Είναι αλήθεια ότι ποτέ άλλοτε σε προεκλογική περίοδο δεν ακούστηκαν τόσα πολλά αόριστα και ανερμάτιστα λόγια. «Φούσκες», που σκάζουν συνεχώς στον αέρα, δημιουργώντας μιαν ατμόσφαιρα ανυπόφορης υγρασίας και αφόρητης δυσοσμίας. Εχεις την αίσθηση ότι σε τούτο τον τόπο έχει χαθεί η σοβαρότητα και εκλείψει η αλήθεια. Ακόμα και πολιτικοί, οι οποίοι, ανεξαρτήτως των απόψεων που πρέσβευαν, χαρακτηρίζονταν, παλιότερα, σοβαροί και νοήμονες, τώρα εμφανίζονται κι αυτοί σαν χαζοχαρούμενοι κι ανόητοι. Στις προεκλογικές συζητήσεις ανάμεσα σε εκπροσώπους των δύο μεγάλων κομμάτων, δεν ακούς πια ούτε μια κουβέντα, που να σε προβληματίζει, να σε κάνει να σκεφτείς, έστω να κεντρίσει το ενδιαφέρον σου. Ακούς μόνο - αν καταφέρεις ν' ακούσεις μέσα στον ορυμαγδό των κραυγών - εξυπνάδες επιπέδου καλοκαιρινών επιθεωρήσεων της φτήνιας, μαγκιές, που θυμίζουν μαχαλόμαγκες άλλων εποχών κι ανοησίες που προκαλούν τον οίκτο.

Αυτό το «πανηγύρι των τρελών», που παρακολουθούμε, άναυδοι, στα ΜΜΕ αποτελεί μέγιστη πολιτιστική υποβάθμιση και πολιτική υποχώρηση. Και δεν είναι μόνον ότι μέσα σ' αυτό το κλίμα «πολιτικού σαματά» ο ψηφοφόρος δεν ενημερώνεται σωστά, ώστε να ψηφίσει κατάλληλα. Είναι και ότι ο «πολιτικός χαβαλές» χρησιμοποιείται για να περάσει το «νέο όραμα» της πολιτικής περιθωριοποίησης του λαού, της μετατροπής των πολιτών σε άβουλα όντα, με μόνο «δικαίωμα» τη συμμετοχή τους στις διαδικασίες έγκρισης των προαποφασισμένων της εξουσίας. Κι αν πιστέψουμε ότι 1.000.000 πολίτες δέχτηκαν να δώσουν την ψήφο τους για την έγκριση της προειλημμένης απόφασης, να ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ ο Γ. Παπανδρέου, τότε θα πρέπει, δυστυχώς, να παραδεχτούμε ότι η επιχείρηση προώθησης του «νέου οράματος» στην ελληνική κοινωνία προχωρεί με επιτυχία, απειλώντας τη με ένα τεράστιο κι επικίνδυνο πολιτικό πισωγύρισμα.

Αν και είναι αλήθεια ότι η ορμητική εισβολή του Γ. Παπανδρέου στο πολιτικό σκηνικό συνέβαλε τα μέγιστα για τη μετατροπή της πολιτικής αντιπαράθεσης σε ατέλειωτο «παιχνίδι» εντυπώσεων και εντυπωσιασμών, οι ευθύνες γι' αυτήν την εξέλιξη βαρύνουν εξίσου και τον Κ. Καραμανλή, που δέχτηκε να συμμετάσχει σ' αυτό το «πανηγύρι». Ετσι, από κοινού, τα δύο μεγάλα κόμματα επιχειρούν την αποσύνδεση της πολιτικής από τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και την απομάκρυνση των πολιτών από την ευθύνη της ουσιαστικής συμμετοχής τους στα κοινά. Αν και κατά πόσον αυτή η κοινή επιχείρηση θα έχει αποτελέσματα, που προσδοκούν οι «προαγωγοί» του δικομματισμού, θα φανεί κι από τα αποτελέσματα των προσεχών εκλογών.

Ομως, ας μη νομίζουν οι «πανηγυριώτες» ότι εύκολα η Ελλάδα θα μετατραπεί σε «άσυλο ανίατων πολιτών». Σ' αυτήν τη μικρή χώρα, όπου εμφανίστηκε και αναπτύχθηκε η ιδέα της πολιτικής, υπάρχουν καταβολές και παραδόσεις, που δεν ξεριζώνονται από τις συνειδήσεις των πολιτών και εστίες αντίστασης που δεν κλείνουν. Οσο θα υπάρχει το ΚΚΕ στην Ελλάδα - και θα υπάρχει, όσο θα υπάρχει η ανάγκη κοινωνικών ανατροπών και σοσιαλιστικών οικοδομήσεων - η επιχείρηση «πολιτικής ασυλοποίησης» των Ελλήνων δε θα περάσει...