Το ασυμβίβαστο της ΟΝΕ με την ανάπτυξη και τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων, μαζί με τη διαπίστωση ότι έρχονται ακόμα χειρότερες μέρες στη μετα-ΟΝΕ εποχή, είναι το βασικό συμπέρασμα της συζήτησης που διοργάνωσε χτες βράδυ στο Πολυτεχνείο ο Πανελλαδική Επιτροπή Στήριξης στο ΚΚΕ με θέμα «Ανάπτυξη, ΟΝΕ και μετα-ΟΝΕ εποχή» και εισηγητές την Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, πρώην πρύτανη, τον Τάκη Μαστρογιαννόπουλο, οικονομολόγο, μέλος της ΠΕ της «Κομμουνιστικής Ανανέωσης», και τον Παναγιώτη Γεωργιάδη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Τη συζήτηση συντόνισε ο Θεοχάρης Παπαμάργαρης, οικονομολόγος και νομαρχιακός σύμβουλος της ΝΑΣ, ενώ εκ μέρους της Επιτροπής Στήριξης χαιρέτισε ο Γιώργος Τσαπόγας.

Οι ομιλητές στην εκδήλωση περιέγραψαν τη μετα-ΟΝΕ εποχή με τα πιο μελανά χρώματα, τονίζοντας ιδιαίτερα ότι η αύξηση του ΑΕΠ και η βελτίωση δεικτών δημοσιονομικής διαχείρισης δε μεταφράζονται σε βελτίωση της θέσης των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Ωστόσο, κοινός τόπος στις ομιλίες ήταν ότι υπάρχει διέξοδος, η οποία βρίσκεται στην ενωμένη πάλη για πραγματική ανάπτυξη, στη σοσιαλιστική προοπτική, στην ενίσχυση του ΚΚΕ.

Η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη στην εισήγησή της επισήμανε ότι η ΟΝΕ με την καθιέρωση του κοινού νομίσματος προσπαθεί να μιμηθεί τα σχήματα που είχαν οι φεουδάρχες του μεσαίωνα για να διευρύνουν τα όριά τους και την ισχύ τους. Αυτό που γίνεται, τόνισε, είναι μια προσπάθεια για την αύξηση του πλούτου, αλλά καμία μέριμνα δε λαμβάνεται για την κατανομή του, με αποτέλεσμα να διευρύνονται οι ανισότητες.

Μιλώντας για τις συνέπειες της ΟΝΕ και του ΕΥΡΩ έκανε ιδιαίτερη αναφορά στη θέση της εργασίας υπό το καθεστώς της ΟΝΕ και στην υποβάθμισή της. Η εργασία, είπε, βρίσκεται υπό διωγμό και επισήμανε ότι η ανεργία είναι για το καθεστώς της ΟΝΕ επιθυμητή, είναι μέρος του συστήματος και μέσω αυτής επιδιώκεται η εξαθλίωση της εργασίας.

Οσον αφορά στη λεγόμενη νομισματική σταθερότητα, αυτή, τόνισε η ομιλήτρια, συνεπάγεται λιτότητα και περιορισμό των μισθών. Η φτώχεια, είπε, συμβαδίζει με την ανασφάλεια και την αύξηση του πλούτου. Και επειδή αυτό το σύστημα συμβαδίζει με την απροθυμία για παραγωγικές επενδύσεις, με χαμηλούς μισθούς και χαμηλή ζήτηση, γίνεται στροφή στη χρηματιστηριακή μορφή, γινόμαστε ένα μεγάλο καζίνο. Αναφερόμενη στο 35ωρο, είπε ότι αυτό έχει καταλήξει σε πολύ αρνητικές συνέπειες, καθώς μέσω αυτού προωθείται η μερική απασχόληση.

Μιλώντας για τις συνέπειες της ΟΝΕ στην Ελλάδα μετά την ένταξή της, υπογράμμισε ως βασικά προβλήματα αυτά της ανεργίας και της επέκτασης της μερικής απασχόλησης. Αναφορικά με το δεύτερο, σημείωσε ότι στην Ελλάδα βρίσκει σοβαρά εμπόδια γιατί η αυτοαπασχόληση είναι τρεις φορές παραπάνω από τις άλλες χώρες της ΟΝΕ. Η ΟΝΕ και η συνοδεία της, είπε, χρησιμοποιούν την ανεργία ως όχημα για την ανισοκατανομή του εισοδήματος και γι' αυτό είναι επιθυμητή.

