Οταν πριν μερικά χρόνια η χώρα μας μπήκε στην τροχιά του Β Πακέτου Ντελόρ, συνολικού ύψους 9 περίπου τρισεκατομμυρίων δραχμών, πολλοί ήταν αυτοί που μιλούσαν για "μεγάλο φαγοπότι". Ολοι αυτοί ήξεραν καλά ότι τα "διαπλεκόμενα συμφέροντα" ήταν τεράστια και αχόρταγα, τα ανοιχτά "γραμμάτια" της κυβέρνησης προς αυτά τα συμφέροντα πάρα πολλά και επομένως η μοιρασιά εξαιρετικά δύσκολη και αρκετές φορές επώδυνη.

Τα πράγματα έγιναν, φυσικά, ακόμη δυσκολότερα με την εναλλαγή που μεσολάβησε μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική εξουσία, σε στιγμές που η όλη μοιρασιά βρισκόταν ακόμα στην πρώτη της φάση. Οι... προσπάθειες, που κατέβαλαν από τον Οκτώβρη του 1993 και για δύο ολόκληρα χρόνια οι αρμόδιοι της κυβέρνησης Παπανδρέου, επέφεραν αισθητά αποτελέσματα και η αντίληψη πως πάρθηκαν αποφάσεις μετά από έντονα "παζάρια" και χειρισμούς διατήρησης ισορροπιών ήταν διάχυτη. Η νέα αλλαγή προσώπων, που προέκυψε με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Κ. Σημίτη, δημιούργησε - στο φως συγκεκριμένων παρεμβάσεων των αρμοδίων - νέες προσδοκίες για... συμπληρωματικές παρεμβάσεις στο μοίρασμα της "πίτας". Η κυβερνητική αλλαγή έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα για νέες πιέσεις και τριβές, με αποκλειστικό στόχο το ξαναμοίρασμα του πακτωλού των τρισεκατομμυρίων, τον πρώτο λόγο στο οποίο θα είχαν βέβαια όσοι στήριξαν με όλους τους τρόπους αυτό το νέο σχήμα.

Στοιχεία αυτού του πολέμου - που εκδηλώθηκε, όπως συνήθως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, ακόμη και με χτυπήματα "κάτω από τη μέση" - έγιναν τον τελευταίο μήνα αντιληπτά από τον κάθε νηφάλιο παρατηρητή των εξελίξεων ή όποιον ξέρει να ακούει και να διαβάζει πίσω από τις γραμμές διαφόρων εκπομπών και δημοσιευμάτων. Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν πόλεμο που κοντά στα διάφορα "διαπλεκόμενα συμφέροντα" εμπλέκονται συχνά και εσωκομματικές αντιπαραθέσεις και σχεδιασμοί ομάδων στο κυβερνητικό κόμμα. Στον πόλεμο αυτό εντάσσεται, προφανώς, η σύρραξη μεταξύ του προέδρου της Εμπορικής Τράπεζας Π. Πουλή και των συγκροτημάτων που εκφράζουν τον Σ. Κόκκαλη. Κάτω από την "κορυφή του παγόβουνου" της διαμάχης αυτής, όπως λέγεται, βρίσκεται η άρνηση του πρώτου να δανειοδοτήσει τον δεύτερο με ποσά αρκετών δισεκατομμυρίων δραχμών. Προμήθειες του ΟΤΕ λέγεται επίσης ότι κρύβονταν πίσω από τη διαμάχη Κόκκαλη - Βαρδινογιάννη, που εκδηλώθηκε ακόμη και με δημοσιεύματα για φοροδιαφυγή μπασκετμπολιστών. Επίσης δεν πρέπει να είναι άσχετη με τη διαμάχη μεταξύ παραδοσιακών εκδοτών και εκδοτών - κατασκευαστών ή προμηθευτών του δημοσίου η διελκυστίνδα γύρω από την ονομαστικοποίηση των μετοχών, που δείχνει να καταλήγει σε φιάσκο, σε βάρος φυσικά της διαφάνειας και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και στα δημόσια έργα. Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται ήδη ο υπόγειος και παρασκηνιακός πόλεμος, πτυχή του οποίου είναι προφανώς και το - γνωστό για το περιεχόμενό του από μέρες - χτεσινό δημοσίευμα της εφημερίδας του Μ. Ψωμιάδη "Το Ονομα" σε βάρος του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτη. Το μέγεθος και μόνο των φερομένων ως αποκαλύψεων, σύμφωνα με τις οποίες ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ δέχτηκε "μίζες" δισεκατομμυρίων, φανερώνει την αγριότητα και τον ανηλεή πόλεμο οικονομικών συμφερόντων, που είτε έχει εσωκομματικές αιχμές είτε όχι, όποια και αν είναι η έκβασή του, αποβαίνει τελικά μόνο σε βάρος των συμφερόντων της χώρας και του λαού.

