Μετά τους πανηγυρισμούς του εκλογικού αποτελέσματος, άρχισαν οι χοροί με τη «νέα» κυβέρνηση. Ας είναι καλά οι επικοινωνιολόγοι, τα αστικά ΜΜΕ και όλες οι Κασσάνδρες του εκσυγχρονισμού, που βαράνε το χαβά στο ρυθμό που παίζει το νταούλι. Γιατί τέτοια ξεφωνητά για την ανανέωση στο κυβερνητικό σχήμα, για την τόλμη του πρωθυπουργού να κάνει πράξη τη λαϊκή εντολή, ξεκινώντας την υλοποίησή της ακριβώς απ' αυτή την ανανέωση, δεν τα ξανάχαμε με άλλες κυβερνήσεις. Και εδώ πάνε να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι τα «ράσα κάνουν τον παπά κι όχι ο παπάς τα ράσα». Πάνε να μας κάνουν να πιστέψουμε πως θα μας βουτήξουν στο βούρκο της ΟΝΕ και δε θα λερωθούμε.

Στα πρόσωπα λοιπόν δίνεται ο ντορός του νέου που θα φέρει τούτη η κυβέρνηση. Και ο «μαέστρος» πιστεύει πως αλλάζοντας την «ορχήστρα», θα μας κάνει να πιστέψουμε πως άλλαξε ο χαβάς. Ελα όμως που δεν μπορεί να κρυφτεί πως ο χαβάς είναι ο ίδιος. Και ας έλεγαν προεκλογικά πως τώρα είναι η ώρα του «κοινωνικού κράτους». Κράτος της κοινωνίας των πλουτοκρατών υπάρχει και θέλουν να το κάνουν ακόμη πιο αποτελεσματικό. Το 'παν κι αυτό για τη «νέα» κυβέρνηση. Θα 'ναι πιο αποτελεσματική. Για την πλουτοκρατία. Τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει απέναντι στα συμφέροντα των επιχειρηματιών, πριν καλά καλά κοπάσει ο απόηχος των εκλογών, ήρθε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να τις επιβεβαιώσει, αφού ήταν ομόφωνα προσυμφωνημένες από τους ευρωενωσιακούς εταίρους στη Λισαβόνα. Και έτσι ενθουσιάζει τον ΣΕΒ ότι οι απαιτήσεις του θα γίνουν πράξη με την απαρέγκλιτη εφαρμογή από την κυβέρνηση της πολιτικής που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Αλλά και το επικαιροποιημένο πρόγραμμα σύγκλισης, που επιμελώς απέκρυψαν προεκλογικά γιατί δεν ταίριαζε με τις ανέξοδες υποσχέσεις προς τους εξαθλιωμένους, τα ίδια έλεγε.

Και τις έχουν κάνει πιο συγκεκριμένες. Πάγωμα μισθών και μεροκάματου, σύνδεση μισθού παραγωγικότητας, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης, καθολική εφαρμογή του ωρομίσθιου, της μερικής απασχόλησης, του μοιράσματος μιας θέσης εργασίας σε δυο και τρεις εργαζόμενους, έτσι για να εξαφανίσουμε όχι τους ανέργους, αλλά τους αριθμούς που τους διαπιστώνουν, και ιδιωτικοποιήσεις ως εκεί που δεν παίρνει. Δηλαδή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης ως εκεί που δεν παίρνει, φτώχεια και αύξηση της ανεργίας. Προώθηση της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, έτσι για να μένουν αμόρφωτα τα παιδιά του λαού. Και η υγεία, η πρόνοια «στο σφυρί». Και αν πεις για τους αγρότες και τους ΕΒΕ, να δεις τι σου 'χω για μετά. Ερμαια της ανάπτυξης των πολυεθνικών γίνονται.

Μόνο που αυτή η πολιτική φέρνει αγώνες. Και το ΚΚΕ, η πολιτική του Λαϊκού Μετώπου, είναι εδώ με τη δική της δυναμική και μετά τις εκλογικές συμπληγάδες. Και θα τους κάνει το βίο αβίωτο μαζί με το λαό.