Αναφερόμενη στον «επίγειο παράδεισο» της μετα-ΟΝΕ εποχής προέβλεψε ότι θα υπάρχει λιτότητα εσαεί και επισήμανε ότι τα ελληνικά κριτήρια του Μάαστριχτ επιτεύχθηκαν με τεχνητά μέσα. Ο πληθωρισμός με τεχνητά και λογιστικά μέσα έχει μεν περιοριστεί αλλά ελλοχεύει πάντα και καθώς με την πλήρη ένταξη στην ΟΝΕ δε θα έχουμε δυνατότητα για εθνική μακροοικονομική πολιτική, η μείωσή του θα αντιμετωπιστεί με τη μείωση των μισθών.

Για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι απέναντι σε αυτή την κατάσταση χρειάζεται συνειδητοποίηση και αντίσταση. Η στήριξη στο ΚΚΕ, είπε, είναι αναγκαία γιατί είναι το μοναδικό κόμμα που αντιτάσσεται σε αυτή την πορεία. Θα πρέπει να αντιδράσουμε όλοι μαζί με το ΚΚΕ, για να έχει ισχυρή φωνή ώστε να ακούγονται οι αντιδράσεις αυτές.

Ο Τάκης Μαστρογιαννόπουλος τόνισε ότι η ευρωπαϊκή «ολοκλήρωση» των Συμφωνιών του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ σφραγίζεται από τη λογική του μεγάλου κεφαλαίου, από την όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων, τις συγκρούσεις για την ηγεμονία στην ήπειρο και από τις αντιθέσεις ανάμεσα και στις ίδιες τις άρχουσες τάξεις. Αποτελεί, είπε, μια αδιέξοδη πορεία για τα εκατομμύρια των εργαζομένων και το μέλλον της ανθρωπότητας.

Για τη διέξοδο που υπάρχει τόνισε: «Ο σοσιαλισμός είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην ιστορία όχι εθνικός αλλά ένας ευρωπαϊκός στόχος. Η προοπτική της σοσιαλιστικής Ευρώπης μπορεί και πρέπει ν' αποτελέσει τον ιστορικό στόχο της πολιτικής δράσης για την ελληνική και ευρωπαϊκή Αριστερά». Και συνέχισε: «Ο ίδιος βαθμός διεθνοποίησης του κεφαλαίου και μέχρι ενός σημείου, των πολιτικών θεσμών, επιβάλλει σχεδόν με όρους επιβίωσης την αντίστοιχη διεθνοποίηση της δράσης του εργατικού και του μαζικού κινήματος. Η έκβαση π.χ. των κινητοποιήσεων για τη μείωση του χρόνου εργασίας, την ευθυγράμμιση προς τα πάνω των συστημάτων υγείας, την προστασία του περιβάλλοντος ή την υπεράσπιση του δικαιώματος για πολιτικό άσυλο, εξαρτάται όλο και πιο καθαρά από το διεθνή τους συντονισμό, όχι μόνο για να αντιμετωπιστεί η ενιαία ολομέτωπη επίθεση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου αλλά και για να επαναπροσδιοριστεί το όραμα μιας νέας απελευθερωτικής σοσιαλιστικής κοινωνίας».

Ο Παν. Γεωργιάδης , μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εισήγησή του αναφέρθηκε στις διάφορες διαστάσεις (περιβάλλον, μόρφωση, πολιτισμός) της νέας πραγματικότητας στην εποχή της ΟΝΕ. Χαρακτηριστικό του ποιον υπηρετούν οι επιλογές ήταν το παράδειγμα με το οποίο ξεκίνησε την παρέμβασή του, το οποίο αναφέρεται στην οικολογική διάσταση της ΕΕ και στην αρχή της που υπαγορεύει πως «όποιος ρυπαίνει πληρώνει». Μια απλή ανάγνωση αυτής της αρχής, τόνισε ο ομιλητής, λέει ότι όποιος πληρώνει μπορεί και να ρυπαίνει.

