Στον απόηχο του εκλογικού αποτελέσματος, διάφοροι αναλυτές προσπαθούν να εκτιμήσουν, αναλύοντας τα στοιχεία του, ότι το θετικό του στοιχείο, είναι ακριβώς αυτό που δεν είναι θετικό, δηλαδή η άνοδος των δύο κομμάτων της πλουτοκρατίας, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Συμπεραίνουν, μάλιστα, ότι η πολιτική τους είναι αποδεκτή από το λαό, σε αντίθεση με την πολιτική του ΚΚΕ, η οποία δεν ενισχύθηκε. Βεβαίως, τα σχόλια των πρώτων ημερών από διάφορους αναλυτές που απόρησαν γιατί το ΚΚΕ δεν είχε απώλειες, αντιστράφηκαν, για να ακολουθήσουν οι αναλύσεις που θέλουν την πολιτική του Κόμματος να δοκιμάστηκε στις εκλογές και να μη γίνεται αποδεκτή, αφού δεν υπήρξε άνοδος σε ψήφους και ποσοστά. Δεν απαντούν βεβαίως για τις συνθήκες και την πραγματικότητα, κάτω από την οποία διαμορφώνεται το αποτέλεσμα, όπως και για το γεγονός ότι καμιά πολιτική δεν κρίνεται μόνο από μια εκλογική αναμέτρηση. Η πολιτική κρίνεται και πρέπει να κρίνεται από το λαό καθημερινά. Μόνο που αυτό γίνεται απαγορευτικό από την αστική δημοκρατία. Η καθημερινή κοινωνικοπολιτική δράση και η συμμετοχή σ' αυτήν της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων είναι επικίνδυνη για την πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Γιατί μπορεί να κρίνει πιο αποτελεσματικά την ταξική ουσία κάθε πολιτικής, τα συμφέροντα που υπηρετεί και το κόμμα που την προωθεί. Και σ' αυτές τις συνθήκες φαίνονται οι φίλοι και οι εχθροί του λαού.
Παρ' όλ' αυτά δεν είναι εύκολο για το κόμμα της εργατικής τάξης, ξαφνικά να κάνει άλμα σε εκλογική αναμέτρηση. Ακόμη και στις συνθήκες των τελευταίων χρόνων, που υπήρξαν μεγάλα γεγονότα και οδήγησαν ορισμένα τμήματα λαϊκών μαζών σε κοινωνικοπολιτικούς αγώνες, αυτό πράγματι είναι απίθανο. Βεβαίως, η κοινωνικοπολιτική δράση επιδρά στην πολιτική συνείδηση, ώστε να διαχωρίζεται για το λαό η πολιτική που αντιστρατεύεται τα συμφέροντά του από αυτή που πραγματικά τα στηρίζει και τα προωθεί. Πολύ περισσότερο για το πώς θα εφαρμόζεται, που σημαίνει λαϊκή εξουσία. Μόνο που και σ' αυτή τη διαδικασία, υπάρχουν όροι και αντικειμενικοί, (μεγάλα γεγονότα καμπές που ωθούν μαζικά σε κοινωνικοπολιτική δράση), και υποκειμενικοί, δηλαδή το κόμμα της εργατικής τάξης, η πολιτική του λαϊκού μετώπου, που πρέπει να συνειδητοποιείται όχι ως το αντίβαρο για να μην έρχονται χειρότερες μέρες, αλλά ως η δύναμη που μπορεί να επιβάλει τη φιλολαϊκή πολιτική.
Ετσι η με όρους αστικής πολιτικής προσέγγιση του εκλογικού αποτελέσματος για το ΚΚΕ και μέσω αυτής η εκτίμηση ότι δε θέλει ο λαός την πολιτική του έχει συγκεκριμένο σκοπό. Την παραπέρα επίθεση για πολύ συγκεκριμένους λόγους που έχουν να κάνουν με την ίδια την πολιτική του. Και ταυτόχρονα για να θάψουν τα θετικά αισιόδοξα στοιχεία που αναδείχτηκαν και μέσα από τις εκλογές για το ΚΚΕ, και για το λαό. Γιατί η πολιτική «η πολιτική γραμμή του Κόμματος για τους δύο δρόμους εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας, η πρόταση για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου αποδείχτηκε και μέσα από την εκλογική μάχη ότι είναι ορθή».
