«Οι οργανοπαίχτες μπορεί ν' αλλάζουν, αλλά ο σκοπός μένει ο ίδιος». Η λαϊκή ρήση αφορά και τον τομέα του αθλητισμού, όπου χτες είχαμε τη διαδικασία παράδοσης (Φούρας) - παραλαβής (Φλωρίδης). Εκτός από τα τυπικά (συγχαρητήρια, ευχές και ευχαριστίες) αμφότεροι οι άνδρες δήλωσαν την πίστη τους στην πολιτική βιτρίνας, την προσήλωσή τους στον επαγγελματικό αθλητισμό και φυσικά τη... λατρεία - εξάρτηση τους στον τζόγο.

Ο παραδίδων, Πατρινός πολιτικός, καυχήθηκε για το έργο του, αναφέροντας με καμάρι ότι ο τζίρος από τα κάθε είδους παίγνια αυξήθηκε (σ. σ. «ξεχνώντας» ότι η ευημερία των τυχερών παιχνιδιών είναι συνυφασμένη με τη δυστυχία του λαού) και απαρίθμησε τις επιτυχίες των αμειβομένων αθλητών, από τις οποίες προσπάθησε να πάρει μερίδιο μέχρι παρεξηγήσεως. Από την πλευρά του ο αναλαμβάνων, Κιλκισιώτης πολιτικός, υποσχέθηκε να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, προαναγγέλλοντας ουσιαστικά ακόμα μεγαλύτερη μιζέρια για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.

Οσο για τα (αναμενόμενα) συναισθήματα του απερχόμενου Ανδρέα Φούρα, ως ο μακροβιότερος υφυπουργός, μ' αρμοδιότητα τον Αθλητισμό, έχει μάθει πολύ καλά από ντρίπλες. Και τ' απέδειξε. Παρότι εξύμνησε τον πρωθυπουργό και με μια πρώτη ματιά ήταν «καθώς πρέπει», δεν απέφυγε την προσεκτική εκδήλωση της απογοήτευσής του: «Σύμφωνα με τις μετρήσεις της κοινής γνώμης, κατά την 4ετία που πέρασε η πολιτική για τον αθλητισμό ήταν η πιο αποδεκτή απ' όλες που είχε η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη»... «Και βεβαίως δεν ξεχνάει κανείς ότι το 1999 μαζί με τον πρωθυπουργό τιμήσαμε 162 πρωταθλητές Ευρώπης και κόσμου. Είναι ένας απολογισμός σημαντικός»...