Μέρα με τη μέρα φαίνεται πιο καθαρά πόσο επικίνδυνες για τα λαϊκά συμφέροντα είναι οι «ρήξεις» και οι «ανατροπές» που κουβαλά ο Γ. Α. Παπανδρέου. Ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ αισθάνεται τόσο πανίσχυρος από τη «λαϊκή εντολή» της Κυριακής ώστε δε διστάζει να κατευθύνει, άνευ αντιστάσεων, το κόμμα του προς τον άγριο νεοφιλελευθερισμό - γιατί περί αυτού πρόκειται - αναγορεύοντας τους εγχώριους εκφραστές του στην τελευταία λέξη της «νεοτερικότητας». Δεν ξενίζει, βέβαια, το «άνοιγμα» του Γ. Α. Παπανδρέου προς τον Α. Ανδριανόπουλο. Οι δυο τους ήταν από τους ελάχιστους σε αυτό τον τόπο που ήταν υπέρ των «προληπτικών πολέμων» των ΗΠΑ ενάντια στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Γιουγκοσλαβία. Εκτός από την ιδεολογική συγγένεια υπάρχει και θέμα «συναδελφικής αλληλεγγύης»...

Αφελές ερώτημα: Αν όλα αυτά ο νεοφώτιστος ηγεμόνας τα κάνει μόνο με την «εντολή» της βάσης του ΠΑΣΟΚ, άραγε τι θα κάνει αν πάρει την εντολή από τις κάλπες; Φυσικά δεν αισθάνεται παντοδύναμος λόγω των ψήφων των «φίλων» του ΠΑΣΟΚ, αλλά λόγω της τρομερής υποστήριξης από τα μεγάλα αφεντικά και τους βαρόνους των «μίντια». Σ' αυτούς οφείλει τόσο την εκλογή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ όσο και την προσέλκυση του κόσμου στις κάλπες. Οι ίδιοι φιλοτεχνούν τώρα φωτοστέφανο για τον Α. Ανδριανόπουλο, ενώ μέχρι χτες τον είχαν στο περιθώριο... Με το δίκιο του ο Κ. Καραμανλής παραπονιέται για «αντιγραφή εννοιών και φράσεων»(!) - εκεί έχουν φτάσει πλέον τα πράγματα -, παρακολουθώντας ανήμπορος το ΠΑΣΟΚ να μετατοπίζεται ολοένα και πιο δεξιά...

Μάταια, λοιπόν, θα περιμένουν κάποιοι να υπάρξει τις επόμενες μέρες «προγραμματική αντιπαράθεση» μεταξύ των μονομάχων. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει την ύπαρξη κάποιων προγραμματικών διαφορών και διαφωνιών... Μία φορά διέπραξαν το λάθος (Ασφαλιστικό) και ακόμα το μετανιώνουν...