«

Για να είμαι ειλικρινής, δεν υπάρχουν και πρακτικά περιθώρια, εξαιτίας της πολιτικής του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ δεν είναι ούτε ΚΚ Γαλλίας, ούτε ΑΚΕΛ. Είναι ένα πολύ περιχαρακωμένο κόμμα, με πολύ αρτηριοσκληρωτικές απόψεις, που εμποδίζουν οποιαδήποτε σύμπραξη μαζί του...»! Τάδε έφη ο Θ. Μαργαρίτης, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ.

Στεκόμαστε στο πρώτο σκέλος των δηλώσεων του Θ. Μαργαρίτη. Αν μη τι άλλο, ο άνθρωπος είναι ειλικρινής: «Δε συμφωνούμε, βρε παιδιά, με το ΚΚΕ, πώς να το κάνουμε; Με το ζόρι παντρειά δε γίνεται». Σε ελεύθερη απόδοση, αυτή είναι η άποψή του. Με δεδομένο ότι αυτή είναι και η άποψη συνολικά της ηγεσίας του ΣΥΝ, γεννάται το εύλογο ερώτημα: Προς τι τα περί «συνεργασιών» και «ενότητας»; Και γιατί όπου βρεθούν κι όπου σταθούν τα ρίχνουν άγρια στο ΚΚΕ για τη μη επίτευξή τους;

Τι τους εμποδίζει να πουν την αλήθεια; Ισως, ο ευσεβής τους πόθος πως με κάτι τέτοια θα εκθέσουν το ΚΚΕ στη συνείδηση των αριστερών ανθρώπων και θα τους αποτρέψουν από το να το ενισχύσουν. Κι ο φόβος τους πως αν πουν την αλήθεια, ότι δηλαδή με το ΚΚΕ τους χωρίζει άβυσσος πολιτική και ιδεολογική, θα εκτεθούν οι ίδιοι. Γιατί τότε θα πρέπει, εκτός των άλλων, να ομολογήσουν τις πραγματικές εκλεκτικές τους συγγένειες, πολιτικές και ιδεολογικές...