Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ, κατά τη χτεσινή συζήτηση του ψηφίσματος για τη Διακυβερνητική Διάσκεψη στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο, κατέθεσαν την παρακάτω δήλωση, αιτιολογώντας την καταψήφιση του ψηφίσματος του Ευρωκοινοβουλίου:

«Κύριε πρόεδρε,

Οι πολίτες της Ευρώπης και ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι, οι γυναίκες, οι νέοι, οι νεόπτωχοι, όλοι αυτοί που υποφέρουν από τις πολιτικές της ΕΕ, εκφράζουν ήδη την αγανάκτησή τους και τη διαφωνία τους με τις ευρωενωσιακές επιλογές με λιγότερο ή περισσότερο αγωνιστικό τρόπο.

Δυστυχώς το ψήφισμα για τη διακυβερνητική Διάσκεψη, αντί να αφουγκραστεί την αγωνία και να στηρίξει τις διεκδικήσεις όλων αυτών των κοινωνικών στρωμάτων, ανταποκρίνεται άμεσα στα κελεύσματα του μεγάλου κεφαλαίου, υιοθετεί τις επιλογές των μονοπωλίων για στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης, για επεμβάσεις σε τρίτες χώρες, ακόμα και στρατιωτικές, για παραπέρα περιορισμό της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας της κάθε χώρας.

Η ΕΕ μετά τις Συνθήκες της Ενιαίας Πράξης, του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ, βαδίζει τώρα, κάτω από την πίεση της Διεύρυνσης και της Νέας Τάξης, στην αντιμετώπιση θεμάτων που δεν μπόρεσαν να επιλύσουν στις προηγούμενες Διακυβερνητικές Διασκέψεις.

Παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο επίθεσης του μεγάλου κεφαλαίου ενάντια στα δημοκρατικά, κοινωνικά, συλλογικά και ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες, που οι εργαζόμενοι κατάκτησαν, με σκληρούς αγώνες, στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση χρησιμοποιείται σαν πολιορκητικός κριός του ιμπεριαλισμού, των πολυεθνικών, για να σπάσει τις αντιστάσεις των λαών να κάμψει τους αγώνες τους για ένα καλύτερο αύριο.

Οι προσπάθειες που γίνονται, υποτίθεται στο όνομα της δημοκρατίας και της "αποτελεσματικότητας των θεσμών", έχουν κύριο στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μονοπωλίων, δεν μπορούν παρά να βρουν αντιμέτωπους τους εργαζόμενους, τους λαούς της Ευρώπης.

Τι άλλο σημαίνει άλλωστε η γενίκευση του κανόνα της πλειοψηφίας με όριο την πλειοψηφία των κρατών και των κατοίκων της ΕΕ, εκτός από πλήρη αδιαφορία και υποβάθμιση των συμφερόντων των "μικρότερων" χωρών, των λιγότερο ανεπτυγμένων περιοχών, των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων και γενικότερα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων της ΕΕ;

Τι άλλο σημαίνει η κατάργηση της δυνατότητας μίας χώρας να θέσει βέτο όταν θίγονται ζωτικά εθνικά της συμφέροντα;

Τι σημαίνει η κυκλική εναλλαγή στις εθνικότητες των επιτρόπων, και η μη κυκλική εναλλαγή στην Προεδρία της Ενωσης, από το να παραμείνει μία λεγόμενη μικρότερη χώρα μακριά από τα κέντρα εξουσίας για μεγάλα χρονικά διαστήματα, αδυνατώντας ουσιαστικά να στηρίξει τα συμφέροντά της και του λαού της, όσο φυσικά αυτό μπορεί να γίνει στα πλαίσια της ΕΕ;

Τι σημαίνει ο περιορισμός του αριθμού των ευρωβουλευτών, παρά την αύξηση των χωρών - μελών της ΕΕ, από το να αποκλειστούν οι όποιες ενοχλητικές για το μεγάλο κεφάλαιο και για τα σχέδιά του φωνές, από την προώθηση πολιτικών διαδικασιών που δε θα επιτρέπουν την ύπαρξη εναλλακτικών προτάσεων και θα περιορίζονται σε ανούσιες και ακίνδυνες για το κεφάλαιο εναλλαγές εξουσίας;

Γιατί αποδυναμώνεται ο ρόλος των εθνικών κοινοβουλίων, περιορίζοντας ουσιαστικά τον όποιο δημοκρατικό έλεγχο;

Γιατί αλλάζει το ειδικό βάρος των ψήφων στο Συμβούλιο σε όφελος των μεγάλων χωρών, εις βάρος των μικρών;

Ολα αυτά και άλλα που περιλαμβάνονται μέσα στο ψήφισμα του ΕΚ, που οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ θα καταψηφίσουμε, όπως και στις πρόσφατες προτάσεις της Επιτροπής, μπορούν να οδηγήσουν σε ένα μόνο συμπέρασμα: Οι λαοί της Ευρώπης δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα θετικό και από αυτή τη Διακυβερνητική Διάσκεψη. Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους είναι δική τους υπόθεση και οι ίδιοι μόνο μπορούν να το κάνουν, με τους δικούς τους αγώνες. Αγώνες που θα βρίσκει μπροστά της η ΕΕ όλο και πιο έντονους, όλο και πιο δυναμικούς παρά τις προσπάθειές της να παραπλανήσει, να ρίξει στάχτη στα μάτια ή να χρυσώσει το χάπι. Αγώνες που θα οδηγήσουν στο συντονισμό δράσης των λαών της ΕΕ, σε ένα πανευρωπαϊκό πανίσχυρο λαϊκό μέτωπο ενάντια στην ΕΕ και την πολιτική της, για μία άλλη Ευρώπη χωρίς δυνάστες, εκμετάλλευση και πολέμους».