Αυτή η εκτίμηση της ΚΕ, δεν εκφράζεται μόνο από το γεγονός ότι το ΚΚΕ, δεν έχασε δυνάμεις από την εκλογική αναμέτρηση. Αλλά και από τη δυναμική της συσπείρωσης ευρύτερων δυνάμεων στα ψηφοδέλτιά του και τις επιτροπές στήριξης, από την αποδοχή του από ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις πέρα από την εκλογική του δύναμη, σαν κόμμα που γίνεται αντίβαρο στις αντιλαϊκές επιλογές, σαν δύναμη αντίστασης, στοιχεία που αποτελούν και τους παράγοντες για ακόμη πιο μεγάλη διεύρυνση της πολιτικής του επιρροής σαν δύναμη πλέον που η πολιτική της μπορεί να εφαρμοστεί, μπορεί να ανοίξει το δρόμο για τη λαϊκή εξουσία.
«
Με βάση τη γενική του πολιτική καθορίστηκε και η εκλογική πολιτική δράση και παρέμβαση του Κόμματος. Κάλεσε το λαό, ιδιαίτερα τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία, να απεγκλωβιστούν από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, να δώσουν στα δύο κόμματα όσο γίνεται κατώτερο συνολικό ποσοστό, και ταυτόχρονα να ενισχύσουν τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, ώστε από καλύτερες θέσεις ο λαός μας να αντισταθεί στο νέο γύρο αντιδραστικών μέτρων, που θα παρθούν στη λεγόμενη μετα-ΟΝΕ περίοδο. Εγινε προσπάθεια να αναδειχτούν οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές που υπάρχουν στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, η προοπτική διεξόδου, η σημασία που έχει να διεκδικήσει ο λαός μας στην πορεία ριζικές αλλαγές, λαϊκή εξουσία. Με το σύνθημα «ΚΚΕ ισχυρό - Μέτωπο λαϊκό», το ΚΚΕ κάλεσε τον ελληνικό λαό να συμβάλλει στη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση δυνάμεων, ώστε πιο γρήγορα να κτιστεί το Αντιμονοπωλιακό Αντιιμπεριαλιστικό Δημοκρατικό Μέτωπο».
Το ΚΚΕ, σύμφωνα με την πιο πάνω εκτίμηση της ΚΕ, στην εκλογική αναμέτρηση διαμόρφωσε πολιτικούς στόχους, στα πλαίσια της γενικής του πολιτικής γραμμής, καθορίζοντας και τους όρους της επίτευξής τους. Οπως μετά από κάθε μάχη, έτσι και μετά την εκλογική αναμέτρηση, αυτό που κρίνεται από το αποτέλεσμα είναι κατά πόσο διαμορφώνονται και σε ποιο βαθμό ωριμάζουν οι προϋποθέσεις για την προώθηση της γενικής του πολιτικής, δηλαδή του λαϊκού μετώπου. Αυτό δεν είναι στενά εκλογικός στόχος που κατακτιέται στις εκλογές, άρα η πολιτική του γίνεται αποδεκτή από το λαό ή δεν κατακτιέται άρα την απορρίπτει ο λαός. Πολύ περισσότερο που το Μέτωπο δεν είναι υπόθεση μιας εκλογικής αναμέτρησης, αλλά κοινωνικοπολιτικής πάλης στο έδαφος της λύσης λαϊκών προβλημάτων. Στην ουσία το ΚΚΕ, έδωσε την εκλογική μάχη, αντιπαραθέτοντας στην πολιτική της διαχείρισης την πολιτική του λαϊκού μετώπου, για την προοπτική της λαϊκής εξουσίας, δηλαδή της ρήξης, της ανατροπής της υπάρχουσας πραγματικότητας και δεν έχασε.
Αυτό το αποτέλεσμα, μαζί με τη δυναμική που εκφράστηκε ως τώρα από τη δράση του είναι τα πιο αισιόδοξα στοιχεία, που θα φέρνουν το λαό στο προσκήνιο, στους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες που έρχονται, για το χτίσιμο του μετώπου, και την προοπτική της λαϊκής εξουσίας. Αυτό πονάει την άρχουσα τάξη και τους πολιτικούς εκφραστές της, αυτή είναι και η αιτία της εντεινόμενης μετεκλογικά επίθεσης στο ΚΚΕ.
Σ.Κ.
Feeds
Καταψηφίζουμε το ψήφισμα για τη Διακυβερνητική Διάσκεψη 
