ να γίνω αυτό που ο Γκράμσι ονομάζει «νεκρό βάρος της ιστορίας». Και ποιος μπορεί άραγε όταν στη ζωή του η φτώχεια και η αδικία κυριαρχούν, όταν πέφτουν βόμβες που σκοτώνουν μικρά παιδιά στη γειτονιά του, αλήθεια ποιος μπορεί να απέχει;

Ημουν μόνος όμως και μόνος δεν μπορεί κανείς να παλέψει...

Συνάντησα τους «νέους μου συντρόφους» στα παλιά «στέκια», στους δρόμους του αγώνα, στις απεργίες και διαμαρτυρίες, στους πλειστηριασμούς, στις αγροτικές κινητοποιήσεις, τους αγώνες των φοιτητών για το δημόσιο πανεπιστήμιο και φυσικά τις μεγαλειώδεις πορείες για την Παλαιστίνη!

Το ΚΚΕ όλη αυτή την περίοδο πάλεψε στην πρώτη γραμμή αυτών των αγώνων με όλες του τις δυνάμεις και την πλούσια πείρα του.

Δεν έβαλε αστερίσκους, δεν χάιδεψε αυτιά, ακόμα και όταν λοιδορήθηκε δεν άλλαξε ιδέες, για να γίνει αρεστό! Με πυξίδα την ταξική πάλη και μόνη δύναμή του τους εργαζόμενους.

Οταν όλοι καταδίκαζαν τη βία της Χαμάς, μόνο το ΚΚΕ προειδοποιούσε για την επερχόμενη σφαγή του λαού της Παλαιστίνης. Κι όταν οι άλλοι καλλιεργούσαν (και καλλιεργούν) αυταπάτες για τον ρόλο ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ σε αυτή τη σφαγή, μόνο το ΚΚΕ είπε από την πρώτη στιγμή την ωμή αλήθεια.

Σε μια Ευρώπη που πνίγει μετανάστες και στρατιωτικοποιείται με γοργούς ρυθμούς, μια Ευρώπη συνένοχο του Ισραήλ της γενοκτονίας στη Γάζα, σε μια Ελλάδα φτώχειας, παρακμής και υποτέλειας στα ευτωατλαντικά σχέδια, μόνη λύση μπορεί να είναι η αντίσταση των λαών.

Στην Ελλάδα, αυτή την αντίσταση, καμία άλλη δύναμη τάχα μου «μοντέρνα» και «ανανεωτική» δεν μπορεί να την εγγυηθεί και να την οργανώσει. Είδαμε, δυστυχώς με τον άσχημο τρόπο, πώς δυνάμεις που ευαγγελίζονται το νέο, δίχως αρχές και δίχως ταξική στρατηγική, καταλήγουν να εκφράζουν - παλιά ιστορία - την ξεπεσμένη σοσιαλδημοκρατία, την ταξική συνεργασία και τελικά το εκμεταλλευτικό σύστημα, ώσπου να φτάσουν στην πλήρη ενσωμάτωση στους ντόπιους και διεθνείς μηχανισμούς και να βλέπουν «ιερές συμμαχίες» εκεί που υπάρχουν μονάχα νεκροταφεία κι ερείπια!

Για αυτούς τους λόγους (και πολλούς ακόμη) την Κυριακή θα ψηφίσω ΚΚΕ. Γιατί δυνατό ΚΚΕ σημαίνει να δυναμώσει η πάλη του λαού μας, σημαίνει να δυναμώσει η συνεργασία όλων των λαών!

Δυνατό ΚΚΕ σημαίνει αμφισβήτηση των πολιτικών της φτώχειας και της παρακμής, σημαίνει το βλέμμα στο μέλλον! Γιατί όπως λέει ο ποιητής, το μέλλον δεν θα έρθει μοναχό του νέτο σκέτο, πρέπει εμείς να αγωνιστούμε για αυτό, πρέπει να το ξελασπώσουμε!