Από κάθε πλευρά γίνεται ήδη λόγος για την περί του Κ. Λαλιώτη αθωότητα, σχετικά με το χτεσινό δημοσίευμα. Πέρα όμως από τις προσωπικές κατηγορίες, πολύ μεγαλύτερη σημασία έχει το γενικότερο πλαίσιο της διαμάχης, που είναι το δεδομένο της διαπλοκής των πολιτικών συμφερόντων με τα κέντρα του κεφαλαίου και τα οικονομικά συμφερόντα. Και αυτό αποδείχτηκε πολύ καθαρά ακόμη και από τη συγκρότηση του καταλόγου των έργων που εντάχτηκαν στο Β Πακέτο Ντελόρ από τις κυβερνήσεις και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Είναι ένα πρόγραμμα έργων που εξυπηρετεί την "αναπτυξιακή" αντίληψη της δεκαετίας του '50 και καθόλου την ανάπτυξη της χώρας στην αυγή του 2000, επειδή έγινε με βάση τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των Βρυξελλών. Είναι ένα πρόγραμμα έργων που, εξαιτίας του συστήματος της αυτοχρηματοδότησης που επιλέχτηκε για την κατασκευή πολλών από αυτά και του υψηλού εξωτερικού δανεισμού, θα υποθηκεύσει το μέλλον της χώρας για αρκετές δεκαετίες. Και γι' αυτό βέβαια το τεράστιο πολιτικό ζήτημα κανείς δεν μπορεί να επικαλεστεί την αθωότητά του, γιατί απλούστατα πρόκειται για ενσυνείδητη επιλογή.

Ολα πλέον δείχνουν ότι ο απηνής αυτός πόλεμος των συμφερόντων θα έχει κι άλλους σταθμούς "αποκαλύψεων", επιθέσεων και χτυπημάτων "κάτω από τη μέση". Το συνολικότερο πλαίσιο της απελευθέρωσης της αγοράς και του νόμου της ζούγκλας, στο οικονομικό πεδίο που επικρατεί, το εγγυούνται, ενώ σε όλους είναι γνωστό πως ακόμα και όταν στην πραγματικότητα υπάρχουν περιπτώσεις "λαδώματος", τότε αυτές μένουν για πάντα στο σκοτάδι. Πάντως, ένα είναι σίγουρο. Οτι όσο η διαμάχη για το "ψητό" θα δυναμώνει, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ζημιά και για τη χώρα και για το λαό, αφού όλα αυτά τα μεγάλα συμφέροντα αγωνίζονται μόνο για την επικράτησή τους - την οικονομική και κοινωνική - και για την αύξηση της επιρροής τους και των κερδών τους. Αλλά το "παιχνίδι" παίρνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, αν αναλογιστεί κανείς ότι στον πόλεμο αυτό των μεγάλων συμφερόντων για τη διανομή της "πίτας" παίρνουν ενεργά μέρος και αρκετά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Επομένως, οι επιπτώσεις είναι πολλαπλές, αφού αφορούν και την πληροφόρηση του λαού, η συνείδηση του οποίου κατευθύνεται όλο και πιο πολύ στα τάρταρα της αποχαύνωσης και του φιλοτομαρισμού.

Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