Αυτά σημείωνε ο «Ρ» στις 5.1.2002, με αφορμή μια συνάντηση την προηγουμένη μέρα στο Μέγαρο Μαξίμου του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη και του τότε υπουργού Υγείας, Αλ. Παπαδόπουλου, στην οποία - μεταξύ των άλλων - συζητήθηκε και η τύχη του νοσοκομείου του Χαϊδαρίου - το «Αττικόν», όπως τελικά ονομάστηκε.
«Ο πολίτης της Δυτικής Αττικής έχει τώρα δίπλα στο σπίτι του τις ίδιες ευκαιρίες και δυνατότητες άρτιας και πλήρους περίθαλψης, όσο πριν είχε τις δυσχέρειες προσπέλασης στις ίδιες υπηρεσίες», υποσχόταν πομπωδώς ο Κ. Σημίτης στις 6.3.2000. Και χτες - όχι στους ίδιους τόνους - ο Κ. Σημίτης επαναλάμβανε: «Το Αττικό Νοσοκομείο, ένα πρότυπο νοσοκομείο, βελτιώνει κατά πολύ τις υπηρεσίες υγείας στην Ελλάδα, στο Λεκανοπέδιο και στις δυτικές συνοικίες».
Ερμες δυτικές συνοικίες, που στενάζετε στην ώρα της ανάγκης και δε βρίσκετε πόρτα ανοιχτή στη γιατρειά, τι άλλο έχετε να δείτε και ν' ακούσετε! Ειδικά στο Αττικό νοσοκομείο - πέραν της ασυνέπειας της κυβέρνησης - παίχτηκε και ένα «σικέ παιγνίδι» με την αντιπολίτευση για την επάνδρωση.
Η οργή και για τους δυο ας μετατραπεί σε μαύρο και για τους δυο και σε ψήφο ενίσχυσης του ΚΚΕ.