Αναφέρθηκε επίσης στο ζήτημα της παιδείας, προβάλλοντας παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι η ανάπτυξη των δημοσιονομικών δεικτών δε σημαίνει και ευημερία του λαού. Συγκεκριμένα, εμφάνισε πρόσφατες στατιστικές σύμφωνα με τις οποίες στις ταχύτατα αναπτυσσόμενες ΗΠΑ το 25% του πληθυσμού δεν μπορεί να διαβάσει μία πινακίδα, λέγοντας ότι δίπλα στην ανάπτυξη υπάρχει μια ολοένα αυξανόμενη αμορφωσιά. Ενα άλλο γνώρισμα στο επίπεδο της παγκόσμιας αγοράς, είπε ο Παν. Γεωργιάδης, είναι το μοίρασμα και ξαναμοίρασμα των αγορών, τα αποτελέσματα του οποίου είδαμε και στη γειτονιά μας, στα Βαλκάνια. Αυτό, επισήμανε, διευκολύνθηκε μετά τη δραματική αλλαγή δυνάμεων και την έλλειψη του σοσιαλιστικού συστήματος, που αποδεικνύεται σήμερα ότι αποτελούσε μία «πλάτη» για τους λαούς της Γης. Ενα άλλο γνώρισμα, επισήμανε, είναι η όξυνση του ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων με στόχο να διευκολυνθεί η οικονομική διείσδυση σε όλες τις γωνιές του πλανήτη.

«Το ερώτημα, "ανάπτυξη για ποιον;" είναι όσο ποτέ επίκαιρο», είπε ο ομιλητής αναφερόμενος στην πρόταση σύγκρουσης με τις ιμπεριαλιστικές επιλογές που προβάλλει το ΚΚΕ και στη σημασία της κρατικής ιδιοκτησίας των τομέων της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, της συνεταιριστικής παραγωγής ιδιαίτερα της αγροτικής, του αποκλειστικά δημόσιου συστήματος παιδείας, υγείας, ασφάλισης.

Μετά το τέλος των ομιλιών, ακολούθησαν παρεμβάσεις και ερωτήσεις από το κοινό της εκδήλωσης. Για κατάσταση που οδηγεί σε «νέα φεουδαρχία» έκανε λόγο ο πρύτανης του ΕΜΠ Θεμ. Ξανθόπουλος, ο οποίος παρεμβαίνοντας προέβλεψε ότι «σε 15 χρόνια από σήμερα, αν δεν υπάρξει αντίδραση, δε θα έχουμε τίποτα δικό μας από πλευράς υποδομής, που έχουν χτίσει οι πατεράδες σας κι εσείς οι ίδιοι». Ο ίδιος χαρακτήρισε τη μετα-ΟΝΕ εποχή ως μία κατάσταση που θα είναι τραγική ως σύστημα αρχών και τρόπος ζωής. «Μια κατάσταση ανελεύθερη που θέλει καθολική αντίσταση», τόνισε.

Ο καθηγητής του Παντείου Βασ. Φίλιας παρεμβαίνοντας αναφέρθηκε στην ΟΝΕ ως «παγίδευση» σε χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης, τονίζοντας ότι η πραγματική βάση της παραγωγής συρρικνώνεται, ενώ προέβλεψε ταχύτατη πτώση του βιοτικού επιπέδου. Ανάμεσα στις παρεμβάσεις ήταν κι εκείνη του πανεπιστημιακού Ηλ. Θερμού, που αναφέρθηκε στη νέα φάση του ιμπεριαλισμού και στο σκηνικό επερχόμενου παγκόσμιου πολέμου που διαμορφώνεται.

Κλείνοντας την εκδήλωση, ο συντονιστής Θ. Παπαμάργαρης δεν μπορούσε παρά, αναφερόμενος στα αποτελέσματα της εκδήλωσης, να θυμίσει τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης στο Ζάππειο, όταν κατατέθηκε η αίτηση ένταξης στην ΟΝΕ. Ο ίδιος διατύπωσε το ερώτημα «τι κάνουμε εμείς;», για να απαντήσει αμέσως ότι «το ότι βρισκόμαστε είναι σημαντικό και το ότι αγωνιζόμαστε ακόμα πιο σημαντικό». Σημείωσε τέλος τη σημασία να βγει από τις κάλπες της 9ης Απρίλη δυνατό ΚΚΕ. «Και στις 10 Απρίλη συνεχίζουμε», είπε κλείνοντας την εκδήλωση.