Εδώ τα όπλα, εκεί τα όπλα, πουθενά τα όπλα... Ο λόγος για τα όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ, για τα οποία υποτίθεται ότι κρίθηκε αναπόφευκτη και χρονικά επιτακτική η στρατιωτική εισβολή στη χώρα, ακόμη και μονομερώς.

Εννιά μήνες μετά την επίσημη λήξη του πολέμου και την επιβολή στρατιωτικής κατοχής, τα πολυσυζητημένα απαγορευμένα όπλα δε βρίσκονται πουθενά. Και, όπως φαίνεται, δεν πρόκειται και να βρεθούν ποτέ. Ο, προσφάτως, παραιτηθείς, επικεφαλής της αμερικανο-βρετανικής ειδικής ερευνητικής ομάδας, Ντέιβιντ Κέι, δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν είδε κανένα απολύτως στοιχείο, που να αποδεικνύει ότι υπήρξαν απαγορευμένα όπλα στο Ιράκ από το 1991 και μετά.

Παρά τις αρχικές προσπάθειες υποτίμησης της κατηγορηματικής αυτής διαπίστωσης, τόσο από την αμερικανική, όσο και από τη βρετανική ηγεσία, το θέμα άρχισε να λαμβάνει σοβαρές διαστάσεις και στις δύο πρωτεύουσες, με αποτέλεσμα να καταστεί αναγκαία η σύσταση σχετικών «διερευνητικών» επιτροπών. Στόχος των επιτροπών αυτών είναι να ερευνήσουν «τι πήγε λάθος» και οι πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών δεν ήταν ακριβείς.

Διότι το ενδεχόμενο να ασκήθηκαν πιέσεις στις μυστικές υπηρεσίες (όπως πολλάκις καταγγέλθηκε από στελέχη τους για να διαψευστεί από τους πολιτικούς προϊστάμενούς τους), ή η πιθανότητα, οι πληροφορίες που υπήρχαν να διογκώθηκαν από τις κυβερνήσεις, δεν εξετάζεται φυσικά καθόλου. Οπως, άλλωστε, δεν εξετάζεται διόλου το προφανές: Η ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής να ήταν ένα άλλοθι, και μάλιστα κακοστημένο, για την υλοποίηση ειλημμένων αποφάσεων. Υποθέτουμε ότι αυτό το ενδεχόμενο δε θα ερευνηθεί από τις αρμόδιες επιτροπές.